Hl
8RMM
„Hij swiept eruit, zie je dat?"
Aan het woord is Fons Peters,
regisseur/redacteur van het KRO-
programma Brandpunt Buitenspel,
dat om de vier weken vanuit stu
dio Bellevue life wordt uitgezon
den. (Na juni stoppen ze er ech
ter een tijdje mee.)
We bevinden ons (dankzij een uit
nodiging via een Amsterdamse
collega, die bevriend is met Fons
Peters) in het Technisch Film
Centrum van de NTS te Bussum.
Alle zuilen kunnen van dit Cen
trum gevestigd in een oude
ambachtsschool gebruikmaken.
Op het moment dat wij er zijn,
wordt er gewerkt aan een filmpje
over de motorcrosser Broer Dirks
en niet te vergeten diens bakke
nist.
Montage-technicus Fred Tan, in
dienst van de NTS, die hem ech
ter geregeld uitleent aan een of
andere omroep, zit achter een
montagetafel, waarop twee ban
den lopen: een filmband en een
geluidsband. Voor zich heeft hij
een klein scherm, waarop hij de
beelden van de film ziet. Hij zit
aan een stuk door te knippen en
te plakken. Uit twee dagen filmen
moet tenslotte een filmpje over
blijven van ongeveer negen mi
nuten. Anderhalve minuut pro
gramma is gemiddeld één dag
montage. (Bij sport- en actuali
teitenprogramma's ligt deze ver
houding anders.) Ons werd ver
teld, dat monteren net zo belang
rijk is als filmen.
Nu is het heel gemakkelijk in een
geluidsband te knippen. Dat
merkt toch niemand. Maar in een
film knippen kan niet zo maar,
want dan krijg je verspringingen.
Je ziet dan bijvoorbeeld dat een
spreker naar rechts kijkt (voor
de kijkers links) en opeens naar
links (voor de kijkers rechts),
zonder dat je gezien hebt, dat hij
zijn hoofd draaide. Het is moei
lijk uit te leggen, maar wij snap
pen het in ieder geval. Dat ver
springen kan je opvangen door
op een ander formaat over te
gaan of er een tussenshot van
iets heel anders tussen te doen.
Er moet natuurlijk wel op gelet
worden, dat het geluid synchroon
bliift Innon mot hot hoplH
cyjx; r\m ir\o/1 c/ ijcociiuc uruuiucii, \Jkjiiio l iuuul ccii sfjtil&l til
René Sleven.
EEN CO-PRODUKTIE
K.R.O.-DRIELUIK '67
Goedgekeurd vooralle leeftijden
Fons Peters.
Aad
van den Heuvel
Opname van
een opname.
Jeugdrubriek onder
redactie van madeleen
van eek, hans jonkers,
rudie van eekert, ad
sinkeldam, greet de
klerk, rené prins, els
kiiper, cor lange,
yvonne schutselaars en
emmy bangma
speciale opleiding gehad voor re
gisseur. De meesten die dit werk
doen, komen uit de journalistiek.
Wanneer je dan bij een omroep
vereniging komt, gaan ze je eerst
alles uitleggen. Ais blijkt dat je
er geen feeling voor hebt, ga je
er na een jaar of een, twee weer
uit. Over een jaar of vijf zal er
echter, volgens Fons Peters, wel
een soort tv-academie komen.
We hebben de rechtstreekse uit
zending bijgewoond in Bellevue
en zijn ook in de regiekamer ge
weest. Daar zit een man achter
een enorme tafel met ontelbare
knoppen. Voor zich heeft hij acht
monitors met daarboven een ge
woon televisietoestel.
Tijdens B.B. wordt er gewerkt
met vier camera's, die alle een
ander beeld laten zien. De came-
ralieden krijgen vanuit de regie
kamer door waar of op wie zij de
camera moeten richten. De re
gisseur kiest uit de vier beelden,
die op de monitors verschijnen,
het beeld dat de huiskamer in
gaat. De cameraman kan zien
wanneer zijn shot uitgezonden
wordt, er gaat dan namelijk een
rood lampje branden op zijn ca
mera. De regisseur staat ook in
contact met de floormanager (op
nameleider); deze geeft onder
meer aanwijzingen aan de pre
sentatoren, die niet in contact
staan met de regisseur. De floor
manager zorgt er verder voor,
dat een uitzending vlot verloopt,
dat gasten, die geïnterviewd wor
den, tijdig op hun plaats zitten.
Hij geeft de interviewer een teken
als bijvoorbeeld de vier minuten
voor een vraaggesprek om zijn,
zodat deze er een punt achter
moet zetten. We hebben al ver
teld, dat dit laatste niet altijd kan.
Er staan ook nog microfoonhen-
gels. De mensen, die deze bedie
nen, staan eveneens in contact
met de regisseur. Het moeilijke
van hun werk is er voor te zor
gen, dat de hengels niet in het
beeld komen.
Het is misschien wel interessant
te weten hoe men de ondertiteling
krijgt bij een interview (om de
spreker aan te duiden). Men heeft
dan een zwarte kaart met de naam
van de man die op dat mo
ment in beeld is in witte let
ters. Deze kaart wordt door een
camera opgenomen en de witte
letters verschijnen in beeld. Zo
krijg je dus eigenlijk twee opna
men (de man én de letters) door
elkaar te zien als één beeld.
Aan het einde van het programma
worden alle namen van de mede
werkers getoond. In dit geval
staat er een hele rij kaarten ach
ter elkaar, die een voor een voor
de camera worden gehouden.
We hebben geprobeerd wat foto's
te maken. Dit gaf eerst wel wat
moeilijkheden, omdat er niet ge
fotografeerd mag worden zonder
perskaart. Toen we echter ver
telden wat we hier deden en
waarvoor we kwamen, leverde dat
geen problemen meer op.
Bij ons vertrek uit Bellevue kre-
ren we een uitnodiging van de
heer René Sleven, producer KRO
televisie, voor het bijwonen van
een televisieproduktie in Hilver
sum. Dit aanbod hebben we uiter
aard geaccepteerd, zodat we nu
nog even gaan „Oebele".
Madeleen
