Belofte maakt schuld
Milieuvriendelijke vernietiging van kratten wordt werkelijkheid
In 1986 sloten Heineken en de milieubewegingen een convenant waarin Heineken zich garant stelde
voor de milieuvriendelijke vernietiging van kratten waarin cadmium was verwerkt. In afwachting van de
juiste techniek werden alle cadmiumhoudende kratten, inclusief die van Vrumona, na gebruik tot 28.000
ton granulaat vermalen en opgeslagen. Alle nieuwe kratten waren cadmiumvrij. Vanaf dat moment
startte een zoektocht die vele jaren langer duurde dan Heineken of de milieubewegingen hadden
voorzien. Fred Holvast is als manager Distribution Customer Services op dit moment verantwoordelijk
voor het granulaat.
De start van het dossier
De zoektocht
Tekst
Wilma Gertenaar
Bij het cadmiumprobleem is Fred pas sinds een jaar van dichtbij
betrokken. Niet zo heel erg lang, maar zijn bemoeienis start op
een essentieel tijdstip, het jaar waarin het probleem werd
opgelost. Iedereen die er in de afgelopen
17 jaar mee bezig is geweest, weet wat dat wil
zeggen. Het aantal mensen dat zich hierover
het hoofd heeft gebroken, is niet op de
vingers van twee handen te tellen.
Hoe is het ooit begonnen? Heineken wilde
in 1986 nieuwe kratten aanschaffen voor
zowel Amstel als Heineken. Om de kleur in
de kratten zo aantrekkelijk mogelijk te maken
werd er cadmium, een zwaar metaal, in verwerkt. Dit was toen
de enige mogelijkheid om een goede gele en rode kleur te
krijgen. Iedereen die thuis wel eens olieverf of aquarelverf
gebruikt kent cadmium. Het komt in veel verfkleuren voor.
Sommige verfkleuren zijn er zelfs naar vernoemd, cadmium-
geel bijvoorbeeld. Tegelijkertijd met de aanschaf van de
toenmalige nieuwe kratten liep een discussie tussen de
overheid en de milieubewegingen over een nieuwe manier om
zware metalen uit gebruiksvoorwerpen te halen voordat ze
werden gerecycled. De kratten werden toen al snel onderdeel
van deze discussie. Heineken en de milieubewegingen spraken
toen af dat Heineken zou proberen een manier te vinden om als
de kratten niet meer gebruikt werden het cadmium eruit te
halen zodat het kunststof zonder cadmium
kon worden hergebruikt. Zo begon een
dossier dat nog vele jaren zou groeien.
In de jaren die volgden werd uitputtend
onderzoek gedaan. De grote voortrekkers
daarin waren de technisch specialisten van
Heineken. Pieter Jan Ket is milieuspecialist bij
HTS. Hij is al sinds 1997 bij het project
betrokken als coördinator en verant
woordelijk voor het technische gedeelte. "Het onderzoek had
een puur wetenschappelijke benadering. In eerste instantie
moest een manier worden gevonden om cadmium en kunststof
te scheiden. Ten tweede moest die techniek op grote schaal
toepasbaar zijn. Een combinatie die bijna onmogelijk bleek.
We wilden graag aanhaken bij een bestaande ontwikkeling.
Het op grote schaal verwerken van granulaat bleek vaak niet
rendabel, daarvoor is de hoeveelheid granulaat net weer te
klein." Er is dan ook de nodige keren gewanhoopt. Met als
laatste dieptepunt begin dit jaar toen in overleg met de
Sea Way Refining
