lan is leren" AXEMAN: in Zoeterwoude, had al vele hobby's toen hij er twee jaar ïjng een hobbywereld voor hem open waarover hij tot op dat k vóór mijn kleinzoon", zei hij in eerste instantie, m hi j op die gedachte terug. Waar je ook op moet letten, is de bin nenzijde van het gebouw. Dat moet zwart zijn om te voorkomen dat de bin- nenverlichting door de muren heen schijnt. Verder maak ik enkele ramen zwart. Want het is in werkelijkheid nooit zo dat in alle kamers van een huis tegelijk de lampen branden. Vooral nu we in het dagelijks leven energiebe- wust moeten zijn (de heer Lakeman is lid van de energiebesparingcommissie bij Heineken) moet dat ook tot uiting komen in een modelstad. Wat je ook koopt, je moet er altijd zelf iets leuks van maken." Trein in hoofdrol Hoewel de baan nog lang niet af is, ge bruikt de heer Lakeman bepaalde ge deeltes al voor een andere hobby van hem. Hij is namelijk een verwoed smalfilmer. Als hij voor een vakantie film de titel 'met de trein naar.kiest, speelt zijn eigen locomotief met wa gons in deze aankondiging een kleine hoofdrol. Voor de toekomst, als de baan af zou zijn, heeft hij ook filmplan nen. "Ik wil dan een film wijden aan mijn modelbaan. Dat kan heel realis tisch overkomen als je af en toe een shot neemt van auto's op de snelweg en huizen. Om het echt te maken zijn er keer in de winkel iets. Daarna kijk ik hoe ik het zelf zou kunnen maken. Bo men maak ik bijvoorbeeld van druive- takjes. Maar ik heb ook bomen staan die gemaakt zijn van uitgesplitst bloembindersdraad. De draad dompel ik in de alabastine en bekleed hem met bijv. Iers mos. Vervolgens rasp ik piep schuim en plak die bolletjes eraan zo dat er een appelboom ontstaat. Grint bijvoorbeeld maak ik van zaagsel, dat met bruine of grijze verf een echte kleur krijgt. Hele kleine kiezelsteen tjes zijn voor mij al aardige rotsen, want de schaal waarop ik werk is 1:160." Niet alleen omdat het goedko per is, maar ook omdat het meer vol doening geeft, vindt hij het leuk zoveel mogelijk zelf te maken. Onderdelen die hij bijvoorbeeld gekocht heeft zijn de huisjes en het stationsgebouw. Maar ook dan moet er nog voldoende aan gebeuren. "Zo'n stationsgebouw zit in een bouwpakket. Dat is al een heel pietepeuterig werk op zich om dat in elkaar te zetten. Dat neemt dan ook veel tijd in beslag. Maar ik houd er niet van als alles er zo gloednieuw uit ziet. Dat is niet natuurlijk. Dus verf ik het alvorens het te monteren. Zo wordt het ouder en waarheidsgetrouwer. ook beweegbare objecten te koop. Zo als een mini-racebaan of een berg spoor. Zelfs zijn er winkeltjes met eta lageverlichting, aan en uit gaande ne onreclame voor op een flatgebouw, paaltjes met knipperlichten die werk zaamheden op een snelweg moeten aangeven. Ook een nacht-opname be hoort tot de mogelijkheden, want alles is verlicht. Lantaarnpalen, binnenver- lichting in de treinen, de huisjes en het restaurant zorgen voor een gezellige sfeer. Heel romantisch!" Onderhoud Tot er inderdaad niets meer aan de baan gedaan kan worden, blijft de heer Lakeman nog wel een paar jaar bezig. "Ik kan hem altijd nog helemaal auto matiseren en zelfs uitbreiden (des noods over het logeerbed). Maar nog afgezien van het maken van de model len, gaat er veel tijd zitten in het houd. Twee maal per week moet ik hem stofzuigen, vooral omdat ik er geen beschermhoes over heen heb. Iets dat eigenlijk wel zou moeten. Het kleinste stofdeeltje kan al een storing veroorzaken aan een treinmotor, dus stofvrij houden is noodzaak." Naast deze onderhoudswerkzaamheden besteedt de heer Lakeman veel aan dacht aan het aanleggen van een docu mentatiemap. Hierin noteert hij alles dat betrekking heeft op de electronica en de genummerde verbindingen. "Anders weet ik echt niet meer hoe iets in elkaar zit als er ergens storing is. Als nu de knipperlichten bij de spoorweg overgang, die door een relais-contact in de rails automatisch door de trein bediend worden, het niet meer zouden doen, zoek ik het schema daarvan ge woon op in mijn map. Ook alle kleur codes die op mijn schakelbord de di verse aansluitingen aangeven, zijn hie rin opgenomen." Uiteraard dient alles goed bereikbaar te zijn om een euvel te kunnen verhelpen. Ook in huize Lake man is daarvoor gezorgd. "Normaal moet een baan op een hoogte van circa 120 cm staan. Doordat ik een schuin af lopend dak op mijn zolder heb, kon dat niet. Daarom heb ik hem op 90 cm hoogte gebouwd. Het voordeel daar van is dat ik op mijn gemak er onder zittend, overal aan kan sleutelen." Leerzaam Een van de aantrekkelijke kanten van deze hobby vindt hij het leggen van persoonlijke contacten. ,,Als je ergens laat vallen dat je een modelbaan hebt, zijn veel mensen direct geïnteresseerd. Vaak zelf ook een of kennen ze iemand die het ook doet. Een keer heb ik op een vakbeurs in Hannover een com plete baan gezien, die zo in de la van een directiebureau paste. Dat was natuurlijk slechts als lokkertje voor de beurs bedoeld, maar het geeft toch aan wat er voor mogelijkheden zijn als je een beetje handig bent." Dat handig zijn is een eerste vereiste. „Als je, zo als ze zeggen, twee linkerhanden met allemaal duimen hebt, moet je er niet aan beginnen. Maar met enig technisch inzicht en een flinke dosis goede wil kom je een heel eind. Dat vind ik nu zo interessant hieraan: je ontdekt allerlei zaken uit de electronica, die je alleen uit een theorieboekje van school ken de. Neem nu de 'Wet van Ohm'. Aan de hand van vaststaande gegevens re ken je de weerstand van iets uit, koopt dat in de winkel, monteert het en ziet ineens: Hé, het werkt! Door te spelen, leer je constant. En natuurlijk spelen mijn kleinkinderen er mee, maar wel onder streng toezicht!"

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1982 | | pagina 17