-biel oaslqcplaklc hectic
ONZE KINDERTON
Wibbeltje Wabbel was kapper in het
dorpje Dommelhuizen. De mensen
mochten hem graag en hij had dan
ook veel klanten. Op straat droeg hij
altijd een zwart bolhoedje. Als hij
iemand tegenkwam, nam hij het met
een brede zwaai af. Ja, Wibbeltje
Wabbel was erg beleefd.
Op een zatermiddag kwam zijn neef
Pimmetje op bezoek. Terwijl Wib
beltje in zijn winkel ijverig aan het
knippen was, speelde Pimmetje in de
achterkamer. Maar owee, hij had de
lijmpot gevonden! En wat deed dat
ondeugende neefje? Hij smeerde de
binnenkant van het bolhoedje vol
met lijm!
Toen Wibbeltje 's avonds klaar was,
zette hij zijn bolhoedje stevig op zijn
hoofd. Hij ging nog even een luchtje
scheppen. Opgewekt liep hij door de
dorpsstraten. Kijk, daar kwam de
burgemeester aan. Wibbeltje wilde
met een grote zwaai zijn hoed afne
men, maar het ging niet! Het bol
hoedje bleef op zijn hoofd vastge
plakt zitten. De kapper liep vlug te
rug naar huis. Wat hij daar ook pro
beerde, hij kon het bolhoedje niet
van zijn hoofd krijgen. Wibbeltje
Wabbel moest die avond met zijn
hoed op naar bed!
Ook in de volgende dagen lukte het
hem niet het bolhoedje los te maken.
De mensen in het dorp begonnen er
al over te praten. „Zeg, Wibbeltje
Wabbel is de laatste tijd zo onbe
leefd", zeiden ze. „Als hij je op straat
tegenkomt, neemt hij niet eens zijn
hoed af. Zaterdag heeft hij zelfs de
burgemeester niet gegroet."
En wat nog het ergste was, de kap
per kon zijn hoed natuurlijk ook niet
afzetten als hij aan het werken was.
Hij knipte en schoor de mannen uit
het dorp met zijn bolhoedje op zijn
hoofd. Had hij nu maar eerlijk ver
teld dat het hoedje vastgeplakt zat,
dan hadden de mensen het natuur
lijk niet zo erg gevonden. Maar dat
durfde hij niet. Hij was bang dat
iedereen hem zou uitlachen. Wibbel
tje kreeg steeds minder klanten. De
mensen gingen liever naar de kapper
in een ander dorpje dan zich door
die onbeleefde Wibbeltje Wabbel te
laten knippen.
Een paar weken later kwam er een
circus in Dommelhuizen. Wibbeltje
ging er 's avonds ook heen. „Ik ben
zo verdrietig", dacht hij, „misschien
word ik er wel een beetje vrolijker
van."
Er werd een aardig programma ver
toond. Er waren twee olifanten die
allerlei kunstjes deden en gedres
seerde hondjes die voetbal speelden.
Maar het leukst vonden de mensen
toch de clown Piko, die de aller
malste fratsen uithaalde. Op zeker
ogenblik hing hij met zijn voeten in
een lus van een lang touw dat in de
nok van het circus was vastgebonden.
Hij slingerde rakelings langs de hoof
den van de mensen heen. Toen haal
de Piko een van zijn grapjes uit. Hij
greep plotseling het bolhoedje van
Wibbeltje Wabbel beet. Maar hela,
nu gebeurde er iets dat hij niet ver
wacht had! De kapper bleef aan zijn
hoedje vastzitten en slingerde, samen
met de clown, door het circus.
De mensen gilden van verbazing. Nu
begrepen ze pas waarom Wibbeltje
zijn hoed nooit meer afnam!
De clown had het hoedje met Wib
beltje Wabbel eraan gelukkig goed
vastgehouden. Even later stonden ze
weer veilig op de grond. De directeur
van het circus kwam naar hem toe.
„Dat is een prachtig nummer!" riep
hij opgetogen. „Meneer, blijf bij ons,
dan kunt u veel geld verdienen!" Nu,
daar voelde Wibbeltje wel wat voor.
Hij reisde met het circus mee. Iedere
avond ging hij tussen het publiek zit
ten en dan trok de clown Piko hem
aan zijn hoedje de lucht in. Zij had
den een geweldig succes.
Maar op een avond gebeurde er iets
ergsTerwijl zij weer samen door
de circustent slingerden, liet het
hoedje plotseling los! Wibbeltje viel!
Hij kwam gelukkig goed terecht en
had alleen zijn enkel verzwikt. Maar
hij kon nu natuurlijk niet meer op
treden.
Treurig zat de kapper de volgende
ochtend op een bankje voor de cir
custent. Hé, wie kwamen daar aan?
Het waren een paar mannen uit zijn
dorpje Dommelhuizen. Zij zeiden
dat de mensen spijt hadden zo on
aardig tegen Wibbeltje te zijn ge
weest en zij vroegen hem of hij terug
wilde komen. Ja, dat deed Wibbeltje
graag. De volgende dag stond hij al
weer in zijn winkeltje. Hij kreeg veel
klanten en was weer even tevreden
en gelukkig als vroeger.
]im Keulemans
14
