Geen meer?
r
V
12
Wij zijn niet opstandig of revolutionnair. Als
de regering zegt, dat B.B. iets goeds is voor
ons en dat we daar allemaal aan mee moeten
doen, dan dóen we mee. Van harte. Zoals we
mee hebben gedaan aan die vorige B.B. in
de oorlogsjaren, welke letters toen de blok-
bescherming aanduidden.
Wat dan van het opschrift van dit stukje te
denken? Wel, het gaat niet over bescherming
bevolking, zoals U misschien dacht, maar
over blote benen.
Een delicaat onderwerp om over te schrijven
in een keurig blad als het onze, maar het
moet, want wij staan voor een afscheid van
iets, dat ons immer zeer ter harte is gegaan:
het leven en streven van de dansclub der
Rotterdamse Heineken's meisjes, van welke
club wij hier de opheffing hebben te signa
leren.
In de eerste Heineken's revue van 1943 be
zong het gezelschap bij de entrée het ballet
als volgt:
En waar de hoofdzaak om gaat
Ai zou men 't anders wanen
Dat zijn de onderdanen
Waarmee het spel valt of staat.
Staan die soms „X" dan lijkt het niks
en daardoor keldert het stuk
en staan zij „O" dan zegt men zo,
ik lach me een ongeluk
Wil dus veel plaats verlenen
aan goedgevormde henen,
dansend, heel vlot in de maat.
Waaruit blijkt, dat zonder „girls" geen
revue mogelijk is!
De dansclub is voortgesproten uit die eerste
revue. Na de repetities begonnen eind
1942 en de uitvoering, welke door het bom
bardement van 31 Maart eerst in het najaar
van 1943 plaats vond, bleven de meisjes, die
in het ritmies (zo schrijf je dat geloof ik vol
gens het nieuwste Nederlandse woordenboek)
dansen een gezellige ontspanning zagen, in
een clubje bijeen. Soms viel er wegens huwe
lijk of vertrek naar elders iemand af, maar
doorgaans bleven de gehuwden en zij, die niet
meer bij de brouwerij werkten de dansclub
trouw. Hetgeen pleit voor de goede sfeer in
de bijna 13 jaren dat de club heeft bestaan.
Het dertiende jaar is de meisjes van juffrouw
Durang, die de scepter zwaaide, noodlottig ge
worden. De dames werden hoe is 't moge
lijk ouder en de animo verflauwde; jonge
ren hadden in de na oorlogse jaren andere
belangstelling. Velen kwamen nog slechts
sporadisch, de lessen verliepen, de prestaties
gingen achteruit en tenslotte besloten dege
nen, die tot het laatst trouw de oefeningen in
het primitieve „zaaltje van Kamps" bijwoon
den, er mee op te houden.
Jammer. De meisjes hebben ons bij verschei
dene revue's en andere uitvoeringen van hun
charme en hun dans laten genieten en zowel
de dames zelf als zij, die met de organisatie
van hun optreden waren belast, bewaren aan
die jaren de vrolijkste en prettigste herinne
ringen. Lommerrijk, Odéon, Arena, Rotter
damse Schouwburg, Amsterdam, Arnhem
Wie herinnert zich niet het dramatische
hoogtepunt van de nachtrepetitie enige uren
voor de première van „Da's een feit(h)", toen
bij de zoveelste herhaling van de Schotse
finale de regisseur dreigde weg te lopen en de
voorstelling af te gelasten? Wil Kristallijn's
kreet: „Om 's hemelswil Piet, dat niet", in
drukwekkend van boven af een trap gespro
ken, had op ieder ander ogenblik elkeen in
een schaterlach doen uitbarsten, maar trof in
het hypernerveuze gezelschap om half zes in
de ochtend precies de juiste toon.
En in de Rivièra-hal zagen wij eens een
kleine Brabander (al op leeftijd), die bij een
optreden van ons ballet er toevallig getuige
van was dat de dames in heel korte rokjes en
„vlinderbroekjes" achter het toneel gereed
stonden, vol schrik een kruisje slaan voor zo
veel ongerechtigheid. Wij geloven, dat dit het
begin van het einde was; de dames wilden
langere rokken, maar het publiek denkt over
zulke zaken nu eenmaal anders
En nu zullen we dus geen blote benen meer
zien, waarmee het opschrift van dit stukje is
verklaard. Stellig een verlies voor onze Rotter
damse brouwerij, niet zozeer om de B.B., maar
omdat een prettig stuk personeelsleven is uit
gestorven.
Misschien zal binnenkort een nieuwe genera
tie van charmante en lieftallige jongedames
zich weer in Heineken's verband op het
rhythmisch (ouderwets geschreven staat het
toch beter) dansen toeleggen. Wij hopen het
van harte, want wij zouden een „nooit meer"
voelen als een ernstig gemis.
J
reioóelzoen geopend
Reizen is genot en lering,
's Levens kruidige specerij;
Bij een tocht door verre landen
Klopt otis t hart zo ruim en vrij.
Reizen kan de geest verrijken
Door 't aanschouwen wijd en zijd
Van de rijke kennisschatten
Die natuur ons heeft bereid.
Reizen kan het lichaam sterken
Door beweging, lucht en zon
En doet jeugd en leven putten
Vit verandering's wond're bron.
H. v. Z.
