EEN REIS DOOR
m_~y DEBELANGRUKSTE
WIJNGEBIEDEN
De rijk gevarieerde wijngaard,die Italië heet
Je kunt in Italië geen enkele provincie bereizen of er wordt wijn verbouwd. Te pas maar ook wel
te onpas. Het klimaat laat overal wijnbouw toe. Een groot aantal zonne-uren zorgt jaarlijks voor
de koestering, die de druif voor het vormen van suiker en dus alcohol nodig heeft. Maar de bo
dem is niet overal ideaal voor het verkrijgen van de optimale kwaliteit, die de moderne wijndrin
ker verlangt in een goede verhouding van alcohol, restzoet en minimum zuurgraad. Met de toe
gepaste kennis van bodemgesteldheid wordt de laatste jaren wijnbouw verboden in districten
die daarvoor niet geschikt zijn en waar slechts wijn wordt gemaakt, waarvan er in de wereld al
teveel is en die gedoemd zal zijn om na distilatie te dienen voor industriële doeleinden en zelfs
als brandstof voor auto's.
Met deze gedragslijn in ons achter
hoofd gaan we nu de wijnhuizen be
schrijven, die we op onze reis bezoch
ten. Zoals ik al zei, een reis die uniek
mag heten, omdat tot nu toe volgens
mij nog nooit een zo groot gezelschap
in slechts enkele dagen de crème de la
crème van de Italiaanse topwijnen
onder D.O.C. heeft bezocht.
De eerste dag...
We waren op zaterdagavond naar
Rome gevlogen. Er waren slijters, die
Zo zijn met deskundige begeleiding al
veel wijngaarden verdwenen om plaats
te maken voor rijst en maisaanplant;
vooral in Noord-ltalië is de kwaliteit van
deze produkten optimaal.
Dit alles kondén we met eigen ogen
aanschouwen, toen we in oktober tij
dens de wijnoogst een unieke reis
maakten. Vijftien medewerkers van
Reuchlin, die bij de verkoop van wijn
zijn betrokken, met eenentwintig gas
ten -slijters en horecaondernemers
hebben zich ervan kunnen overtuigen,
dat het de Italiaanse wijnbouwers ernst
is om de eeuwenoude traditie van kwa-
liteitsprodukten in ere te houden. Zij
zijn zich er goed van bewust dat ze veel
te lang hebben gewacht met de con
trole van overheidswege op limitering
van het beste dat per district kan wor
den opgebracht en daaraan de nood
zakelijke bescherming van de eigen
herkenbare naam te geven. Dit apart
De droom van een leeg glas.
van de vrije concurrentiemarkt waar de
consument zelf zijn keuze kan bepalen
tussen een goede dronk voor een rede
lijk bedrag of het slurpje dat net zoveel
als zijn pakje sigaretten kost en dat het
als dorstlesser best aardig doet.
Bescherming
Eigenlijk is die bescherming pas in
1968 van kracht geworden. Na lange
jaren van kibbelen, welke wijn nu wel
en welke niet een gevestigde reputatie
genoot, kwam men in 1963 (zestig jaar
later dan de Fransen) tot het opstellen
van voorschriften waaraan een wijn vol
gens zijn traditioneel herkenbare voor
waarden moet voldoen, samengevat in
de D.O.C. Demonazione (di) Origine
Controllata. Daarin zijn bindend vast
gelegd:
1) Afbakening van het gebied waarbin
nen de wijngaarden liggen, die recht
hebben op de naam van de onder
havige wijn.
2) Maximale opbrengst per hectare in
die wijngaarden. Dit om te voorko
men, dat door het opvoeren van de
produktie de kwaliteit achteruit zou
gaan.
3) Maximum aantal wijnplanten per ha.
4) De namen van de toegelaten druive-
rassen en de percentages die onder
ling moeten worden gebruikt.
5) Het minimum alcoholpercentage dat
na natuurlijke vergisting van de drui
ven moet worden bereikt. In Italië
mag nergens suiker aan de gistende
most worden toegevoegd. Chaptali-
satie (wijn verbeteren door toe
voeging van suiker) is te allen tijde
verboden.
6) Minimum totale zuurgraad.
7) Traditionele vinificatiemethode, die
voor de bedoelde wijn van oudsher
werd toegepast en daaraan verbon
den de minimale duur, dat een wijn
op fust moet zijn behandeld tot het
moment van bottelen. Soms wordt
daar nog aan toegevoegd een be
paalde periode, dat de wijn op fles
moet rijpen, alvorens in de handel te
worden gebracht.
8) Ter controle op het toegelaten
kwantum worden zegels afgegeven,
die de bottelaar op de hals van de
flessen moet aanbrengen als waar
merk voor de consument.
10
