Kanoën door
weer en wind
Wie houdt er niet
van een droge
herfst? Paul van der
Vliet! Hoe meer
wind en regen, hoe
liever het hem is.
Bij de eerste
oktoberse buien
gaat zijn bloed al
kriebelen. Dan
snelt hij naar
Luxemburg voor
een wildwatertocht
door de Ardennen.
(dik surfpak, red.). Hoewel die
van mij al aardig begint te slij
ten."
De rivieren in de Ardennen zijn
voornamelijk in de categorieën
'2' en '3' ingedeeld. "Dat bete
kent dat het snelstromende ri
vieren zijn", legt Paul uit. "Ri
vieren in de categorieën 4 tot en
met 6 zijn 'moeilijk', 'nauwe
lijks bevaarbaar' en 'onbevaar
baar' te noemen. Hoewel de
meningen hierover nogal eens
verschillen. Want wat voor de
één 'onbevaarbaar' is, kan voor
een ander een moeilijk te ne
men stroom in de categorie 5
zijn."
Groepsgewijs
Paul van der Vliet vaart altijd in
groepsverband. "Dat gebeurt
meestal in kleine groepjes van
minimaal 3 en maximaal 6 per
sonen die om de twintig minu
ten vertrekken. Dat is ook veel
veiliger. Je kunt zo op elkaar
letten en ingrijpen als er iets
misgaat. Een grotere groep is
weer lastig, omdat je dan let
terlijk in eikaars vaarwater
komt. Verder zorgen we er uit
veiligheidsredenen voor dat
aan het begin en einde van elke
tocht een auto op wacht staat,
zodat ook daar kanoërs kunnen
worden opgevangen."
Hij is zelf al enkele keren met
zijn kano omgeslagen. "Als
zwemmen niet lukt, probeer je
door middel van een reddings-
lijn naar de kant te trekken.
Soms moet je daarbij de kano in
het water achterlaten, omdat
deze tussen een aantal rots
blokken vastzit. Dan gaat het
er uiteraard vooral om dat je
zelf zo snel mogelijk uit het wa
ter komt", aldus Paul. De red-
dingslijn hoort overigens bij de
basisuitrusting van het
kanoën. Deze uitrusting be
staat verder uit een spatzeil,
peddel, kano, drijfvermogen
voor in de kano, zwemvest en
een helm en kost gemiddeld
1400 gulden. "Maar je kunt na
tuurlijk ook een tweedehands
boot aanschaffen of via een
kanobeurs tweedehands spul
len kopen. Dat maakt de hobby
nog goedkoper."
Milieuvriendelijk
In principe kan iedereen tot ze
ventig jaar aan de sport mee
doen. "Het is heel gemakkelijk
te leren, hoewel je uiteraard
voor wildwatervaren wél de no
dige kano-ervaring moet heb
ben. Dat is ook de reden dat
steeds meer mensen gaan
kanoën. Het is bovendien ook
een milieuvriendelijke sport.
Met de kano vaar je door prach
tige natuurgebieden, waar je
normaal gesproken nooit kan
of mag komen. Helaas wordt
ook in deze sport niet altijd op
de natuur gelet. Er zijn nog
steeds mensen die papier, blik
en ander afval aan de kant van
de sloot of rivier laten liggen of
met opzet koeien en ander vee
verschrikken. Dat is jammer,
want daardoor verpesten deze
mensen veel voor de echte lief
hebbers van de kanosport. Zo
hebben boze boeren in de Ar
dennen onlangs prikkeldraad
over het water gespannen om
kanoërs te verjagen. Op andere
plaatsen in de Ardennen mogen
kanoërs niet eens meer ko
men."
Daarom vindt Paul het ook zo
belangrijk dat steeds meer
mensen lid worden van een Ne
derlandse kanovereniging.
"Een vereniging komt niet al
leen op voor de belangen van
kanoërs, maar ook voor een
schoon milieu. Door goede af
spraken met gemeenten en le
den kan de vereniging een vuist
maken voor de kanosport. Dat
is maar goed ook, want het zou
jammer zijn als deze mooie
sport door een paar ondoor
dachte mensen moet verdwij
nen."
sport beoefen ik nog steeds",
vertelt Paul, die intussen ook
de nodige diploma's heeft ge
haald. "Ik ben nu in het bezit
van trainingsdiploma A (basis)
en geef les aan kinderen."
Categorieën
Zomers gaat Paul vaak naar
landen als Duitsland en Frank
rijk voor een kanotocht. Het
echte wildwatervaren in de Ar
dennen gebeurt in het najaar,
omdat dan de weersomstandig
heden het gunstigste zijn. Dat
hij daarbij een koud nat pak kan
oplopen vindt Paul niet erg. "Je
kunt je redelijk tegen de kou
kleden. Ik draag, net als de
meeste kanoërs een steamer
"Het begon allemaal tien jaar
geleden", vertelt Paul van der
Vliet (22), bedieningsmedewer
ker van Colonne 10 in Den
Bosch over zijn grote hobby. "In
die tijd vond ik het al leuk om
met een bootje over het water
te varen. Later ben ik door mijn
vaders enthousiasme ook lid
geworden van een Nederlandse
kanovereniging. In het begin
liet ik het bij een kanotocht
over de Linge of de Biesbosch.
Pas later kwam daar de nodige
actie bij toen ik ook de ri
vieren in Luxemburg, Zwitser
land, Frankrijk en Italië per
kano ging verkennen. Daar kun
je namelijk uitstekend wildwa
tervaren en die tak van de kano-
