tot sluitingstijd nog in hun winkel had
den gestaan. Zondagmorgen moesten
we om 9 uur al gereed zijn en maakten
onder begeleiding van Gino - onze
voortreffelijke gids - een tocht door
Rome langs de bezienswaardigheden,
waarbij veel tijd werd besteed aan het
bezoek van de St. Pieter. Gino gaf ons
daarbij commentaar zoals alleen een
Italiaan dat kan verwoorden. Die won
derlijke samensmelting van Christen
dom en socialisme, waarvan we met
een glimlach kennis maken als we Don
Camillo lezen. De diepere gedachte
daarvan is, dat de mensen het onder el
kaar moeten rooien met als corrige
rende factor het begeleidende Godde
lijke gebod.
We hadden plaats en tijd voor de lunch
aan het toeval overgelaten en de Neder
landers keken nogal zuinig. Hoe wil je
zomaar met 36 mensen ergens binnen
vallen voor een lunch. Niet zo in Italië;
we vonden een zalig terras op de Piazza
Navona, waar de obers van het restau
rant "4 Fiumi" direct tafels en stoelen
aan elkaar begonnen te schuiven om
ons in drie groepen bij elkaar te zetten.
Voor velen de eerste kennismaking met
de goede Italiaanse keuken, slechts be
kend bij degenen die in Nederland in
een Italiaans Ristorante te gast zijn ge
weest en wat meer geld willen uitgeven
dan voor een pizza of een bord spag
hetti. Over spaghetti gesproken, er
waren er onder ons die na vier dagen
Italië opmerkten, dat ze nog helemaal
geen spaghetti hadden gegeten. Alleen
de Italië-kenners zullen begrijpen, hoe
veel moeite ik donderdags heb gehad
om in een restaurant te bespreken, dat
we als hoofdgerecht "Spaghetti
Bolognese" wilden en dat nog wel in
Bologne zelf. Het kostte ons werkelijk
een kwartier om onder veel hoongelach
deze culinaire salto voor elkaar te krij
gen.
Om terug te keren naar ons terras in
Rome kan ik bovendien melding maken
van de lovende opmerkingen, die over
de geboden Italiaanse wijnen aan tafel
gemaakt werden. Voldaan merkte ik
toen al, dat de eenheid in de ploeg er
was en dat er na het Vaticaan ook nog
een andere "bekering" aan de gang
was.
Zon, veel zon hebben we tijdens de
oogstdagen in Italië gehad. Frascati,
dat we maandagmorgen bezochten,
heeft gemiddeld 300 zonnedagen per
jaar. "II mattino ha l'Oro in bocca" (de
morgenstond heeft goud in de mond)
stond er boven het dagbericht, dat we
elke morgen in de bus uitgereikt kre
gen. Daarin waren wat toeristische ge
gevens opgenomen alsmede informatie
over de op die dag te bezoeken huizen
en een omschrijving van de wijnen, die
we zouden gaan zien.
Graag zou ik u ook verhalen over de
schoonheid van Italië, die tot uiting
komt in architectuur omgeven door een
goddelijke natuur, maar in een Parlant
du vin moet ik me nu eenmaal beperken
tot de wijn.
Frascati D.O.C.
Hoewel hij nogal bleek is, wordt hij wel
"Vino d'Oro Roma" genoemd, de gou
Fontana Candida, waar de 'gouden wijn van
Rome' gemaakt wordt.
De wijn die groot werd door de bekende
(ware) geschiedenis van Jean de
Fueger, de Duitse kardinaal met een
voortreffelijk organisatietalent. Toen
Jean naar Rome werd geroepen voor
een bezoek aan de paus, wilde hij op
zijn reis het nuttige met het aangename
verenigen en zond zijn bediende Mar-
tino vooruit als deskundige op het ge
bied van culinaire geneugten, waar
onder vooral de wijn een belangrijke
plaats innam. Katholiek als hij was, be
diende hij zich van Latijn en sprak af,
dat Martino op de deur van een herberg
waar de wijn goed was: "Est!" zou
schrijven ("1st" zou meer voor de hand
gelegen hebben). Hoe dan ook, Martino
was in Montefiascone zo enthousiast
over de plaatselijke wijn, dat hij
schreef: Est! Est!! Est!!! Dit werd de
grote zonde van de kardinaal. Tijdens
de maaltijd met een glas Montefiascone
in de hand liet hij plotseling het welge
vulde hoofd hangen en was niet meer.
In het harnas is hij gestorven en aldaar
begraven. Zijn graf is voor ons een
teken dat het allemaal echt gebeurd is
en dat de overstap van hemel naar
hemel met een glas wijn in de hand
moeiteloos verloopt. Dan is er nog het
dagboek van de kardinaal, waarin hij
onderweg alle wijnen waarmee hij
kennismaakte, heeft beschreven.
Chianti, Lambrusco di Sorbara, Sangio-
vese, Inferno, Grumelto, ze staan er
allemaal in.
Eenmaal per jaar zijn er wijnfeesten in
Montefiascone. Met een plastic beker
tje kunt u dan een straaltje van de uit
een fontein opspuitende wijn opvan
gen. Denk wel om uw zondagse pak.
In nummer 3 van Vers van 't Vat zullen
wij u verder meevoeren op onze reis
door de Italiaanse wijngebieden.
den wijn van Rome. We zullen maar
aannemen, dat dit betrekking heeft op
de inkomsten, die deze wijn uit alle
delen van de wereld oplevert. Vooral in
Amerika is deze frisse fruitige wijn erg
gewild. Frascati moet je kiezen: men
vindt slechts flauwe witte wijnen onder
die naam maar ook verrassend goede.
Onze leverancier is Fontana Candida.
Le Cantine (de kelders)
De wijngaarden van Fontana Candida
(lett. zuivere bron) waren oorspronke
lijk bezit van de adellijke familie Sacer-
diti. Men beschikt over een eigen
"Hostaria" herberg, waar men spe
cialiteiten uit de Romeinse keuken ser
veert.
De door hen gebruikte druivesoorten
omvatten de hele gamma, die toegela
ten zijn voor de D.O.C., Malvasia di
Candida, Malvasia del Latio, Trebbiano
Giallo, Malvasia del Bellone en Bonvino
(de laatste tot een maximum van 10
procent). Het vereiste minimum percen
tage voor de D.O.C. is 11V2 procent.
Wanneer bij een natuurlijke vergis-
tingswijze zonder toevoeging van sui
ker minimaal 12 procent is bereikt, mag
de extra klassering "Superiore" wor
den gebruikt.
Het storten van de zojuist geplukte druiven.
Wanneer we uit Frascati op weg gaan
naar Orvieto, passeren we op enige af
stand Montefiascone. Ik heb mijn
uiterste best gedaan om ook hier even
te gaan kijken, maar dat was in ons
tijdschema niet mogelijk. We moeten
op de autostrada blijven en de smallere
binnenwegen vermijden, waar we niet
kunnen opschieten. Montefiascone ligt
in Viterbo aan het meer van Bolsena
(niet verwarren met Bolzano).
Jean de Fueger
Hier komt de Est! Est!! Est!!! vandaan.
Het persen van de wijn.
11