^Cerótmió in de tropen^
ti
ti
iE
ti
ti
iE
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
2
I'eis van 'I Vat is een blad van en
voor het personeel van de Heine-
ken's Bierbrouwerij Mij. N.V.
Hel blad wordt geredigeerd door
de hieronder te noemen redactie;
het kan echter slechts bestaan door
de medewerking van alle leden van
het personeel. Zendt allen Uw bij
dragen naar de onderstaande
redactie-adressen; doet dit onbe
schroomd.
De redactie behoudt zich het recht
voor artikelen te bekorten of
zo nodig om te werken. Zo veel
mogelijk zal dit geschieden in over
leg met de inzender.
De redactie:
Mr K. L. HEI JEN*)
Dis J. (.OMHERT
Mr E. C. KE I ENER
O. E. KLEINGELD
J. TIMMER
R. VESTERGAARD**)
J. J. WOLFF
J. VAN DER ZWAAL
Redactieadres Ie Amsterdam
Redactieadres te Rotterdam.
In de ogen van de allerkleinsten
weerspiegelt zich de mystiek
van het Kerstfeest in het wonder
van de boom met de pracht en
praal van zilveren ballen en het
stille, gewijde licht der kaarsen.
ti-
ti
l's
ti
l's
ti
ti
ti
ti
ti
l's
ti
ti
ti
ti
ti
ti
y's
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
ti
l's
I's
li
tis
JE
XE
JE
JE
JE
JE
JÉ
JE
JE
JE
JE
ti
ti
ti
ti
l's
ti
l's
IE
IE
IE
JE
JE
IE
ti
l's
JE
JE
IE
ti
ti
ti
ti
ti
JE
IE
ti
ti
ti
JE
JE
JE
ti
ti
IE
JE
iE
iE
iE
iE
iE
IE
IE
IE
IE
IE
Y Dios se hizo carnc en daarom
zijn de mensen op de gehele aarde zo blij en
opgewekt; ook daar, waar de aarde wit be
sneeuwd is. Hier in Venezuela, waar de nooit
moe wordende palmbomen hun gloeiende
takken wuiven, hoort men de rondtrekkende
groepen zingen:
Nacieron las rosas
y las azucenas
nació el Nino Dios
que cosa tan buenaü!
(De rozen en de witte
lelies openden zich
Het kindje Jezus werd geboren
O wat een zaligheid!)
Refreinen van de kerstliedjes welke de volks
inspiratie creëerde gedurende de loop van de
jaren en welke door de traditie van de men
sen wordt bewaard.
Vroeger was Kerstmis in Venezuela, zoals in
het merendeel der Latijns-Amerikaanse lan
den. een typisch huiselijk feest, waarbij de
ouders de feesten bijna uitsluitend voor hun
kinderen organiseerden.
In de nederige boerenhofsteden leeft de ge
woonte nog voort om gedurende de kerst
dagen „nacimientos" (kerststalletjes) samen
te stellen en deze zo mooi mogelijk te ma
ken, door het aanbrengen van slingers en het
ophangen van lakens, versteld met afsteken
de kleuren. Bij de deuren worden aan beide
zijden bananenbomen en bamboetakken ge
plant. Men maakt bogen van verschillende
planten waarin men papieren versierselen
van vrolijke kleuren hangt.
„Velorios de la Pascua de Navidad" (het
feestelijk afwachten van de geboorte van het
kindje Jezus). De jeugd verenigt zich in
feestelijke groepen en zingt kerstliedjes:
Tocando furruco
maraca y tambora
detras de los cerros
la parranda asoma.
(De furruco, de maraca
en de trom bespelend
komt vanachter de
bergen de vrolijke
feestgroep aan.)
Bij deze „velorios" komt de kunst van vuur
werkmaken te pas. Daarbij worden verschil
lende voorwerpen gebruikt; zoals stukken
bamboe welke aan één van hun uiteinden
een uitlaat hebben, opdat de ontploffing
veroorzaakt kan worden, en aan de andere
kant een stevige prop. De ontploffingsstof
bestaat uit carbid vermengd met water.
De muziek, welke gedurende deze „velorios"
wordt gezongen, is monotoon en de zangers
laten hun inspiratie de vrije loop om hun
gevoelens jegens hun buren uit te drukken.
Alle verborgen gevoelens van het volk komen
met luider stemme naar voren, in refreinen
die wonderbaarlijk ingenieus zijn.
In de hoofdstad, Caracas, vervagen en ver
dwijnen vele van deze tradities als offer aan
het cosmopolitisme. San Nicolas, Santa Claus,
Papa Noel en de groene en besneeuwde
boompjes nemen langzamerhand hun plaats in.
Een zeer typische gewoonte van Venezuela
en wel speciaal van Caracas is het rolschaat-
senrijden en fietsen, jonge meisjes en jonge
mannen en kinderen rijden en fietsen alle
ochtenden na de „misas de aguinaldo".
(vroege missen in de kerken om ca. 4 uur
's morgens.) Deze gewoonte is in volle glorie
van 1 (5 tot en met 23 December. Al zeer
vroeg in de ochtend hoort men het lawaai
van de rolschaatsen in de omtrek van lanen
en parken. Daarbij mengt zich het oorver
dovend lawaai van de „triqui-traques" (voet
zoekers) als luidruchtige associatie met de
traditionele kerstfeesten. De mensen over
stromen de winkels om cadeau's te kopen
voor vrienden en kennissen.
De gastronomie speelt zoals in alle andere
landen een belangrijke rol. Bij de univer
sele recepten van de kerstkeuken, de kalkoen
en het speenvarken, voegt men hier de natio
nale kerstschotel: de „hallacas".
De „hallaca" vereist een nauwkeurige toebe
reiding: Eerst maakt men van witte gemalen
maïs het deeg onder toevoeging van vet en
„onoto" (gele kleurstof). Daarna wordt de
massa op een bananenblad uitgespreid. Af
zonderlijk heeft men het vulsel bereid van
rundvlees of varkensvlees, kip of kalkoen.
In ieder deel van Venezuela wordt dit toe
bereid naar de smaak van de bewoners. In
Caracas en het centrum van hel land heeft
de „hallaca" een zeker zoetig smaakje en
zitten er olijven en kappertjes in het sausje.
Vervolg op pagina 3
