CAFÉ HOPPE
De aan elkaar grenzende panden van café Hoppe op 't Spui.
Wie bij café Hoppe aan het Amsterdam
se Spui binnen wil gaan, kan letterlijk
twee kanten op. Als de bezoeker de
rechteringang kiest, moet hij zich voor
bereiden op één grote klomp gezellig
heid; mensen die soms zó dicht op el
kaar staan, dat ze nauwelijks de hand
met hun eigen consumptie kunnen on
derscheiden.
In het linkergedeelte heerst een heel an
dere sfeer. Wat rustiger misschien, er is
ook meer zitgelegenheid, maar daarom
zeker niet minder gezellig.
De heer H. Mustert is eigenaar van dit
twee-in-één café, dat sinds 1968 een
jaaromzet van meer dan 200.000 liter
Amstel bier haalt en daarmee waar
schijnlijk het café met de grootste bier-
omzet genoemd mag worden.
Den Stede Spoye
Het Spui, de naam zegt het al, was vroe
ger een water van natuurlijke oorsprong.
Op de plaats waar nu de verbinding
Spui/Singel is, was een sluisje dat de
bijnaam Boerenverdriet had, (iedere
morgen ontstond namelijk een enorme
opeenhoping van schuitjes, waarmee de
boeren de melk naar de stad brachten)
de werkelijke naam van de sluis was
,,den Stede Spoye", wat later Spui werd.
In 1882 werd het Spui gedempt, tege
lijkertijd met wat nu de NZ Voorburgwal
is. Café Hoppe bestond toen echter al:
sinds 1670 was daar het proeflokaal ge-
De heer Mustert voor zijn café. Met achter
hem de beroemde steen.
-V
SagjiSC# JjSg| 5
vestigd van de firma Wed. A. Hoppe, een
likeurstokerij 2e klasse*.
Het café
Als de heer Mustert het café binnenkomt
lijkt het als of het twee keer zo druk is
geworden. Met stem en lichaam ,,vult"
hij het hele lokaal. Hij blijkt een goede
binding met zijn klanten te hebben, veel
mensen kent hij.
Zodra hij vernomen heeft waar het pre
cies om gaat, staat hij kwiek op en leidt
ons buitenom naar het oudste gedeelte
van het café, waar hij in vogelvlucht de
geschiedenis van het horecabedrijf ver
telt. Zeer tot tevredenheid van ook het
aanwezige klantenbestand, dat het ge
heel met interesse volgt: „Het proeflo
kaal bevond zich in het voorste gedeelte
van dit pand. Het achterste gedeelte was
(evenals het linkerpand) toen nog een
woonhuis. Mijn ouders namen in 1915
het café over van de familie Oosterman,
daarvoor hadden zij een café aan de
overkant, De Koperen Toonbank, waar
nu de krantenwinkel van de Atheneum
Boekhandel is.
In 1939 ben ik zelf een café begonnen in
het pand naast mijn ouders, samen met
een vriend, die in Rotterdam een fiet
senstalling had maar geen fietsen. Die
was op dat moment overal voor te por
ren. Helaas begon kort daarop de mobi
lisatie, zodat ik alleen de weekends in
het café kon zijn.
We begonnen met een interieur dat be
stond uit alles dat we konden vinden op
de zolders van de Amstel brouwerij, niets
was van ons zelf!"
Eigen sfeer
Wanneer we weer terug zijn aan ons ta
feltje, voegt ook de bedrijfsleider, de
heer H. Bos, zich bij ons. Af en toe haalt
hij oude foto's te voorschijn die de ge
schiedenis kracht bij zetten.
De heer Mustert vertelt verder: „In 1949
kocht ik het café van mijn moeder. Ik
sloeg een deur tussen de twee panden,
zodat de bedrijven op één vergunning
konden lopen. Een andere functie heeft
de deur eigenlijk nooit gehad. Het ge
beurt namelijk nooit, dat de mensen uit
het ene gedeelte naar de andere kant
lopen, leder pand heeft een eigen klan
tenbestand en zo ook zijn eigen sfeer."
10
2e klasse is geen kwaliteitsaanduiding, het geeft de toegestane hoeveelheid onveraccijnste voorraad aan
