V'/V
Amerikaanse impressies
Holbeinhuis
Excursie in de Brouwerij te Amsterdam
Amerika is een merkwaardig land. De auto is er koning en de
Cadillac keizer.
De eerste vraag van de eerste man, die ik in Amerika ontmoette,
was: „Hoeveel Cadillacs zijn er in Holland?" Toen ik hem vertelde
dat ik dat niet wist en dat het mij ook niet interesseerde en dat ik
er zelfs niet eens een Volkswagen op na hield, keek hij mij aan alsof
ik niet een eerzaam reiziger was die zojuist het K.L.M.-vliegtuig de
Isotoop had verlaten, maar of ik zo uit m'n vliegende schotel gestapt
was, komende van Mars.
Gelukkig zat Jim Conelly in dezelfde auto, ik had hem een goed
jaar geleden in Amsterdam ontmoet en hij kon dus getuigen dat ik
inderdaad van deze planeet was.
Ja, Amerika is geheel om en voor de auto gebouwd. Een bekend
gezegde is hier dat de Amerikaan drie feestdagen in het jaar heeft:
zijn verjaardag, Kerstmis en 12 December, dan komt n.l. de nieuwe
Cadillac uit.
Overigens heb ik niet de waarheid gesproken, Dave was niet de eerste
man met wie ik in Amerika sprak. De eerste was een douane
ambtenaar.
I ot goed begrip diene dat iedereen in de U.S.A. hard en vlug werkt,
alleen de douaneambtenaren doen daar niet aan mee. Ik trachtte na
lang wachten een vriendelijk uitziend douanier te overreden mij
snel te helpen, ik kwam met eerlijke bedoelingen de U.S.A. binnen,
ik smokkelde goud noch diamanten, kortom, heer, bekijk m'n koffers
en laat me gaan. Hij opende m'n koffer en het eerste wat hij vond
was een klein pakje met enkele aanstekers in de vorm van de Heine-
ken's fles. bedachtzaam nam
hij er één in z'n hand, ik
haastte me te zeggen dat hij
hem mocht houden, toen
sprak hij „Heineken's bier,
dat ken ik al sinds 1939,
World's Fair, Heineken aan
de Zuiderzee, ik heb nog
op de Fair gewerkt, sinds
die tijd weet ik wat goed
bier is."
Hij plakte haastig zegeltjes
op m'n koffer en liet me
gaan.
Later zou mij blijken dat
„Heineken's aan de Zuider
zee", onze grote stunt op
de wereldtentoonstelling in
1939, nog steeds leeft in de
herinnering van duizenden
Amerikanen.
Maar we hadden het over de auto die alles beheerst, de auto, hel
noodzakelijk kwaad in Amerika. Er zijn in de U.S.A. 40.000.000
gezinnen en op dit moment rijden er 48.000.000 automobielen rond.
Als je het even kunt doen houd je er twee auto's op na, één voor het
werk en één voor mevrouw want zij moet de boodschappen doen
en dat gaai niet zonder auto. De supermarkets liggen ver uit het
centrum maar zij zijn de enige zaken waar men gemakkelijk kan
parkeren.
Parkeren is n.l. het grote probleem in dit land. Ik reed in Man
hattan eens 40 minuten blokjes rond voordat we een parkeermoge-
lijkheid hadden gevonden. Parkeren is niet alleen moeilijk 48 mil-
lioen auto's langs het trottoir geparkeerd zouden 192.000 km trot
toir in beslag nemen maar ook duur. Een vertegenwoordiger in
New York besteedt gauw 5 ong. 19.—) aan parkeergeld
per dag.
In Los Angeles heb ik de fout van mijn leven gemaakt. Toen ik
de eerste avond in mijn hotel was zag ik in de verte het schemerige
licht van vele neonreclames, het internationale teken van de aan
wezigheid van een amusementscentrum. Kom, dacht ik, laat ik daar
eens heen wandelen en een glaasje Heineken drinken. Ik zette flink
de pas erin op de Wilshire Boulevard in de richting van het lok
kende licht. Ik liep en liep, het ene kwartier reeg zich aan het
andere, het rode schijnsel bleef even ver weg. Ik was de enige voet
ganger, duizenden auto's passeerden mij. Ik voelde me stoffig wor
den en gaf het op. Te moe om terug te lopen liet ik mij door een
laxi naar het hotel brengen; ik had voor 2.50 verlopen en ik geef
II de verzekering dat taxi's in Los Angeles goedkoop zijn. De vol
gende dag merkte ik mijn vergissing.
