Guudeamus
igitur
Juvenes
dum
sumus
De versierde bierpullen of bierkannen van steen,
aardewerk, tin enz. worden reeds lang door de
antiquairs gezocht. Prachtige exemplaren staan in
musea, in privé-verzamelingen en hier en daar bij
particulieren. Dikwijls worden dergelijke exemplaren
nagemaakt en als „echt en oud" verkocht. Het is
raar gesteld in ons wereldje, maar kunstwerken
worden door verzamelaars vaak niet op hun zuivere,
objectieve kunstwaarde beoordeeld en gewaardeerd,
maar naar de naam van de vervaardiger. Werken,
die door de beste kunstdeskundigen als gelijkwaardig,
ja zelfs als scheppingen aan die of die kunstenaar
worden toegeschreven en met goud worden betaald,
worden waardeloos, wanneer achteraf blijkt, dat de
deskundige zich heeft vergist en men brandmerkt
de schepper zelfs als een vervalser en oplichter.
Wat is eigenlijk het belangrijkste voor verzamelaars?
Wie alleen uit esthetisch oogmerk verzamelt, zonder
bijzondere waarde te hechten aan de namen van de
vervaardigers, kan evenveel vreugde aan zijn verza
meling beleven als diegene, die voorgeeft alleen
kunstvoorwerpen van beroemde vervaardigers te
verzamelen.
Maar ondanks deze bezwaren van kunstkenners en
niettegenstaande de vele soorten en vormen zal men
na lezing van dit artikel kunnen zeggen:
„Zeg mij waaruit je drinkt,
En ik zal zeggen, wie je bent."
Alle serieuze amateurs, aan wie wij zovele naslag
werken te danken hebben, duiden het drinkgerei aan
als een vloeistof-dichte-substantie, met behulp
waarvan men de vloeibare inhoud gemakkelijk aan
de lippen brengt en die zo gebouwd zijn, dat men
ze vast voor zich op tafel kan plaatsen. Onze
bierpullen hebben zich vroeger weinig om deze
definitie bekommerd en dat is ook niet zo verwon
derlijk, want ons bier is veel ouder dan de oudste
van onze auteurs, maar dat neemt toch niet weg,
dat de geschiedenis van de bierpul even oud is als
de geschiedenis van het bier hier moet ik u even
een anekdote vertellen over het geboorteuur van
bier en pul.
„Meer dan zevenduizend jaar geleden leefde er een
meisje met wondermooie blauwe ogen, genaamd
Anggerèk (orchidee). Omdat zij de mooiste was,
kreeg zij de knapste jongeman van de stam tot man
en hij beminde haar zeer. Hij doodde beren en gaf
Anggerèk het vel als jurk. Nu was zij niet alleen
de mooiste, maar ook de best geklede vrouw in de
verre omtrek.
Zij dacht veel aan haar geliefde en bracht vele
uren van de dag door met zich voor hem op te
maken; hierdoor raakte haar gehele huishouding in
Dat bet drinken niet alleen
het algemeen menselijke
verlangen dient om zich nu
en dan bij feestelijke gele
genheden in een roes van
een vrolijke onbezwaarde
stemming te brengen, maar
dat de dronk ook een
zekere maatschappelijke
functie bezit (b.v. als een
bevestiging van mondeling
gesloten verdragen, de
intrede in de gilden, bij
verloving, huwelijk enz.)
blijkt uit deze bijzonder
mooie pul uit het jaar 1742
jaartal gebakken in het
glazuur afkomstig uit
het gilde der smeden.
Het geheel is uitgevoerd in
zeer mooie pastelkleuren
en stelt voor een smederij
met de meester aan het
aambeeld, omgeven door
allerlei soorten gereedschap.
De inscriptie luidt:
„Meine Kunst kan ich beweisen,
Aus alten mach ich neies Eisen".
11
