Mensen
veranderen
even snel
van idool
als van kousen en sokken
y/v
<r
De showbusiness is altijd een "raar"
vak geweest. De platenkopers en de
mensen in de zaal willen altijd iemand
hebben om tegen op te zien. Ze willen
altijd een ster hebben om te verafgoden.
Jaarlijks worden tientallen beginners ont
dekt als nieuwe ster. Radio, tv en pers
willen dan het publiek doen geloven dat
ze zelf iets nieuws hebben ontdekt.
Eindelijk is het dan zover. Er is weer
een keuze gemaakt. De affiches bren
gen hem groot. Overal staat hij aange
plakt. Hij komt. Lange rijen staan voor
de zaal te dringen, weer of geen weer.
Ze gaan door het vuur voor hem. Hoge
entrees, het geeft allemaal niet. Een
lange reis naar de zaal? Ben je gek!
Het kan ze niet deren, voor hem hebben
ze alles over.
Het voorprogramma is maar bijzaak. Ge
regeld gaat er een gejoel, gekrijs en
geschreeuw door de zaal: „Wij willen
wij willen I" Het geluid be
reikt ook de kleedkamer waar de ster
zich voorbereidt om zich te presenteren
aan de massa, die voor hem is uitgeko
zen. Hij is dit zo langzamerhand ge
wend, hij is er niet bang voor, het hoort
er allemaal bij.
En dan komt het
voor het publiek
grote moment
HIJ! Alle ogen zijn
gericht op het podi
umduizenden
mensen proberen
tevergeefs hun han
den uit te steken
naar hem die daar
zijn beroep uit
oefent.
In een enorm tem
po brengt hij zijn
nummers met de
grappen en bewe
gingen die zijn han
delsmerk zijn. Hij
brengt het publiek
weer in extase, maar
hij laat het allemaal
over zich heen gaan.Hij kent die sfeer.
Voor hem is het gewoon, hij draait zijn
rol af. Hij weet, dat er morgen mis
schien wel een ander is. De massa is
wispelturig, steeds is men op zoek naar
iets nieuws.
Maar nu is hij het, die verafgood wordt,
die niet op straat durft te komen, die
handtekeningen moet uitdelen. Het privé-
leven is hem ontnomen, maar daarvoor
krijgt hij roem en geld terug. Deze
roem heeft hij te danken aan het publiek.
Zij hebben hem dit leven bezorgd. Een
leven waarin veel geld te verdienen is.
Geld, dat hij ook weer op een gemak
kelijke manier kwijt raakt.
Hoe lang kan hij dit volhouden? Hoe
lang gaat dit goed? Het gaat goed tot
dat... totdat het publiek hem niet meer
wil. Ze zijn op hem uitgekeken. Dan
komt langzaam het einde. De inkomsten
verminderen... de roem gaat ten gronde.
Hij tracht nog om bovenaan te komen,
maar het lukt niet meer. Het publiek
is hem niet helemaal vergeten, nee,
ergens in hun achterhoofd hangt nog
zijn naam.
Vroeger was hij beroemd, nu... nu is
hij misschien een zorgzame huisvader
die gewoon als ieder ander zijn week
loon moet verdienen.
Peter.
24
