In 1938 is de heer C. Kroep bij Heineken in Rotterdam in dienst getreden. Een man met 42 dienstjaren, die terug kan kijken op heel wat bewogen jaren. Allereerst was daar de 2e Wereldoor log, zodat hij in 1942 naar Duitsland moest. Het lukte hem uit de trein te ko men en op een andere trein te stappen, waardoor hij in de Franse plaats La Rochelle terecht kwam. Vervolgens werden enkele oorlogsjaren afwisse lend in het buitenland en in Nederland doorgebracht. "Toen ik aan het eind van de oorlog terugkwam bij Heineken, werden er veel mensen gevraagd voor de buiten landse brouwerijen. Dat leek me wel wat. Bovendien wist ik ongeveer wat het zou zijn om veel van huis te zijn door mijn reisjes tijdens de oorlog. En zo vertrokken we, na een korte cursus waarbij je alle afdelingen moest door lopen, naar Singapore en in 1946 naar Soerabaya. In het begin hebben we het heus af en toe wel eens moeilijk gehad, maar echt ziek van heimwee, nee. We waren met zijn vijven en deden alles samen zowel wat werken betreft als ontspanning. Ons motto was altijd: samen uit, samen thuis. Door alles steeds samen te doen, help je elkaar gemakkelijk over even tuele heimwee heen". De heer Kroep kan urenlang vertellen over zijn Indonesische jaren. Over de overgang van Nederlands Indië naar Indonesië en de politionele acties die daar uit voortvloeiden en de boycot tegen Nederland. Zo kon het gebeuren dat je auto geheel met verf was be smeurd en de banden van je wagen doorgesneden waren. De enige reme die om te voorkomen dat je auto ver dwenen was, was het van de wagen af halen van je achterwiel en het reserve wiel. Het was voor Nederlanders ook verboden zelf boodschappen te doen. Op den duur werd de situatie zodanig dat de directie in Nederland het nood zakelijk vond vrouwen en kinderen terug te laten komen naar Nederland: dit gebeurde in 1958. Inmiddels zaten er voor de heer Kroep bijna dertien tropenjaren op zodat ook hij, na vrouw en kinderen, huiswaarts keerde. Tevreden mens "Twee maanden na aankomst werkte ik in Den Bosch. Het is ontzettend leuk als je het bedrijf zo hebt zien groeien. Toen ik hier kwam, werd het allemaal nieuw opgezet. Als je nu kijkt wat er sinds die tijd bijgekomen is! Ik zeg altijd: als het met het bedrijf goed gaat, gaat het met de mensen ook goed. Ik werk hier nu 42 jaar, en het bedrijf is altijd goed voor ons geweest. Welk ander bedrijf gaf in de oorlog aan zijn personeel voedsel? Aardappelen, en soms pap. Dat kon omdat Heineken Rotterdam een eigen gaarkeuken had". Hoewel het de heer Kroep duidelijk niet aan gespreksstof ontbreekt, verklaart hij nogal gesloten te zijn in zijn werkom geving. "De meesten weten wel dat ik al lang bij Heineken werk maar niet wat ik allemaal gedaan heb in die jaren. Omdat Heineken altijd goed voor mij is geweest, ga ik van die goedheid geen misbruik maken. Ik ben nog nooit te laat op mijn werk gekomen envanwege een beetje hoofdpijn zal ik zeker niet thuisblijven". Schepen als toekomst "Ik hoop hier de 45 jaar te halen, maar dan is het wel genoeg geweest. Ik werk nog steeds met plezier, maar het lijkt me heerlijk mij met mijn hobby te kun nen bezighouden". Het bouwen van houten scheepsmodel len is zijn hobby, iets dat uit een soort verveling op een autoloze zondag is ontstaan. Aangezien hij een voorliefde heeft voor scheepvaart, lag dit idee voor de hand. Heel enthousiast vertelt hij over de schepen die hij vanaf teke ningen op schaal gebouwd heeft. Hij vindt het zo leuk aan die schepen te knutselen, dat zijn vrouw hem soms moet aanmanen er eens een tijdje mee op te houden. Bij zijn 40-jarig jubileum werd hij verrast met een grote zee sleper als bouwpakket. Die boot is bijna af en zal binnenkort radiografisch be stuurd gemaakt zijn. Waar hij heel trots op is, is zijn eerste echte opdracht. "Uit een vitrine van de scheepvaartkundige school in Koude kerk was een schip gevallen. Op het moment ben ik met de reparatie daar van bezig, maar dan wel met alles erop en eraan: tennisbaan, zwembad, radar en noem maar op. Wie weet volgen er na mijn afscheid van Heineken nog wel meer opdrachten!". Overal gedronken, hier gemaakt Een bijna even grote hobby is het kijken naar welke landen bier geëxporteerd wordt. Iets waartoe hij, als groepsleider export van de afdeling intern transport in Den Bosch, alle gelegenheid krijgt. "Export vind ik zo leuk omdat je allerlei verschillende soorten flessen, dozen en etiketten gebruikt. Wat ik dan zo leuk vind, is het uitzoeken waar dat allemaal naar toe gaat. Dat heeft mij altijd al ge ïnteresseerd. In mijn tropentijd ben ik op de kleinste eilandjes geweest en bijna altijd verkochten ze ook daar Hei neken bier. Zo let ik ook altijd op bij televisie:uitzendingen, want het ge beurt heel vaak dat je in buitenlandse series mensen Heineken bier ziet drin ken. Dat doet mij dan echt goed. En dan denk ik: dat is toch maar mooi ons pro- dukt". 16

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1980 | | pagina 20