Niet alleen De organisatie van een evenement als de Amstel Gold Race wordt voor verreweg het grootste deel ter hand genomen door ons concern. Alle voorbereidingen, alle afspraken, alle vergunningen om slechts enkele onderdelen te noemen gaan door onze handen, maar als een maal het startschot wordt gelost, dan nemen anderen over, zoals bij voorbeeld de politie. Dit is ook dit jaar natuurlijk gebeurd. Wij hebben geen enkele zeggenschap over deze groeperingen, maar laten zij een steek vallen, dan staat al gauw in de krant of melden televisie en radio, dat de organisatie niet was zoals het behoort. Het is begrijpelijk dat de leek dan spreekt over ,,de organisatie" zonder onder scheid te maken tussen het concern en de buitenstaanders, die hun medewer king verlenen. Voor hen die gezorgd hebben, dat hun deel geolied loopt, is dit teleurstellend. Wij vinden het juist om dit even te belichten om zodoende te voor komen, dat het verhaal de ronde gaat doen dat wij het dit jaar niet goed zouden hebben gedaan. Dat is niet waar. nence voor de start is ingericht, begeven is er nog niet veel volk op de been. De startentourage voor het gemeentehuis geeft zonder de enorme mensenmassa die er omheen hoort een beetje mis troostige aanblik, hetgeen nog ver ergerd wordt doordat het gemeentehuis in de steigers staat. We hebben nauwe lijks plaats genomen achter een tafel of het geweld barst los. Het lijkt wel of iedereen vanochtend tegelijk wakker geworden is om ons ,,en masse" te kun nen bestormen om de laatste informatie te halen. Marcel Eijck, coördinator van het hele gebeuren, zie je overal tegelijk. Mensen met problemen die op het eerste gezicht niet op te lossen zijn, komen al lemaal bij hem terecht, en hij zorgt dat ze hem weer met een tevreden gezicht ver laten. Biefstuk Zodra iedereen weg is rennen we naar buiten om de start toch maar niet te mis sen. Het lijkt wel een mierenhoop. Alles krioelt doorelkaar, begeleid door gillen de sirenes van de Harley Davidson-mo- toren, die aan de renners vooraf zullen gaan. In de mensenmenigte ontdekken we dan eindelijk de wielrenners, hun benen helemaal ingesmeerd met een dikke laag vet. Van omstanders horen we dat ze ook nog een biefstuk onder hun billen hebben, maar dat hebben we niet gecontroleerd. Startsein Als de wethouder van sportzaken van Heerlen om half elf het startsein geeft, racen de renners er tot onze verbazing niet vandoor, maar rijden ze op hun ge mak weg. Later horen we dat dit nu een geneutraliseerde start is, de echte start vindt plaats even buiten Heerlen. in de koers Wanneer we even later met een radio aan boord, via welke we alle gebeurte nissen kunnen volgen, in de koers zitten, kunnen we ons levendig voorstellen waarom mensen wielerenthousiast wor den. Met van krachtsinspanning ver trokken gezichten, geheel zwart van de modder, trekken de renners zich in ui terste concentratie de vele heuvels op waarover het parcours zich uitstrekt. Vooral langs de Cauberg, de Keuteberg en de Fromberg staat het zwart van de mensen, die hun favoriet onder luide toejuichingen opzwepen. Volgens poli- tieschatting staan er zo'n 350.000 men sen langs het parcours. Boven op de heuvels gekomen laten de renners zich met adembenemende snel heid naar beneden vallen, waarbij er heel wat stuurmanskunst komt kijken. De heer J. E. M. Bruning, hoofd horeca, (rechts) overhandigt de extra prijs, zes tinnen bierpullen, aan Jan Raas. Ravitaillering Ongeveer halverwege de koers vindt de eerste ravitaillering plaats. De renners krijgen dan, terwijl zij „rustig" doorrij den, van hun ploegleiders een tas om gehangen, waarin zich de lunch bevindt. Met de spullen uit deze lunchzak stop pen zij hun zakken vol, waarna de tas in de menigte verdwijnt en door fans als een kostbaar aandenken meegenomen wordt. Capriolen Plotseling zien we dat we haast geen benzine meer hebben. We laten ons te rugvallen uit de karavaan om bij het eer ste het beste benzinestation te kunnen tanken. De pompbediende ziet ons al aankomen en houdt de slang in de aan slag om ons zo snel mogelijk te kunnen bedienen. Weer een teken dat half Lim burg meeleeft met deze dertiende Am- stel Gold Race. Nu moeten we halsbrekende toeren uit halen om onze plaats in de volgerskara vaan weer te veroveren. Een aanwezige politieagent is niet zo blij met onze ca priolen en we zien nog net hoe hij zijn opschrijfboekje tevoorschijn haalt. Ver der loopt alles zonder moeilijkheden en al gauw zijn we weer aan onze radio ge kluisterd die ons een spannend verslag van het verloop van de wedstrijd geeft. In de karavaan vang je alleen een glimp op van de wielrenners, daarom snijden, we stukken af, om de renners ergens te kunnen opwachten. De kopploeg wordt afgeschermd door politie en ploegleiderswagens. Helemaal achteraan rijdt de bezemwagen, die de laatste renner voor zich uit laat rijden. Finish Zo'n kilometer of vijftien voor de finish in Meerssen worden alle volgwagens via een zijweg naar de finish geleid. We zijn dan ook ruim op tijd om een goed plaatsje te veroveren bij de eindstreep. Ook hier is het een drukte van belang. Journalisten, fotografen en toeschou wers doen hun uiterste best om zo dicht mogelijk bij de finish te komen. Als dan eindelijk de twintig motoren luid toeterend over dè streep komen, weten we dat de renners niet ver kunnen zijn. De fotografen verrichten halsbrekende toeren om hun krant van de beste foto's te voorzien. Als de renners in beeld komen gaat er zo'n gejuich op dat horen en zien je ver gaat. Na een spectaculair gevecht is het Jan Raas die de Amstel Gold Race, voor de tweede keer in successie, gaat winnen en wel in een tijd van 6 uur, 5 minuten en 3 seconden. De Italiaan Francesco Moser gaat als Van de 162 gestarte renners bleven er uit eindelijk maar 32 over! Op de voorgrond Joop Zoetemelk, gefoto grafeerd tussen twee motoren. Winnaar Jan Raas, met naast hem de char mante rondemiss Bernadette Hermans. tweede over de streep in een zelfde tijd als Joop Zoetemelk, Freddy Maertens en Hennie Kuiper, die respectievelijk derde, vierde en vijfde worden. Na afloop verzamelt iedereen zich in de permanence in Meerssen, waar we niet uitgesproken raken over dit fantastische wielerevenement. Twee vrouwen gingen naar Limburg, als wielerenthousiasten kwamen zij terug.

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1978 | | pagina 5