J.H.EMekenkamp Technoloog in ander werelddeel Hill!!!!!!!! Eén van de zesduizend is de heer J.H.E. Mekenkamp eigenlijk slechts af en toe en dan nog voor een korte termijn. Daarvoor en erna is hij ook wel in Heineken-dienst, maar dan als een van de ruim twintig duizend. De heer Mekenkamp is namelijk een zogenoemde 'expatria te', iemand die uitgezonden wordt naar andere landen om in een buitenlandse brouwerij werkzaam te zijn. De langste tijd dat hij in Nederland werkzaam is geweest, was in de zeven tiger jaren. Toen was hij acht jaar wachtchef brouwen in onze Bossche brouwerij. Solliciteren naar een func tie bij ons concern had hij gedaan van uit Zambia. Daar werkte de heer Mekenkamp, van huis uit suikertech noloog, vijf jaar lang bij een Engelse suikerraffinaderij Het vooruitzicht dat -mede door de toetreding van Engeland tot de E.E.G.- een aantal raffinaderijen zou worden gesloten, noopte tot uitzien naar een andere functie. "De suiker- en brouwindustrie hebben veel verwant schappen" verklaart de heer Meken kamp deze overstap in zijn carrière." Al vertoont de eerste een geheel andere aanblik dan de laatste. Je hebt enorme plantages, met in het midden daarvan een fabriek. Als de analyses uitwijzen dat het suikergehalte in de rietstengels hoog genoeg is, worden de bladeren van de rietstengels op het te oogsten terrein in brand gestoken. Doordat zij vol sap zitten, verbranden de rietstengels niet. Deze worden door de rietsnijders gekapt, waarna het riet in de fabriek wordt geraffineerd." Als wachtchef brouwen in Den Bosch, hield de heer Mekenkamp zich ook bezig met functiegerichte opleidingen. Niet zo heel verwonderlijk dus dat de volgende fase een functie betekende als opleidingsmedewerker bij Centrale Training en Vorming in Zoeterwou- de.Na verloop van enige tijd vond ver volgens de eerste uizending voor de brouwerij plaats: de heer Mekenkamp vertrok met zijn gezin naar Nigeria om brouwtechnische opleidingen te ver zorgen. Maar dit verblijf was aanmer kelijk korter dan was voorzien. Al na anderhalf jaar stond een tweede uit zending op het programma en moesten de benodigde papieren in orde worden gemaakt voor Kameroen. Inmiddels, weer zo'n anderhalf jaar later, is de familie ook van deze standplaats defi nitief teruggekeerd. Wanneer het gesprek met de heer Mekenkamp plaatsvindt is hij bezig voorbereidingen te treffen voor een nieuwe uitzending, dit maal naar Zaï re. Het aanvragen van ondermeer een werkvergunning, een bewijs 'van goed gedrag', een visum en de benodigde inentingen is langzamerhand praktisch routine geworden. Toch hoopt de heer Mekenkamp dat het de laatste maal zal zijn in het buitenland te werken. "Ik kijk er met plezier op terug", zegt hij. "Met name op het helpen opzetten van de brouwafdeling, het laboratorium, kwaliteitsdienst, kaartenkamer, kort om: alle brouwtechnologische afdelin gen bij International Brasserie in Douala (in Kameroen)." "Ondanks het feit dat werken in een ander land wel eens geïdealiseerd wordt, heeft het heel prettige kanten. Kameroen was bijvoorbeeld een prachtig land. Heel bijzonder vond ik ook de beklimming van de Mount Cameroun, een berg van vierduizend meter hoog, samen met acht Nederlan ders. Dat was een echte expeditie, compleet met dragers voor al de kle ren, het beddegoed en vooral veel water. Die dragers gingen overigens niet helemaal tot aan de top mee, omdat het boven op de berg, eigenlijk een vulkaan, zou heksen. "Goede her inneringen bewaart de heer Meken kamp ook aan het bezoek aan een 'chefferie', een soort dorp in Kame roen. "We waren uitgenodigd de jaar lijkse viering bij te wonen van de sterf dag van het dorpshoofd. Dat gebeurde zeer feestelijk, op traditionele wijze met beschilderde krijgers en dansers." "Het gebeurt niet vaak dat je voor iets dergelijks wordt uitgenodigd. Het is dan ook een unieke ervaring. Toch ga je op de eerste plaats naar een land om een taak te vervullen. Een taak die, hoe prettig ook op zich, vele aanpassin gen vraagt van het gezin. Natuurlijk is 23 het goed voor de ontwikkeling van je kinderen: ze leren vreemde talen goed spreken en zijn misschien eerder zelf standig dan andere kinderen. Daar staat tegenover dat ze iedere keer enkele maanden nodig hebben om te wennen aan een nieuwe omgeving, een nieuwe school, een nieuwe klas. Het sociale leven is er uiteraard anders dan hier. Vooral in je eigen vakgebied leer je de taal redelijk snel beheersen. Maar ik vind dat je ook op sociaal vlak met elkaar moet kunnen communice ren. Dat vraagt meer tijd. Bovendien kwam het tot nu toe zelden voor dat je privé veel contact hebt met de lokale inwoners. Niet omdat wij dat niet zou den willen, maar omdat er aan twee kanten niet zoveel behoefte aan bestaat. Je trekt toch meer naar de mensen uit je eigen cultuur." Steeds nieuwe vrienden maken, tel kens voor tijdelijk, is hetgeen de heer Mekenkamp als het moeilijkst van de uitzending bestempelt. "Je kunt niet solitair leven, je moet andere mensen leren kennen, er moeite voor doen. Dat is niet eenvoudig. Daar staat weer tegenover dat je kennismaakt met andere gebruiken en hierdoor een wat bredere en meer relativerende kijk op het leven krijgt." De heer Mekenkamp is inmiddels, als eerste van zijn gezin, vertrokken naar Zaire. Zijn veertienjarige dochter gaat niet mee, maar blijft hier in een inter naat. De elfjarige zoon komt wel, en graag, maar pas aan het einde van het schooljaar - gelijk met zijn moeder. Wat Zaïre op sociaal, cultureel en spor tief vlak zal brengen, is nog enigszins een verrassing al heeft de familie zich in het Amsterdamse Koninklijke Insti tuut voor de Tropen terdege georiën teerd. Zeker is dat de heer Meken kamp zich de komende twee of drie jaren consciëntieus zal wijden aan het opzetten van een opleidingsafdeling van Bralima S.A.R.L. om de mede werkers op brouwtechnologisch gebied op te leiden. En dat is toch een aardig uitdaging. tttHtlHttt fin. r. v t .V U'.J* M N M *2

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1986 | | pagina 23