H.KCI Weet zich omringd De heer H. Koetsier, landelijk verkoopleider van vertellen over zijn grote liefhebberij: de Newfoundlander in Hij noemt dit een liefhebberij en geen hobby omdat di bezig houden. Het verzorgen van honden, die ci geen hot Toen de heer HKoetsier nog op de lagere school zat, sprong eens een Newfound lander tegen hem op die vriendelijk zijn poten op zijn schouders zette. Dat maakte grote indruk op het toen nog kleine jongetje. Later maakte hij bewust de hond van vrienden mee, ook een Newfoundlander. Hij nam zich voor dat als hij ooit nog eens zover zou zijn om een hond te nemen, dat dan ook een Newfoundlander moest zijn. En het kwam zover. Na twee jaar op een wachtlijst te hebben gestaan om in het bezit te komen van een pup, deed de eerste Newfound lander zijn intrede bij de familie Koetsier. Later besloten zij er een tweede reu bij te nemen: het werd een broertje van de eerste reu. Ongeveer in deze tijd verruilden de heer en me vrouw Koetsier hun woning in de stad voor een huis op het Drentse platteland. Toen de eigenaar van de kennel, waar Koetsier's eerste twee honden vandaan kwamen, een goed tehuis zocht voor een teef stond de familie Koetsier niets in de weg om ook aan deze hond onderdak te bie den. brengen van een nieuw element houdt voor een bekend staande fok ker toch een risico inHet betekent in eerste instantie vaak een stap terug' Alles ging verkeerd Staat de heer Koetsier nu bekend als goed fokker, voorheen nam men hem niet zo serieus. "De mensen zagen ons gewoon als mensen met twee leuke honden. Wij hebben ook nooit de ambitie gehad om te fokken", ver duidelijkt de heer Koetsier. "Toen onze eerste reu circa tien maan den was, zijn we met een kennis mee- geweest naar de wereldtentoonstel ling in Dortmund. Hij had me dat aangeraden omdat ik dan in contact zou kunnen komen met diverse fok kers en verschillende honden zou kunnen bekijken. Nou, daar stond ik dan met die hond op de tentoonstel ling. Ik wist natuurlijk helemaal niet hoe het moest, dus ik deed alles ver keerd en liep aan de verkeerde kant van de hond. Groot was daarom ook onze verbazing toen bleek dat onze hond wereldjeugdkampioen was ge worden. Omdat dat je ijdelheid toch wel prikkelt, zijn we ook andere ten- Het eerste nest Dit teefje groeide op tot een schitte rende hond, die op tentoonstellingen uitsluitend "uitmuntend" kreeg. Op vierenhalf-jarige leeftijd kreeg zij tenslotte een nest, waarmee eigenlijk de basis voor de fokkerij werd ge legd Uit dit nest hielden zij een teefje "Tot onze grote vreugde was het een nest van zeer goede kwaliteit. Het blijft een gok. Ik zeg altijd: er komt vijftig procent geluk bij kijken. Wij hebben tot nu toe met onze honden goede resultaten geboekt. Maar er zijn in Nederland veel meer fokkers die het fokken net zo opvatten als wij doen maar dat beetje geluk niet heb ben." De heer Koetsier vat het fok ken zeker serieus op. Vele stambo men heeft hij nagetrokken en uitge breid heeft hij zich in de erfelijk heidsleer verdiept. Men staat voor de keus lijnteelt (bepaalde voorouders van de aanstaande ouders zijn dan fa milie van elkaar) in te voeren of juist nieuwe factoren in te brengen. "Je kunt natuurlijk niet constant doorgaan met lijnteelt. Maar het in- toonstellingen gaan bezoeken. Dat ging allemaal prima, tot we met onze teef naar een tentoonstelling gingen. Ze wilde echt niets, ging op de grond liggen en was niet meer van plan overeind te komen. Later veranderde dat gelukkig; nu doet ze het zelfs voorbeeldig. Met de jonge honden gaat het veel beter. De baas heeft zelf ook bijgeleerd, moet je maar reke nen. Ik breng nu ook honden van an dere mensen voor". Haren in de thee Even selectief als de heer Koetsier is bij het uitzoeken van de toekomstige vader van zijn pups, is hij het bij het verkopen van zijn pups aan andere mensen. De aspirant-eigenaren die nen eerst in Drente een visite af te leggen bij de familie Koetsier. Is er een gezinslid dat laat blijken niet zo gecharmeerd te zijn van een New foundlander, dan krijgen ze ook geen pup. Een bevriende fokker gaf vaak aan de bezoekers een kop thee met wat haren in de thee en op het schotel tje om te zien hoe zij reageerden. Die mensen die hier niet door afgeschrikt werden, kregen dan een pup". Dit laatste gaat nu wel erg ver, maar het is wel zo datje eerst op een wachtlijst wordt geplaatst als je je voor een pup hebt aangemeld bij de Nederlandse Newfoundlander Club. Dit wachten kan wel een of twee jaar duren. Als de mensen bereid zijn zo lang te wachten, is dit voor de fokkers een garantie dat de toekomstige eigena ren hun beslissing om een New foundlander te kopen, weloverwogen hebben genomen. Ook aan de nazorg besteedt de heer Koetsier de nodige aandacht. De stamboom, die door gaans wordt verkregen als de hond

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1981 | | pagina 16