C.A.Th. van Leeuwen:
"Met mensen kunnen omgaan
is het allerbelangr
Slechts enkele mensen kennen alle namen van de ruim
1.200 Heineken-medewerkers van het Zoeterwoudse kan
toorgebouw. Die kennis, aangevuld met de bijbehorende
afdelingen en kamernummers, is paraat bij de medewer
kers van de postkamer. Vijf maal per dag lopen zij hun ron
de, leveren daarbij de door hen gesorteerde post af en ne
men nieuwe poststukken mee voor verdere verzending.
Cor van Leeuwen is een van hen.
Van Leeuwen is nu vier jaar postbode en
zegt in een eerste reactie: "Wat voor ons
bijna nog belangrijker is dan het kennen
van die 1.200 namen, is het kunnen om
gaan met zoveel verschillende mensen,
nooit chagrijnig zijn en voor iedereen
klaarstaan."
Geen tijd voor een praatje
Voor diegene die wel eens bij de postka
mer binnenloopt, is het een bekend tafe
reel. Terwijl de postkamermedewerkers
hun post sorteren, worden door tijdelij
ke krachten voortdurend hardop namen
geroependie -zonder vermelding van af
deling of kamernummer- op de poststuk
ken staan vermeld. De uitzendkrachten
die nog niet met alle namen bekend zijn,
krijgen zonder omhaal van een van de
postbodes direct het bijbehorende ka
mernummer als antwoord.
In Zoeterwoude wordt de post door vijf
vaste postbodes rondgebracht. De uit
zendkrachten worden in extra drukke tij
den ingezet. "Men denkt vaak dat wij de
post alleen rondbrengen en ophalen en
dus genoeg tijd hebben om met iedereen
een praatje te maken. Maar voor die ron
des zijn er vaste tijdstippen en er tussen
door moeten we de binnenkomende en
uitgaande post sorteren" zo verduide
lijkt de heer Van Leeuwen.
Om 7.00 uur beginnen twee postbodes
met het sorteren per verdieping van alle
binnengekomen postAls om 8.15 uur de
anderen ook aanwezig zijn, verdeelt ie
der zelf de enveloppen over de vleugels
en kamers van zijn 'wijk' om daarna zo
snel mogelijk te gaan bestellen.
Mensen
Cor van Leeuwen werkt sinds 1980 bij
Heineken. Daarvoor heeft hij. na een
opleiding tot ziekenverzorger, gewerkt
in een tehuis voor demente bejaarden.
"Ik heb altijd graag met mensen ge
werkt, maar wilde een baan met iets
meer zekerheid voor de toekomst. Ik
heb toen bij Heineken gesolliciteerd en
ben eerst in de bottelarij en later in de
gistkelders gaan werken. Ik had het idee:
als ik eerst maar het bedrijf binnen ben,
dan komen die mensen later wel.Toen in
1984 die baan van postbode vrijkwam,
was ik er meteen bijIk kreeg de kans om
weer in direct contact met mensen te
gaan werken", aldus de heer Van
Leeuwen.
Iedere dag weer met zoveel mensen om
gaan, geeft volgensVan Leeuwen aan het
werk een speciaal karakter. "Wij kunnen
het als postbodes niet maken om er met
een chagrijnig gezicht bij te lopen. Wij
komen op iedere kamer maar heel even
binnen en moeten toch met iedereen in
contact blijven. Daar komt bij dat de
mensen nogal eens met speciale vragen
komen. Dus verplaats je je in de rol van
wegwijzer of portier. Wij noemen dat de
'HTS', de HeinekenToneel School."
Het is niet altijd even gemakkelijk om te
gen iedereen te blijven glimlachen, zo
blijkt uit de woorden van de postbode.
"Soms krijg je verkeerd bezorgde post
terug, waar dan met een gekleurde stift
heel groot op staat geschreven: 'Dat ben
ik niet!'. Natuurlijk maken wij wel eens
fouten, zeker als na verhuizingen op een
afdeling namen en kamernummers weer
veranderd zijn."
Ook in zijn vrije tijd begeeft Cor van
Leeuwen zich vaak onder de mensen.
Regelmatig treedt hij op met nog 32 an
dere accordenonisten voor bejaarden en
gehandicapten. Zijn tropische vogels,
kanaries en Japanse nachtegalen heeft
hij voor zichzelf. "Die zeg ik het eerst ge
dag als ik thuiskom."
Printplaatjes
Voor de toekomst ziet hij het alleen maar
drukker worden. "Als de medewerkers
van de Amsterdamse brouwerij hierheen
verhuizen, komen er veel nieuwe namen
bij... en die printplaatjes in mijn hoofd
beginnen aardig vol te raken. Ik zal meer
collega's krijgen, bij ons valt er nu een
maal weinig te automatiseren" voorziet
hij. "Je hebt geen apparaat dat post
haalt, sorteert en rondbrengt tegelijk.
Daarom denk ik weieens dat wij onmis
baar zijn. Het klinkt misschien wat stoer,
maar als wij met de afdeling eens een
dagje een bezoek zouden brengen aan
een van de andere brouwerijen, wordt
het hier een puinhoop."
Afsluitend doet hij nog een welgemeend
verzoek: "Ik word graag door iedereen
gewoon Cor genoemd, dat klinkt pretti
ger dan postbode of meneer."
23
