korte terugblik op Argentinië
Het wereldkampioenschap voetbal 1978 ligt alweer enige tijd
achter ons. Bij de meesten van ons beginnen de beelden reeds
te vervagen. Niet echter bij Charles Corver, een van de Neder
landse topscheidsrechters die uitverkoren werd voor dit toer
nooi. Reeds eerder (editie 1 78) verscheen deze sportman, die
in het dagelijks leven als landelijk verkoopleider detailhandel
frisdranken werkzaam is, in Vers van 't Vat. Aan ons verzoek iets
over zijn ervaringen tijdens het toernooi te vertellen voldeed hij
volgaarne. Dit uitgebreide relaas is voor de voetballiefhebbers
op aanvraag (bij de redactie) verkrijgbaar. Speciaal voor de
lezers van Vers van 't Vat maakte Corver daaruit een samen
vatting en wierp hij een
„Voor mij was het voorspel, de selectie
voor het wereldkampioenschap, eigen
lijk belangrijker dan het toernooi, omdat
ik in dat voorspel een groot aantal in
terlands heb geleid. Bovendien werd mij
de arbitrage toevertrouwd van diverse
Europa Cupwedstrijden met als grote
klapper de finale op Wembley.
Mijn ervaringen in Argentinië zijn
drieërlei geweest: als scheidsrechter,
als voetballiefhebber dan wel Oranje
supporter en als toerist.
Arbiter
Wat het eerste betreft, mijn verwachtin
gen ten aanzien van het aantal malen,
dat ik als scheidsrechter zou kunnen
optreden, waren niet hoog gespannen.
Ik wist namelijk van tevoren dat de FIFA
35 arbiters had uitgenodigd om 38 wed
strijden te leiden. Conclusie: de spoe
ling was dun. Bovendien, zo had men
besloten, was een scheidsrechter,
wiens land in de tweede ronde kwam,
van verdere „deelname" uitgesloten.
Tenslotte ging de enige kans die ik
daarna nog had, het leiden van de wed
strijd en de „kleine finale", om de 3e en
4e plaats, teloor omdat men daarvoor
niet een tweede Europeaan, noch een
Zuidamerikaan wilde aanwijzen, maar
een „buitenstaander", in dit geval de
Israëliër Klein, koos. Terwijl deze colle
ga en ik bij de stemming een gelijk aan
tal punten hadden gekregen!..
De wedstrijd die ik heb geleid, is de
topper Oostenrijk-Zweden geweest. In
sommige perscommentaren werd ge
zegd dat deze wedstrijd eigenlijk de
schoonheidsprijs had moeten verdie
Charles Corver: ...voorspel eigenlijk belang
rijker, naspel, dat wil zeggen nieuwe, boeien
de interlands, is reeds begonnen...
nen. In het prachtige, door Herman
Kuiphof en Hans Molenaar geschreven
boek Wereldkampioenschap '78 is deze
wedstrijd ook weergegeven. Aan mijn
optreden is een heel hoofdstuk gewijd,
en daarin werd mijn prestatie positief
beoordeeld.
Door stomweg geen geluk te hebben
kon ik verder geen wedstrijden leiden
(omdat het Nederlands elftal het zo
goed deed).
Verder ben ik nog grensrechter geweest
bij de wedstrijden Mexico-Polen en Po-
len-Peru, en waarnemer bij de ontmoe
ting Tunesië-Mexico.
Ter voorbereiding op het toernooi heb
ben wij (alle scheidsrechters) acht da
gen lang in feite een herscholing gehad.
Men wenste de puntjes op de i te zetten
en bovendien werden enkele regels
„aangepast". Zo moest tijdens het toer
nooi obstructie, die gepaard ging met
opzettelijk lichamelijk contact, bestraft
worden met strafschoppen en directe
(in plaats van indirecte) vrije trappen.
Op het gedrag van de supporters heb ik
eigenlijk nauwelijks kritiek. Tijdens de
wedstrijd zijn ze zeer fanatiek, ze maken
enorm veel herrie, maar hun gedrag is
toch wel correct te noemen. Ook heb ik
een goede indruk gekregen van de wijze
waarop zij zich na afloop van de wed
strijd gedragen en van het geweldige
enthousiasme waarmee zij feestvieren.
Toeschouwer
Als voetballiefhebber en Oranjesuppor
ter ben ik dik aan mijn trekken geko
men. Ik zag twaalf wedstrijden en was
getuige van het bereiken van de finale
door het Nederlands elftal.
Uiteraard heb ik ook de finale gezien,
een boeiende en spannende bij vlagen
goede wedstrijd, maar toch een meestal
veel te hard en soms gemeen duel. Ik
heb de wedstrijd later ook op de televi
sie bekeken. Ik moet zeggen dat ik ei
genlijk twee verschillende wedstrijden
heb gezien. Toen ik hem „live" zag
kwam de wedstrijd op een heel andere
manier op mij over dan op de tv.
Toerist
Ook als toerist ben ik goed aan mijn
trekken gekomen. Niet alleen heb ik een
schat aan impressies opgedaan over
het land Argentinië, maar ook over de
grote verschillen in mentaliteit tussen
de deelnemende landen.
Wel heb ik op een gegeven ogenblik op
het punt gestaan voortijdig naar huis
terug te keren. Dat was toen Nederland
de tweede ronde bereikte en ik als
scheidsrechter verder was „uitgescha
keld". Toen ik aan de FIFA vroeg of ik
terug mocht naar Nederland was het
antwoord: „Meneer Corver, u bent een
van de belangrijkste gegadigden voor
de finale, wanneer deze tussen Italië en
Argentinië zou zijn."
De teams van Zweden (links) en Oostenrijk tijdens het spelen van de volksliederen. In het midden het arbitrale trio.
28
