10.00
14.00
14.15
zich vooral op de komende maanden. In april 2004 komen de
eerste hectoliters uit de ketels en in september draait alles op
volle toeren met vanaf dat moment 5,4 miljoen hectoliter per
jaar. Voorlopig is het team bezig met de routes van de pijpen,
de talloze appendages en de inrichting van de controlekamer
waar nieuwe, meer overzichtelijke beeldschermen zullen
komen.
De mannen gaan toch maar eens buiten
kijken. Horsman moet weg en neemt
afscheid. De rest van het team duikt
onder de linten door. De bouwkeet laten ze wijselijk links liggen.
De betonnen constructie van Brouwhuis 4 met een bekleding
van profielplaat oogt massaal. In de vloer van de eerste
verdieping zijn de ronde gaten uitgespaard waar de ketels en
vaten precies in moeten passen. De ketels zijn vanuit het schip
naast het gebouw gezet. De mobiele kraan rijdt wat verder naar
voren en pikt de eerste ketel weer op om deze definitief in het
gebouw te plaatsen.
De ketel weegt een respectabele twee
of drie ton en heeft een doorsnede van
5,40 meter. Het gat in de vloer is slechts
drie centimeter groter. De berekening vooraf blijkt te kloppen.
Na de eerste ketel volgt de rest in steeds hoger tempo.
Charles en Bram moeten wennen aan het dagritme. Ze hebben
jarenlang gewerkt als operator in de continudienst. "Ik voel me
nu wel goed in de dag, maar ben niet gewend dat iedereen vrij
is als ik ook vrij ben", zegt Charles. "Wat zijn de weekeinden
druk, zeg! We zijn trouwens ook een stuk minder vaak vrij."
Bram: "En ik mis dat rustige koffiedrinken met mijn vrouw in de
late ochtenduurtjes."
Het nieuwe Brouwhuis zet aan tot stemmige beeldspraak.
"We halen het hart weg en plaatsen er een nieuw hart voor in
de plaats. De komende maanden gaan we kijken hoe het gaat
kloppen", vat Bram alles samen. Het gebouw zit vol nieuwe
technieken. Charles: "De toevoer van grondstoffen zal
automatisch zijn afgestemd op de productiesnelheid. We krijgen
twee horizontale maischfilters. In Wijlre staat er maar één van
dat type. En verder is alles erop gericht met twee operators per
shift te draaien in plaats van met vier. De productie neemt niet
toe, maar wordt wel efficiënter."
De laatste hijs zakt door het geopende
dak van Brouwhuis 4. Het is een beslag-
ketel met daarna nog de laatste hoed
die op de ketel past en overgaat in de schoorsteen. De typische
glooiende vorm van de hoed is het laatste dat nog doet denken
aan het kopertijdperk. Bram werpt een finale blik op de vrij
hangende ketel. "Als ze er maar geen hamer op laten vallen.
Een deuk in roestvast staal krijg je nooit helemaal weg.
Stel je voor dat we daar nog veertig jaar tegenaan moeten
kijken."
Vers van 't Vat, november 2003
