Niet alleen
De organisatie van een evenement als de
Amstel Gold Race wordt voor verreweg
het grootste deel ter hand genomen
door ons concern. Alle voorbereidingen,
alle afspraken, alle vergunningen om
slechts enkele onderdelen te noemen
gaan door onze handen, maar als een
maal het startschot wordt gelost, dan
nemen anderen over, zoals bij voorbeeld
de politie.
Dit is ook dit jaar natuurlijk gebeurd. Wij
hebben geen enkele zeggenschap over
deze groeperingen, maar laten zij een
steek vallen, dan staat al gauw in de
krant of melden televisie en radio, dat de
organisatie niet was zoals het behoort.
Het is begrijpelijk dat de leek dan spreekt
over ,,de organisatie" zonder onder
scheid te maken tussen het concern en
de buitenstaanders, die hun medewer
king verlenen. Voor hen die gezorgd
hebben, dat hun deel geolied loopt, is dit
teleurstellend. Wij vinden het juist om dit
even te belichten om zodoende te voor
komen, dat het verhaal de ronde gaat
doen dat wij het dit jaar niet goed zouden
hebben gedaan. Dat is niet waar.
nence voor de start is ingericht, begeven
is er nog niet veel volk op de been. De
startentourage voor het gemeentehuis
geeft zonder de enorme mensenmassa
die er omheen hoort een beetje mis
troostige aanblik, hetgeen nog ver
ergerd wordt doordat het gemeentehuis
in de steigers staat. We hebben nauwe
lijks plaats genomen achter een tafel of
het geweld barst los. Het lijkt wel of
iedereen vanochtend tegelijk wakker
geworden is om ons ,,en masse" te kun
nen bestormen om de laatste informatie
te halen. Marcel Eijck, coördinator van
het hele gebeuren, zie je overal tegelijk.
Mensen met problemen die op het eerste
gezicht niet op te lossen zijn, komen al
lemaal bij hem terecht, en hij zorgt dat ze
hem weer met een tevreden gezicht ver
laten.
Biefstuk
Zodra iedereen weg is rennen we naar
buiten om de start toch maar niet te mis
sen. Het lijkt wel een mierenhoop. Alles
krioelt doorelkaar, begeleid door gillen
de sirenes van de Harley Davidson-mo-
toren, die aan de renners vooraf zullen
gaan. In de mensenmenigte ontdekken
we dan eindelijk de wielrenners, hun
benen helemaal ingesmeerd met een
dikke laag vet. Van omstanders horen
we dat ze ook nog een biefstuk onder
hun billen hebben, maar dat hebben we
niet gecontroleerd.
Startsein
Als de wethouder van sportzaken van
Heerlen om half elf het startsein geeft,
racen de renners er tot onze verbazing
niet vandoor, maar rijden ze op hun ge
mak weg. Later horen we dat dit nu een
geneutraliseerde start is, de echte start
vindt plaats even buiten Heerlen.
in de koers
Wanneer we even later met een radio
aan boord, via welke we alle gebeurte
nissen kunnen volgen, in de koers zitten,
kunnen we ons levendig voorstellen
waarom mensen wielerenthousiast wor
den. Met van krachtsinspanning ver
trokken gezichten, geheel zwart van de
modder, trekken de renners zich in ui
terste concentratie de vele heuvels op
waarover het parcours zich uitstrekt.
Vooral langs de Cauberg, de Keuteberg
en de Fromberg staat het zwart van de
mensen, die hun favoriet onder luide
toejuichingen opzwepen. Volgens poli-
tieschatting staan er zo'n 350.000 men
sen langs het parcours.
Boven op de heuvels gekomen laten de
renners zich met adembenemende snel
heid naar beneden vallen, waarbij er
heel wat stuurmanskunst komt kijken.
De heer J. E. M. Bruning, hoofd horeca,
(rechts) overhandigt de extra prijs, zes tinnen
bierpullen, aan Jan Raas.
Ravitaillering
Ongeveer halverwege de koers vindt de
eerste ravitaillering plaats. De renners
krijgen dan, terwijl zij „rustig" doorrij
den, van hun ploegleiders een tas om
gehangen, waarin zich de lunch bevindt.
Met de spullen uit deze lunchzak stop
pen zij hun zakken vol, waarna de tas in
de menigte verdwijnt en door fans als
een kostbaar aandenken meegenomen
wordt.
Capriolen
Plotseling zien we dat we haast geen
benzine meer hebben. We laten ons te
rugvallen uit de karavaan om bij het eer
ste het beste benzinestation te kunnen
tanken. De pompbediende ziet ons al
aankomen en houdt de slang in de aan
slag om ons zo snel mogelijk te kunnen
bedienen. Weer een teken dat half Lim
burg meeleeft met deze dertiende Am-
stel Gold Race.
Nu moeten we halsbrekende toeren uit
halen om onze plaats in de volgerskara
vaan weer te veroveren. Een aanwezige
politieagent is niet zo blij met onze ca
priolen en we zien nog net hoe hij zijn
opschrijfboekje tevoorschijn haalt. Ver
der loopt alles zonder moeilijkheden en
al gauw zijn we weer aan onze radio ge
kluisterd die ons een spannend verslag
van het verloop van de wedstrijd geeft.
In de karavaan vang je alleen een glimp
op van de wielrenners, daarom snijden,
we stukken af, om de renners ergens te
kunnen opwachten.
De kopploeg wordt afgeschermd door
politie en ploegleiderswagens. Helemaal
achteraan rijdt de bezemwagen, die de
laatste renner voor zich uit laat rijden.
Finish
Zo'n kilometer of vijftien voor de finish in
Meerssen worden alle volgwagens via
een zijweg naar de finish geleid. We zijn
dan ook ruim op tijd om een goed
plaatsje te veroveren bij de eindstreep.
Ook hier is het een drukte van belang.
Journalisten, fotografen en toeschou
wers doen hun uiterste best om zo dicht
mogelijk bij de finish te komen.
Als dan eindelijk de twintig motoren luid
toeterend over dè streep komen, weten
we dat de renners niet ver kunnen zijn.
De fotografen verrichten halsbrekende
toeren om hun krant van de beste foto's
te voorzien.
Als de renners in beeld komen gaat er
zo'n gejuich op dat horen en zien je ver
gaat.
Na een spectaculair gevecht is het Jan
Raas die de Amstel Gold Race, voor de
tweede keer in successie, gaat winnen
en wel in een tijd van 6 uur, 5 minuten en
3 seconden.
De Italiaan Francesco Moser gaat als
Van de 162 gestarte renners bleven er uit
eindelijk maar 32 over!
Op de voorgrond Joop Zoetemelk, gefoto
grafeerd tussen twee motoren.
Winnaar Jan Raas, met naast hem de char
mante rondemiss Bernadette Hermans.
tweede over de streep in een zelfde tijd
als Joop Zoetemelk, Freddy Maertens en
Hennie Kuiper, die respectievelijk derde,
vierde en vijfde worden.
Na afloop verzamelt iedereen zich in de
permanence in Meerssen, waar we niet
uitgesproken raken over dit fantastische
wielerevenement.
Twee vrouwen gingen naar Limburg, als
wielerenthousiasten kwamen zij terug.
