dit, zoals te begrijpen valt, met een
korreltje zout. Op een dag meenden
ze dat een van hun kinderen ziek
was, te oordelen naar de keuteltjes.
De volgende dag snapten ze Boem
echter, terwijl deze prinsheerlijk op
de bril zat! Gedurende deze tijd kre
gen wij ook een reuzenrat. Daar wij
op dit soort viervoeters niet zo erg
gesteld zijn, was de KLM weer be
reid om 'hem' naar Artis te brengen.
De uitvoervergunning kostte tien
gulden. Kennelijk is onze kennis der
seksen niet zo erg groot, want vier
dagen na aankomst in Artis produ
ceerde 'hij' zeven jongen. Het was
maar goed dat dit niet net voor het
verzenden gebeurde!
Op zaterdag 25 september waren wij
om de een of andere reden wat laat
naar bed gegaan. Het schijnt dan de
gewoonte te zijn dat de kinderen de
volgende morgen extra vroeg door
het huis 'spoken'. Ten einde raad heb
ik ze maar op stoelen gezet en was
ik om half zeven druk in de weer
hun haren te knippen. Het ongeluk
wilde echter dat de schaar nergens
te vinden was. Dus eerst maar met
de tondeuse alle nekken kaal. De
twee oudsten waren het eerst klaar
en gingen de schaar zoeken, terwijl
echter iets van de kleine aan en om
elf uur in de ochtend liep het kleintje
hulpeloos en struikelend door de ren
onder de brandende zon. Elke stap
werd door ons nauwlettend gadege
slagen en niemand maakte enig ge
luid. Om één uur werd het ons te erg
en gingen we de zuigflessen uitkoken.
Verschillende soorten melk deden we
erin en om drie uur besloten we nog
een uur te wachten, omdat het ten
slotte toch altijd beter is als zo'n
pasgeboren dier moedermelk krijgt.
Als er om vier uur nog niets gebeurd
was, zouden we het jong uit de ren
halen. We hebben ons weten te be-
Snuf-snuf, de trotse moeder
De familie bosbok: Bambi, de trotse vader
en de zoon, genaamd Bokkum.
nummer drie onder de tondeuse zat
te dreinen. Maar plotseling maakte
de kapperssfeer plaats voor iets ge
heel anders. De jongens spitsten hun
oren: een van de beesten in de ren
huilde. Dadelijk waren tondeuse en
schaar vergeten en gingen we kijken.
De spoorwiekgans (grote wilde gans
met een geweldig scherpe nagel op
de vleugel), de Togo haas, Madame
Pauline (de rode duiker), de grijze
duiker en de bosbokken, alles was
aanwezig. Alleen onze Snuf zag er
iets anders uit. Het geluid klonk
weer en toen wisten we het: dit was
het zachte blaten van onze nieuwe
bosbok! In een klein hoekje van het
nachthok lag mooi schoon een prach
tig klein bosbokje! Zelden hebben
we zo'n enerverende zondag gehad.
Noch pa, noch moe bok trok zich
heersen tot vijf uut en toen kwam
moe Snuf eindelijk heel trots naar de
kleine toe. Ze lokte het en gretig
stortte het jong zich op de nog wat
onderontwikkelde uiers van Snuf.
Het bokje is nu (10 november) zeven
weken oud en groeit als kool. Het is
jammer dat het een mannetje is,
anders hadden we het gehouden. Nu
zal hij na het verlof naar de dieren
tuin in Jos gaan, waar nog die
gezellige bordjes: „Geschonken
door hangen. Bij ons komt erop
te staan: Luistert naar de naam 'Bok
kum'. Zo noemen wij hem en het is
een echt Oudnederlandse naam. Enige
tijd later klaagde onze oudste zoon
dat hij uitgelachen werd omdat zijn
haar zo vreemd was geknipt! Dat
hebben we toen maar direct ver
holpen.
19
