et lijkt mij goed om deze eerste
Parlant in het nieuwe jaar eens
in de Europese wijngaard rond
te kijken en vast te stellen, wat
er nu van alle tegenstrijdige berichten
daarover in 1977 is bewaarheid. Laten
we voorop stellen, dat elk jaar opnieuw
zeker in de komkommertijd de
kranten elk bericht over de komende
oogst aangrijpen om het publiek stelsel
matig op de hoogte te houden. Hoewel
wij in de loop van het seizoen aan de
weersgesteldheid een aardige graad
meter hebben hoe de oogst zou kun
nen verlopen, is tot aan de dag van de
pluk niets met zekerheid te voorspellen.
De wijnoogst 1977 in de Westeuropese
produktiegebieden is daarvan een spre
kend voorbeeld.
Het is geen nieuws, wanneer ik schrijf
dat het zomerseizoen van 1977 grillig
was. Dit gold voor heel Europa. Trouwe
Spanjegangers, die van mening waren
dat het in hun favoriete vakantieland in
de zomer nooit koud kon zijn en daarom
geen warme kleding meenamen, zijn
letterlijk rillend van een kouwe kermis
thuisgekomen. Zij, die voor het eerst van
hun leven een vakantie aan één van de
Franse stranden doorbrachten, omdat
ze na Spanje of Italië om een of andere
reden wel eens wat anders wilden, na
men zich voor nooit meer naar dat kou
de, natte land te gaan. Italië leek aan
vankelijk mooi, maar degenen die van
het naseizoen meenden te kunnen pro
fiteren, beleefden in september-oktober
stormen, waarover de gehele Europese
pers zou schrijven.
Waarover de Europese pers ook schreef,
was de slechte wijnoogst. Naarmate het
drinken van wijn toeneemt, wordt het
verloop van een produktieseizoen meer
en meer opgenomen in de portie ,,hot
news", die de lezers van dag- en week
bladen zou kunnen interesseren. Bij alle
kou was het voor een wijnhandelaar
hartverwarmend om van alle zijden op
20
merkingen te horen over de toestand
van de wijngaard in dit uitzonderlijk
slechte seizoen. Men leefde mee en dat
op zichzelf is bij alle narigheid een goed
teken.
Weer of geen weer, de wijnfeesten gin
gen door. Over geheel Frankrijk, Duits
land en Italië worden manifestaties rond
de wijn georganiseerd. In kleurrijke to
ga's komen de wijnbroederschappen
bijeen. De laatste tijd zijn daar veel Hol
landers bij en het kan zelfs wel gebeuren
zoals in de Elzas dat je op een ge
geven moment meer Nederlands hoort
spreken dan de landstaal. Nederlanders,
het is bekend, zijn reislustig en velen
onder hen kunnen andere talen verstaan
en zelfs spreken. Die nogal luidruchtige
Hollanders zijn tot het vaste patroon van
de festiviteiten rond de wijn gaan beho
ren.
In november bezocht ik de „Trois Glo-
rieuses". Dit zijn de feestelijke diners in
de Bourgogne, waar vele prominenten
uit de internationale wijnhandel elkaar
treffen en de oogstresultaten bespreken.
De feestelijkheden worden ingeluid door
een groot gala-diner op de Clos Vou-
geot, waar 's middags de intronisatie van
de nieuwe Chevaliers du Tastevin
plaatsvond.
Zondag het diner ,,Aux Chandelles" in
Gedelegeerden uit de Bourgondische wijn
handel zijn getuigen, opdat de toewijzing van
de geveilde partijen rechtvaardig verloopt.
het Appartement du Roi te Beaune, waar
ik aan tafel zat met een aantal Neder
landse artsen. Ook onze minister van
landbouw mr. A. P. J. M. M. van der Stee
was als eregast aanwezig.
En dan de maandag daarop de van oor
sprong „wijnboeren-maaltijd", de zoge
noemde La Paulée de Meursault, waartwj
iedere gast zijn beste flessen meebrengt.
Dit evenement is uitgegroeid tot het
meest pittoreske van de „Trois Glorieu-
ses", waar alwéér de Nederlandse wijn
handel goed vertegenwoordigd is en
waarvoor men ongeveer een jaar van te
voren een plaats moet bespreken.
Nog steeds zit men aan eenvoudige ta
fels. De gerechten, die daarop worden
geserveerd, zijn hoewel niet uit de cu
linaire hogeschool toch zeker ook
geen traditionele boerengerechten.
Het is een wonderlijke ervaring aan één
tafel met twaalf mensen bijna geen
plaats voor je bord meer te hebben, om
dat alles wordt volgezet met flessen,
waarbij de één probeert de andere met
zijn kwaliteiten te overtroeven en men
dan ook nog verwacht, dat je in staat
bent om in deze rommelige gezelligheid
een verantwoord oordeel te vellen.
Intussen heb je in deze drie dagen een
wereld van belevenissen doorgemaakt.
Zaterdags op de Clos Vougeot ontmoet
je oude bekenden uit Amerika. Zondags
staat het stadje Beaune op stelten, waar
in de hallen van het voormalig stadhuis
alles wat benen heeft bij elkaar is geko
men om de gul aangeboden Bourgondi
sche wijnen te proeven. Een „va et
vient" van mensen van alle rang en
stand. Er zijn er die duidelijk kenbaar zijn
door hun rode gelaatskleur als boeren,
en anderen die qua kleding en gelaats
kleur duidelijk in een van de sombere
kantoren van de wijnhandel in Beaune
een groot deel van hun leven moeten
slijten. Er zijn gezinnen met kleine kin
deren, die tussen de dringende menigte
