iroler óonnetten
Het mooiste op
aarde
v
10
I Reizen
De grenzen zijn toch zonderlinge dingen;
Je ziet ze niet, al zou je erop letten
En toch begint het reislied met z'n juichende coupletten
Aan de andere kant der streep pas goed te zingen.
Het blijft de vreugd van rijken en geringen,
Men gaat per Cadillac, men gaat per Mobylette,
Per Rheingold-eerste-klas of per couchette,
In 't reizen ligt 't geluk der stervelingen.
Steeds wijder worden onze actie-kringen,
Wanneer Minister Staf de hele Veluwe beschiet,
Proclameren wij Tirol tot ons recreatiegebied;
Je moet toch èrgens „van-je-liela-hola" kunnen zingen!
De vrijheid wil zich uiten in een lied;
Wie dit niet accepteert, verstaat het leven niet.
II „Schenkt man sich Regen in Tirol"
O, zwijg toch over al die mooie rozen,
Die men elkaar hier in Tirol zou schenken;
Ik moet alleen maar aan de regen denken
Aan al de watermassa's, die de wolken lozen,
Die onophoudelijk als grauwe, natte dweilen
Hardnekkig aan der bergen flanken kleven.
Dat ik daarvoor mijn goeie geld moest geven!
O, zat ik maar in Ermelo of Beden!
Maar ik zit hier, op mijn Tiroler stoel,
Zo schilderachtig, maar zo hard, zo hard!
Terwijl 'k met bier en wijn mijn zit-pijn tart
En van mijn medegasten het verveelde smoel.
En vol ellende bloedt 't vacantiehart
Om d'onrechtvaardigheid van koek en gard!
III 25° in de schaduw
Aanzie de man: uit hoofde van 't beroep
I.iep hij geen honderd meter op een dag.
Wanneer je ijverig hem ergens bezig zag,
Stond toch zijn Opel vlakbij langs de stoep.
Maar nu behoort hij tot de grote troep,
Die zich geroepen voelt om bergen te bestijgen;
Je hoort hem als een stoommachine hijgen
En 't bonzend hart draait hij haast in de soep.
Terwijl zijn spijkerlaarzen langs de rotsen schrapen
Vult zich de bergbeek met zijn zilte zweet;
Maar hoopvol is zijn glimlach, want hij weet,
Dat in de hut, waar hij die nacht zal slapen,
Hij alle moeheid, elk gezwoeg vergeet:
Zijn biertje staat er sneeuwgekoeld gereed!
vdz
De schoonste dingen op aarde
zijn vrouwen, Heineken's bier en paarden.
Ik trof het rijmpje aan in een „kunst"-
winkel in de onmiddellijke omgeving van
de brouwerij, zo omstreeks het einde van
Augustus en nog geen honderd meter ver
der zag ik een suggestieve plaat van het
jaarlijkse concours hippique van de
Rotterdamse Manége, die mij aan het mij
meren bracht.
Het geleerde in de praktijk brengend ben
ik naar huis gegaan, waar m'n eigen lieve
vrouw wachtte en natuurlijk ook een heer
lijk glas Heineken's. Er waar blijven de
paarden, zult U zeggen? Wel, daarvan ge
noot ik drie dagen later in de Kralinger
Hout, waar ik een middag van m'n vacan-
tie heb gespendeerd aan het internatio
nale concours dat elk jaar weer een
groots evenement in onze goede Rotte-
stad is.
Eerlijk gezegd, heb ik geen kriezel ver
stand van paarden, maar ik verbeeld me
een beetje gevoel voor schoonheid te be
zitten en wat dat betreft komt men op dit
jaarlijkse concours aan z'n trek. De elegan
ce der paarden, het prachtige springen, de
charme der amazones, de lenigheid der
ruiters zijn het aanschouwen meer dan
waard.
Bij de ruiters was het eigenaardig, dat de
niet meer zo heel jonge, ja, zelfs enigszins
stramme, It.kol. Llewellyn tweemaal op
schitterende wijze een eerste prijs wist te
behalen. Bij hem speelde zeker niet de
lenigheid, maar veeleer grote ervaring de
hoofdrol.
De paarden demonstreren op zulk een
concours hippique zo duidelijk hun ka
rakter, dat men zich als leek afvraagt of
iemand een goed ruiter kan worden zon
der dat hij een goed dierenpsycholoog is
en wij kunnen ons voorstellen dat vele
ruiters het paard waarmee zij herhaalde
lijk successen hebben behaald, een vriend
schap toekennen die warmer is dan zij
voor mensen koesteren.
Telkenjare zijn ook nogal wat brouwerij-
mensen bij het concours betrokken en we
mogen zeggen dat zij ditmaal wel bijzon
dere eer van hun werk gehad hebben. Het
organisatie-comité van het C.H.I.O. trof
het bovendien buitengewoon met het
weer, de toeschouwers uiteraard niet
minder.
Ja, het was weer een feestelijk toeven die
dagen in de Kralinger Hout, een feest, dat
voor onze brouwerij een vererend verleng-
stukje had door het bezoek van Prins
Bernhard aan onze Raadskelder ter gele
genheid van de bijeenkomst aldaar van
alle deelnemers.
