Ongeveer vier uur lopen verwijderd van de top der 'Triglav'.
allengs viel het lopen door de sneeuw mij moeilijker
en dit zou de oorzaak kunnen zijn van een gevaarlijke
sliding van een der steile berghellingen, die ik luttele
ogenblikken later maakte. Mij behoedzaam in de voet
sporen der vorige alpinisten verplaatsend, maakte ik
plotseling een onverhoedse beweging en zeilde met een
flinke vaart zo'n 300 meter naar beneden. Houvast aan
de spiegelgladde bergwanden had ik niet en de diepe
afgrond grijnsde mij steeds dichter tegemoet. Dat ik in
deze precaire situatie mijn positieven niet verloor, heeft
Het meer van Bohinjska Jezero. In de verte verrijzen de eerste Alpen
toppen.
Aan het begin van onze tocht (ongeveer 2 km van Bohinjska Jezero)
hadden wij de laaghangende wolken voor het grijpen.
mij waarschijnlijk voor erger behoed. In ieder geval
bleef ik met mijn ene bergschoen in een kleine oneffen
heid steken en dit remde mijn steeds sneller wordende
vaart. Met verkleumde handen en de angst nog in mijn
ogen wachtte ik tot mijn andere tochtgenoten eveneens
de berghelling hadden 'genomen'. Zij hadden echter
niet dezelfde manier van 'oversteken' gekozen als ik,
zodat zij in een meer menselijke toestand arriveerden.
Gezamenlijk bereikten wij tegen zeven uur 's avonds
de hut 'Triglavski Dom' op 2515 meter, waar wij be
sloten de nacht door te brengen.
Zo'n verblijf in een der vele berghutten is op zjchzelf
al een enorme belevenis. De gastvrijheid, de vriendelijk
heid, de sfeer die men er aan trefthet is om nooit
te vergeten! Men zet zich met z'n allen aan een lange,
houten tafel, waarbij nationaliteit geen rol speelt. De
oude, wankele olielamp zorgt voor een knus, schemerig
schijnsel in de vallende duisternis. De saamhorigheid
is groot en iedereen voelt zich tevreden en gelukkig na
een inspannende en vermoeiende dag. Al verschillende
nachten heb ik in zulke hutten doorgebracht en iedere
keer opnieuw troffen mij de gastvrijheid en hulpvaar
digheid, welke eigenschappen kenmerkend zijn voor de
Sloveniërs. Na de avondmaaltijd (geen malse biefstuk,
maar het echte Sloveense eten, zoals soep, bruine bonen
en dergelijke) begeeft men zich direct ter ruste om de
volgende dag weer vroeg verder te trekken.
(Te uwer informatie: deze, uit hout of een soort steen
opgetrokken hutten, hebben dikwijls een grote mate van
comfort, zoals elektriciteit en warm of koud stromend
water. De kosten van overnachting in de Sloveense
hutten variëren van drie tot vier gulden. Het voedsel
is er eveneens zeer goedkoop, niettegenstaande het feit,
dat alles met een soort bergezeltje moet worden aan
gevoerd.)
Woensdag 4 augustus 1965, 's morgens half zeven
Dikke mistbanken ontnamen ons ieder redelijk uitzicht,
toen wij om half zeven ons slaperig hoofd buiten de
14
