trein een hele tijd achtervolgd door een
met handkracht aangedreven onderhouds-
wagentje. Zélfs als de trein op 'topsnel
heid' reed, wist de enthousiaste beman
ning ons bij te houden. Via Aliantown
ging het naar Grafton, waar werd gestopt
om de bijzondere brug te bekijken, en
vervolgens naar Hastings, met het natio
nale vliegveld, Rokel, Devil Hole en Wa
terloo. Devil Hole dankt zijn naam aan
het feit, dat er een zeer smalle en daar
door gevaarlijke brug ligt in de autoweg,
die parallel loopt met de spoorweg, en
op welke brug ontelbare ongelukken zijn
gebeurd.
De spoorweg is heel wat veiliger, want
zolang Sierra Leone Railways bestaan
is er nog nooit een botsing geweest tus
sen twee elkaar tegemoet komende trei
nen. En dat, terwijl men maar de be
schikking heeft over enkel spoor. Er werd
namelijk gebruik gemaakt van een uniek
beveiligingssysteem, dat in grote trekken
als volgt in eikaar zit. In het bedienings-
naneel van de locomotief moet, wil men
kunnen rijden, een metalen staafje ter
grootte van 25 centimeter worden gesto
ken. Dit staafje krijgt de machinist van
de stationschef.
Voor elk traject tussen twee stations
moet men een ander staafje gebruiken.
In de praktijk betekent dit, dat de ma
chinist in Kissi (zie de kaart) het staafje
moet inleveren, dat hij in Clinetown van
de stationschef heeft ontvangen, en dat
hij van de stationschef in Kissi een
staafje krijgt, waarmee hij naar Welling
ton kan rijden. De stationschef in Welling
ton heeft echter eerst een magneet in
het stavenmagazijn in Kissi moeten be
krachtigen, voordat de stationschef in
Kissi de staaf uit het magazijn kan halen
om deze aan de machinist te geven. Het
is even een doordenkertje, maar in al zijn
primitiviteit zit het beveiligingssysteem
toch goed in mekaar.
Om half één 's middags kwam de trem
in Waterloo aan. De reis had ongeveer
twee uur langer geduurd dan normaal in
vroeger tijd. Maar men was dan ook vele
malen gestopt om alle bijzonderheden
langs de route nog eens goed te bekij
ken. In Waterloo werd op het welslagen
van deze laatste rit een goed glas bier
gedronken en werd honderduit gepraat
over alle ervaringen van deze dag.
T. Albronda
Deze spoorstaven worden geëxporteerd
naar Japan. Ook het zijlijntje, waarmee
de brouwerij ter hoogte van Wellington
met de hoofdlijn was verbonden, is door
de slopers al danig gehavend.
Half november werd door Sierra Leone
Brewery het initiatief genomen om te pro
beren nog éénmaal een passagierstrein
tussen Clinetown en Waterloo te laten
rijden. Er werd contact opgenomen met
Sierra Leone Railways, die gunstig rea
geerden en het treintje tegen een alles
zins redelijke prijs nog wel een keer van
stal wilden halen.
Het modernste materieel, te weten een
10 jaar oude locomotief (145 PK), twee
Ie klas rijtuigen, één 2e klas rijtuig en
een soort oostrijtuig, stond zaterdag
18 december, 's morgens om 9 uur, klaar
in Clinetown. Vrienden van de brouwerij
waren met hun kinderen in groten getale
aanwezig. Een zwerver, die waarschijn
lijk de laatste vijftig jaar gebruik van de
trein had gemaakt en tot zijn grote vreug
de zag, dat zijn geliefde spoortje weer
reed, probeerde ook de trein te bestijgen,
maar werd door de stationschef met zach
te hand naar een bank geleid met de
mededeling, dat deze hem zou roepen als
'zijn' trein kwam. De man zit er waar
schijnlijk nog
Om half tien vertrok de trein richting
Waterloo. Eerst ging de reis naar Kissi,
daarna naar Wellington, waar de brou
werij en andere industrieën staan. De
kinderen kregen de gelegenheid om stuk
ken van de reis mee te maken op de
'bok' van de locomotief. Ook werd de
13
