In 1938 is de heer C. Kroep bij Heineken
in Rotterdam in dienst getreden. Een
man met 42 dienstjaren, die terug kan
kijken op heel wat bewogen jaren.
Allereerst was daar de 2e Wereldoor
log, zodat hij in 1942 naar Duitsland
moest. Het lukte hem uit de trein te ko
men en op een andere trein te stappen,
waardoor hij in de Franse plaats La
Rochelle terecht kwam. Vervolgens
werden enkele oorlogsjaren afwisse
lend in het buitenland en in Nederland
doorgebracht.
"Toen ik aan het eind van de oorlog
terugkwam bij Heineken, werden er
veel mensen gevraagd voor de buiten
landse brouwerijen. Dat leek me wel
wat. Bovendien wist ik ongeveer wat
het zou zijn om veel van huis te zijn
door mijn reisjes tijdens de oorlog. En
zo vertrokken we, na een korte cursus
waarbij je alle afdelingen moest door
lopen, naar Singapore en in 1946 naar
Soerabaya.
In het begin hebben we het heus af en
toe wel eens moeilijk gehad, maar echt
ziek van heimwee, nee. We waren met
zijn vijven en deden alles samen zowel
wat werken betreft als ontspanning.
Ons motto was altijd: samen uit, samen
thuis. Door alles steeds samen te doen,
help je elkaar gemakkelijk over even
tuele heimwee heen".
De heer Kroep kan urenlang vertellen
over zijn Indonesische jaren. Over de
overgang van Nederlands Indië naar
Indonesië en de politionele acties die
daar uit voortvloeiden en de boycot
tegen Nederland. Zo kon het gebeuren
dat je auto geheel met verf was be
smeurd en de banden van je wagen
doorgesneden waren. De enige reme
die om te voorkomen dat je auto ver
dwenen was, was het van de wagen af
halen van je achterwiel en het reserve
wiel. Het was voor Nederlanders ook
verboden zelf boodschappen te doen.
Op den duur werd de situatie zodanig
dat de directie in Nederland het nood
zakelijk vond vrouwen en kinderen
terug te laten komen naar Nederland:
dit gebeurde in 1958.
Inmiddels zaten er voor de heer Kroep
bijna dertien tropenjaren op zodat ook
hij, na vrouw en kinderen, huiswaarts
keerde.
Tevreden mens
"Twee maanden na aankomst werkte ik
in Den Bosch. Het is ontzettend leuk als
je het bedrijf zo hebt zien groeien. Toen
ik hier kwam, werd het allemaal nieuw
opgezet. Als je nu kijkt wat er sinds die
tijd bijgekomen is! Ik zeg altijd: als het
met het bedrijf goed gaat, gaat het met
de mensen ook goed.
Ik werk hier nu 42 jaar, en het bedrijf is
altijd goed voor ons geweest. Welk
ander bedrijf gaf in de oorlog aan zijn
personeel voedsel? Aardappelen, en
soms pap. Dat kon omdat Heineken
Rotterdam een eigen gaarkeuken had".
Hoewel het de heer Kroep duidelijk niet
aan gespreksstof ontbreekt, verklaart
hij nogal gesloten te zijn in zijn werkom
geving. "De meesten weten wel dat ik al
lang bij Heineken werk maar niet wat ik
allemaal gedaan heb in die jaren.
Omdat Heineken altijd goed voor mij is
geweest, ga ik van die goedheid geen
misbruik maken. Ik ben nog nooit te
laat op mijn werk gekomen envanwege
een beetje hoofdpijn zal ik zeker niet
thuisblijven".
Schepen als toekomst
"Ik hoop hier de 45 jaar te halen, maar
dan is het wel genoeg geweest. Ik werk
nog steeds met plezier, maar het lijkt
me heerlijk mij met mijn hobby te kun
nen bezighouden".
Het bouwen van houten scheepsmodel
len is zijn hobby, iets dat uit een soort
verveling op een autoloze zondag is
ontstaan. Aangezien hij een voorliefde
heeft voor scheepvaart, lag dit idee
voor de hand. Heel enthousiast vertelt
hij over de schepen die hij vanaf teke
ningen op schaal gebouwd heeft. Hij
vindt het zo leuk aan die schepen te
knutselen, dat zijn vrouw hem soms
moet aanmanen er eens een tijdje mee
op te houden. Bij zijn 40-jarig jubileum
werd hij verrast met een grote zee
sleper als bouwpakket. Die boot is bijna
af en zal binnenkort radiografisch be
stuurd gemaakt zijn.
Waar hij heel trots op is, is zijn eerste
echte opdracht. "Uit een vitrine van de
scheepvaartkundige school in Koude
kerk was een schip gevallen. Op het
moment ben ik met de reparatie daar
van bezig, maar dan wel met alles erop
en eraan: tennisbaan, zwembad, radar
en noem maar op.
Wie weet volgen er na mijn afscheid van
Heineken nog wel meer opdrachten!".
Overal gedronken, hier gemaakt
Een bijna even grote hobby is het kijken
naar welke landen bier geëxporteerd
wordt. Iets waartoe hij, als groepsleider
export van de afdeling intern transport
in Den Bosch, alle gelegenheid krijgt.
"Export vind ik zo leuk omdat je allerlei
verschillende soorten flessen, dozen en
etiketten gebruikt. Wat ik dan zo leuk
vind, is het uitzoeken waar dat allemaal
naar toe gaat. Dat heeft mij altijd al ge
ïnteresseerd. In mijn tropentijd ben ik
op de kleinste eilandjes geweest en
bijna altijd verkochten ze ook daar Hei
neken bier. Zo let ik ook altijd op bij
televisie:uitzendingen, want het ge
beurt heel vaak dat je in buitenlandse
series mensen Heineken bier ziet drin
ken. Dat doet mij dan echt goed. En dan
denk ik: dat is toch maar mooi ons pro-
dukt".
16
