r\imr\ai "CI wcrtci iuc m/o) Ucffj "vTOIHÓ' TfUUUL GCII SfJ&l&l t?t Ï7T&G
delijk, dat het er om ging van
Oebele een typisch „volwassen"
kinderuitzending te maken, zon
der rekening te houden met de
volwassenen (wat naar zijn smaak
maar al te vaak gebeurt in kin
derprogramma's). Dus: een pro
gramma, technisch gerealiseerd
door volwassenen, maar wat pre
sentatie en uitvoering betreft af
gestemd op het kind. Oebele is
hier, dachten we, wél in geslaagd.
Het programma wordt ampex op
genomen. Onno Sluiter, floorma
nager van dit programma, vertel
de ons dat dit een systeem is van
een taperecorder met opname- en
uitwismogelijkheden. De kwaliteit
loopt wel iets terug, maar dit is
voor de kijker niet merkbaar.
Gemiddeld zijn er 24 mensen be
zig met het realiseren van een
uitzending, al is maar één man in
beeld, zoals een nieuwslezer. Om
de mensen „mooi" in beeld te
krijgen is het noodzakelijk wat
aan de koppies te doen; daar is
een grimeur voor nodig. Met hem
hadden wij een babbel. De gri
meur is niet in dienst van de
NTS, maar wordt uitgeleend door
de firma Michels. Je staat ver
steld van de hoeveelheid mate
riaal die hij nodig heeft. Het
werkterrein lijkt verdacht veel op
een moderne kapsalon met alles
erop en eraan. De grimeur
een zware bebaarde man die rus
tig praat, een ongematteerde si
gaar tussen de vingers vertel
de ons onder meer, dat iedereen
op het beeld een wat voller ge
zicht krijgt dan hij in werkelijkheid
heeft. Het is daarom nodig dat
iedereen wat slanker wordt
geschminkt om hem zijn na
tuurlijke gezicht terug te geven.
Verder maakte hij duidelijk, dat
voor kleuren-tv heel wat komt kij
ken. Als je een gezicht schminkt,
moet je ook de armen doen, als
die in beeld zijn.
Kleur is extra moeilijk. Iemand
met een fel gekleurd kledingstuk
aan is erg lastig, gezien de re
flex van de kleur. Meestal moet
daarom een omroepster het no
dige aan kleding bij zich hebben.
Met de Amerikaanse verkiezingen
heeft hij van 's morgens vroeg
tot 's avonds laat moeten buffe
len. Het leuke van zo'n beroep is
dat je met allerlei mensen in con
tact komt, van een klein ballet
meisje in Oebele tot minister
Luns toe. De mensen zijn dikwijls
gespannen voor een uitzending en
dat moet je zien op te vangen.
Ab Hofstee, alias Boer Voorthui
zen, was ook in het vertrek aan
wezig. In Oebele is hij PTT'er
Paulus. „Hartstikke leuk om met
kinderen te werken", vertelde hij.
Tussen de bedrijven door hebben
we heel wat met hem afgepraat,
waarbij je merkt, dat het arties
tenleven een leuk maar hard vak
is waarbij men op heel wat ter
reinen thuis moet zijn. Ab Hofstee
is vooral bekend door de creatie
van Boer Voorthuizen in „Stad
huis op stelten".
Weer terug in de studio, zagen
we het opnemen van een prijs
uitreiking: een jongen en een
meisje hadden een prijs gewon
nen in een quiz en kregen onder
andere de elpee „Welkom in Oe
bele" (voor liefhebbers: prijs
ƒ12,90, KRO-leden ƒ9,90). De
kinderen waren met pa en ma en
eventuele broertjes en zusjes uit
genodigd en mochten 's avonds
meedineren op kosten van de
KRO.
Na een wat moeilijke repetitie
verliepen de opnamen vrij vlot.
De heer Sleven vertelde ons, dat
hij ook met doofstomme kinderen
gewerkt had in een uitzending
hiervóór. Dit was voor die kinde
ren een geweldige kick, omdat
er totaal geen onderscheid ge
maakt werd met de andere kin
deren, zodat ze zich helemaal op
genomen voelden.
We zijn tijdens de opnamen nog
even in de regie- en geluidska
mer gaan kijken. Je staat daar
versteld van de apparatuur en de
technische mogelijkheden.
Maandagmiddag, klokke zes. De
opnamen van de laatste afleve
ring van Oebele in dit seizoen
zaten er op, het montagewerk uit
gezonderd. De uitzending voor za
terdagmiddag 3 mei van 16.50 tot
17.45 uur was startklaar, leder
een vond het merkbaar jammer,
dat dit de laatste uitzending was.
Het ligt echter in de bedoeling
deze zomer nog een vakantie-
Oebele te maken, waarin onder
meer alle bekende figuren ge
filmd worden in hun vakantie-om-
geving. Dit programma wordt uit
gezonden op 23 augustus. Het
staat vrijwel vast, dat Oebele
vanaf oktober life uitgezonden
wordt, wat iedereen eigenlijk leu
ker vindt vanwege de spanning.
Op uitnodiging van René Sleven
zijn we met een man of twintig
gaan eten in een restaurant in
Hilversum. Aan de bar hadden we
een gesprek met Lex Goudsmit
onder het genot van een pilsje
(Oranjeboom). Het gesprek ging
vanzelfsprekend over „Anatevka"
en „De man van La Mancha", de
musicals waarin hij een glansrol
vervulde, respectievelijk vervult.
Hij vertelde, dat „menselijke" rol
len hem het beste liggen. Span
ning vóór een voorstelling voelt
hij bijna nooit. „Die spanning wek
ik bij mezelf op, wanneer dat no
dig is voor het spel, maar hoeft
niet van buitenaf opgedrongen te
worden."
Het was gezellig te praten met
een man als Lex Goudsmit, een
oude rot in het vak, een kinder
vriend, die privéleven en werk
streng gescheiden houdt. De heer
Sleven, Lex Goudsmit en wij
hadden dan ook geen moeite met
de babbeltoer tijdens het vorste
lijk dinertje.
Het moment van handjesschudden
was aangebroken. Dag Oebele,
het was geweldig
leuk om jou van
dichtbij mee te
maken. Dag René
Sleven, enorm
bedankt voor al
uw moeite en uw
geweldige gast
vrijheid. Tot ziens
en tot kijk met 'n
groepje KRO- en
NTS-mensen, als
jullie onze gast
zijn op de brou
werij te Amster
dam.
Ad
Wieteke van Dort en Willem Nijholt tussen de Oebelties.
