en misschien schuilt daarin het geheim. Piet gaf zijn ogen dan ook goed de kost als hij met zijn echtgenote op vakantie ging naar haar geboorteland. Schril contrast Het uitbundige karakter van zijn recla- mewerk stond in schril contrast met de persoon Cottaar. In het atelier leefde hij een teruggetrokken en sober bestaan. Hij was er stilletjes aan het werk. Vaak met een sigaar in de mond en altijd op klompen. Het was er vaak ijzig koud. Tussen veel mensen voelde hij zich niet op zijn gemak. De personeelsfeesten - waarvoor hij met enorme decors de aan kleding verzorgde - liet hij steevast links liggen. Achter zijn schildersezel thuis zat hij honderdmaal liever. Oude meesters Schilderen op commando lag hem eigen lijk niet. "Het gaat alleen als je die krie bel voelt in je vingertoppen", was een in dit opzicht veelzeggende uitdrukking van hem. En als die kriebel er dan was, was Piet Cottaar tot veel meer in staat dan het olijke reclame werk. Dan begaf hij zich op het terrein van de oude mees terschilders. Werk van onder anderen Bartolomé Esteban Murillo (1618-1682) Pieter Cornelisz. van Slingerland (1640- 1691) en Nicolaes Maes (1634-1693, ver moedelijk een leerling van Rembrandt) werd door Cottaar op vakbekwame wij ze nageschilderd. Zeker honderd doe ken heeft hij gemaakt. Bij familie, vrien den en bekenden bevindt zich nu nog een groot deel. De vier kinderen hebben in middels een flinke collectie foto's van va ders werk. Wellicht dat er ooit nog eens een boekje van wordt uitgegeven, om het werk van Piet Cottaar in ere te hou den. Piet Cottaar schilderde dit doek in 1944 toen de hongerwinter zich in alle hevigheid deed gelden in Rotterdam.

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1987 | | pagina 27