inöRuk van het veRRe
oosten
5
„Chinatown", tie Chinese wijk in Singapore, waar nagenoeg geen
Europeaan komt. De „fiets-lax" is het populaire vervoermiddel.
zichten bar en bar achterlijk, in andere opzichten stukken
vooruit op ons eigen land. Laat ik hier onmiddellijk op
laten volgen dat die vooruitstrevendheid wél in Singapore,
maar niet in Indonesië valt te bespeuren.
In Indonesië bekruipt je bij tijden het gevoel dat ze het wiel
nog moeten uitvinden, 't Is werkelijk ongelofelijk wanneer
je ziet hoe de gehele rijstoogst door vrouwen in korven op
het hoofd wordt gedragen naar een verzamelpunt langs de
weg van waar het dan met het zeer vooruitstrevende ver
voermiddel de ossekar naar de rijstpellerij wordt ge
bracht. Of wanneer je de mannen de meest onmogelijke
vrachten ziet „pikollen". Een pikol is een bamboe van
3 meter lengte die over één schouder wordt gedragen met
aan weerszijden een last, die bestaat uit bossen hout, grote
drums met kroepoek, paddi, of joost mag weten wat.
Maar in Singapore sta je wel even raar te kijken, wanneer
je van het vliegveld naar de stad wordt gebracht en de
lichtreclames ziet aan- en uitflitsen, van een afmeting en
met bewegende afbeeldingen zoals je die in Holland maar
zelden ziet. Daar is Amsterdam een provincieplaatsje bij.
En dan het verkeer!
Spaar mij voor het verkeer. Dat is trouwens in Djakarta
ook niet mis. Alleen is het in Singapore veel beter geregeld.
Wel is waar ben je daar soms 10 minuten onderweg met een
auto voor een afstand die je in dezelfde tijd had kunnen
lopen, maar dat komt omdat daar een vérdoorgevoerd één-
richtingverkeer is, zodat je vaak een heel eind moet rijden
voordat je via een rotonde, kan komen waar je wezen wilt.
I.
Je kunt je er toch geen voorstelling van maken zolang je
het niet met eigen ogen hebt gezien.
Ik weet niet of dat nu speciaal aan mij ligt of dat het ook
anderen zo vergaat, maar voordat ik op reis ging, was het
Verre Oosten voor mij een begrip dat in de eerste plaats
geassocieerd is met achterlijkheid. Vervolgens met Chinees
eten of Indische rijsttafel, en tenslotte met tempels, apen,
blote voeten, bananen, transpiratie, palmbomen.
Het is natuurlijk oer-stom om, ook vóór je er ooit geweest
bent, gelijktijdig aan achterlijkheid en aan Chinees eten
te denken. Daarin schuilt niet meer of minder clan een
storende gedachtenfout. Reeds het eten dat je in de Chi
nese restaurants in Holland krijgt voorgezet verzet zich
daartegen. En laat ik daar direct aan toevoegen dat die
Chinese spijsjes in Holland suikerbietenpulp met bakkers-
stroop zijn, vergeleken bij de hapjes die je in Singapore
krijgt voorgeschoteld.
De keus van gerechten en het raffinement waarmee deze
zijn toebereid. Maar neen, laat ik niet vervallen in een
culinair praatje. Als we helemaal geen copy meer krijgen
voor ons blad, kunnen wij Werumeus Buning daar eens
voor uitnodigen en ik zou hem niet graag het gras voor de
voeten wegmaaien.
Met die achterlijkheid is het raar gesteld. Want denk nu
ook weer niet dat je daar in het meest vooruitstrevende deel
van de wereld komt dat zich denken laat. Ik was er tenslotte
niet helemaal naast en de UNO is per saldo ook niet mal
om grote bedragen ter beschikking te stellen van de „on
ontwikkelde gebieden", waaronder Oost-Azië.
Je komt er in het land van de contrasten. In sommige op-
De kampong naast de „Tiger-Brewery".
