n
ft
Kladderen op een levensgroot doek.
Zo ging Bené naar de openings
dag, waarop hij Herman „Harle
kijn" van Veen zag en het Ka
merorkest onder leiding van Edo
de Waart. Ook over een andere
zaterdag, die bijna geheel ge
wijd was aan ballet, zal René
iets vertellen. Greet zag de voor
stelling van „Nu" (John Osbor
ne) gespeeld door het Nieuw
Rotterdams Toneel. Hans was bij
de musical „Sweet Charity" en
Emmy gaat iets vertellen over
free music, een vrij nieuwe en
onbekende vorm van jazz. Dit
waren zo'n beetje de hoogte
punten van dit festival. Verder
waren er nog interessante ate-
lierbezoeken en gespreksgroe
pen. We zijn wel tot de conclusie
gekomen, dat je het Jeugdfes-
tival eigenlijk helemaal moet mee
maken om de sfeer te proeven.
Die sfeer is bij ons maar ten dele
overgekomen, omdat ieder van
maar één zaterdag is geweest.
Openingsdag:
Herman van Veen en
het Kamerorkest
Ondanks het feit, dat er dit jaar
voor het Jeugdfestival bij vele
Rotterdamse bedrijven een aar
dige jongedame verscheen, die
met behulp van een diaserie het
festival nog eens extra propa
geerde, bleek bij de opening, op
1 maart, dat vooral de werkende
jeugd slechts weinig belangstel
ling toonde. Men neemt aan, dat
de opoffering van vijf vrije zater
dagen voor velen te veel ge
vraagd was. Er waren echter toch
(met scholieren meegerekend) bij
na tweehonderd jongeren, die
's morgens om tien uur een beet
je onwennig in „De Doelen"
rondwandelden.
Enkele onderwerpen trokken voor
al de aandacht: Daar waren de
grimeurs van het Nieuw Rotter
dams Toneel, die enkele jongens
en meisjes omtoverden tot ko
ning, respectievelijk koningin en
tot een schrikwekkende „Dood
van Pierlala".
Dit alles geschiedde onder de
supervisie van artistiek directeur
van het Nieuw Rotterdams Toneel,
Rob de Vries, die met gulle hand
ren zo belangrijk is. Daar was
dat grote doek waarop een
kunstschilder het grondpatroon
had aangebracht dat door en
kele enthousiaste jongeren in
korte tijd werd bewerkt tot een
bont schilderij, zoals je op bij
gaande foto kunt zien. Er was
een demonstratie van Amerikaans
modern ballet, gedanst door de
tweede klas van de vakopleiding
van de Rotterdamse Dansacade-
mie, onder leiding van Ineke
Sluiters, (nu nog) danspedagoge
aan dit instituut. Binnenkort zal
zij deze school verlaten om met
haar eigen groep (speciaal Ame
rikaans modern georiënteerd) op
te gaan treden in het land.
Het hoogtepunt van deze morgen
was wel het optreden van het
Cabaret Harlekijn van Herman
van Veen. Herman is een enorm
beweeglijke figuur, die keer op
keer het publiek doet schateren
door zijn doldwaze, soms haast
onnozele acts. Zijn herkennings
liedje bestaat uit alleen maar los
se klanken, op een kunstige wij
ze tot een aardig geheel samen
gesmeed. In zijn cabaret trad ook
de negentienjarige Lenny Kuhr
op, die juist de woensdag daar-
Herman van Veen:
„Drie schuintamboers".
bijgewoond! Er waren
verschillende sugges
ties van de jongeren
om dit soort concerten
aantrekkelijker te ma
ken door bijvoorbeeld
op te treden in minder
„deftige" kleding, om
dat daar zeer tegenop
wordt gezien of door het
brengen van meer po
pulaire werken. De musici
het hiermee wel eens, maar
woordden dat het nog zeer
zou duren, voordat iets dergelijks
is te realiseren. Het dragen van
deze kledij is namelijk traditie en
het publiek zou juist door de ver
schillende kleding afgeleid kun
nen worden. Edo de Waart merk
te op, dat men dan uiteindelijk
niet meer voor het concert komt,
maar voor een modeshow. Elke
deelnemer aan deze discussie
kreeg na afloop een boekje, ge
titeld „Muziek aan de Maas".
Op 15 maart bracht ik een be
zoek aan de Rotterdamse Dans-
academie, waarvan Nel Roos di
rectrice is. We zagen een klas
sieke balletles, gegeven door de
Engelse choreograaf en ballet-
meester, tevens adjunct-directeur,
Michael Holmes (nee, geen fa
milie van Sherlock!)
We waren stomver
baasd dat de leerlingen
doodvermoeid waren
na elk onderdeel van
de les, zoals bijvoor
beeld sprongcombina-
ties, omdat ze toch regelmatig
trainen. Er was ook een Europees
moderne les, iets geheel anders
dan Amerikaans moderne stijl.
De academie is eigenlijk een bij
zonder instituut, in die zin, dat er
een MAVO-school aan verbon
den is, die buiten de normale
vakken ook nog vijf maal per
week klassiek ballet onderwijst
en één maal per week een „na
tionale les" (Russisch, Hongaars,
Pools, enzovoort). De leerlingen
krijgen dus normaal het MAVO-
diploma (3- of 4-jarig) en kunnen
daarna doorgaan met ballet of
muziek (of gewoon een werk
kring zoeken). Na een opleiding
van nog eens drie jaar doen ze
Het toneelstuk zal
misschien door ve
len die het zien
zwaar" genoemd
worden, vooral van
wege het tragische
effect. Maar juist
de discussie er-
met de regisseur
van de Rest, An-
onder redactie van
van eek, hans jonkers, rudie
van eekert, ad sinkeldam, greet
de klerk, rené prins, els küper, cor
lange, yvonne schutselaars en
emmy bangma
liefd op haar. Na veel geharre
war en leugentjes om bestwil van
haar kant, is hij bereid met haar
te trouwen. Hij komt haar op
zoeken in de bar en er ontstaat
een geweldig feest, waaraan alle
meisjes en ook de baas van de
Een
ingewikkeld
standje.
net Nieuwenhuyzen en Rick Ni-
colet, eveneens een van de me
despeelsters, werd dit stuk bij
zonder duidelijk voor ons. Je kon
alles vragen en kreeg op iedere
vraag uitgebreid antwoord. Het is
jammer, dat dit niet na ieder to
neelstuk gebeurt. Zo zou verme
den kunnen worden, dat velen na
een schouwburgbezoek onbevre-
bar meedoen. De jongeman komt
dan toch op zijn besluit terug en
Sweet Charity blijft in de bar
achter.
We mogen wel stellen, dat onze
Nederlandse artiesten, met in de
eerste plaats natuurlijk Jasperina,
maar ook Jacco van Renesse als
haar „lover", Milly Scott en Ron
nie Bierman als de animeermeis-
inn r\tr iryf o nnttiriMinn lm ilyo \/on
mmmf-