Toen ik met onze vertegenwoordiger Monte Lurie op stap ging
reden we de Wilshire Boulevard af, hij bleek 25 mijl lang te zijn en
geheel Los Angeles te doorkruisen. In deze stad die 25 mijl lang en
20 mijl breed is (een aardige provincie) zijn voetgangers taboe. De
(Vervolg rechts onderaan)
Vele Rotterdammers zullen reeds met de nieuwe schepping aan de
Coolsingel nader kennis hebben gemaakt en de Heineken's Hoek,
het Café-Restaurant Belmont en het Restaurant Dikker 8c Thijs
hebben bezocht.
Vooral de Heineken's Hoek zal de rechtgeaarde bierdrinker veel
vreugde verschaffen.
Het is duidelijk dat het de stichting van deze etablissementen, naast
de uitvoering van bouw en inrichting, veel hoofdbrekens wat tie
voorbereiding betreft heeft gekost.
Hierboven vindt U de afdruk van een foto, die genomen werd in het
vermaarde restaurant „Syv smaa Hjem" te Kopenhagen, een der
bedrijven waarin de ontwerpers van het Holbeinhuis-plan inspiratie
zochten.
Van links naar rechts: jhr. Feith, ir. Ponlsma, mevr. Feith, dhr.
H. Kraayvanger, dhr. Strack-v. Schijndel. dhr. Crondhout.
Jaren geleden, nog voor de oorlog, heb ik eens een bezoek mogen
brengen aan de suikerfabriek te Halfweg.
Het was midden in de campagne en het was zeer interessant het
gehele proces van biet tot suiker te volgen. Toch is het veel interes
santer een excursie te maken in het bedrijf waar men zelf werkzaam
is. En dat voorrecht is ons onlangs ten deel gevallen te Amsterdam.
Het is een mooie gedachte van onze directie om, voor en na, alle
werknemers met hun vrouwen of verloofden in de gelegenheid te
stellen om het gehele bedrijf in werking te zien.
Als je op een middag onder goede leiding een excursie maakt
in de verschillende afdelingen en alles wat daar gebeurt wordt
toegelicht en uitgelegd door de deskundige afdelingschefs, ja, dan
gaat het gehele bedrijf voor je leven. Dan zie je ook hoeveel er aan
vast zit alvorens het eindproduct te voorschijn komt.
Vooral voor de dames van het gezelschap was het een openbaring
om het gehele bedrijf in werking te zien en het fabricageproces te
volgen. Vrouwen klagen vaak, dat mannen geen begrip hebben voor
hun huishoudelijke arbeid (en dat is ook zo) maar door deze excursie
hebben de deelnemende dames zeker meer begrip gekregen voor het
werk van hun mannen of verloofden.
Al met al. het was een mooie middag en ik geloof wel, dat ik
uit naam van de gehele deelnemende groep spreek als ik hier open
lijk dank breng aan allen die deze excursie mogelijk hebben gemaakt.
N.N.
enkele voetgangers, die je ziet. bewegen zich voort als slakken zonder
huis, langzaam en kwetsbaar. De Amerikaanse automobilist beeft
echter een heilige eerbied voor deze niet ingeblikte mensen. Voor
een voetganger wordt altijd onmiddellijk gestopt en ik weet nog
niet of dit voortvloeit uit een overdreven liefde voor een uitstervende
soort of uit angst voor de enorme boetes die de politie hier pleegt
uit te delen wanneer men een voetganger letsel berokkent.
Je kunt hier vele dingen doen zonder uit je auto te stappen; in de
drive-in bioscoop zie je van je eigen auto uit (de baby ligt vaak
achterin te slapen) de film; in de drive-in restaurants eet je terwijl
je in je auto blijft zitten, de tafel wordt aan je portier gehaakt; er
zijn banken waar je inrijdt met het portierraam voor het loket en
je kunt je zaken zittend afdoen; je geleende bibliotheekboeken kun
je in de boxen langs de trottoirband deponeren zonder uit te
stappen.
Amerika is een democratische republiek die beheerst wordt door
een tiran: de auto.
TIMMER
