Schutting
14
De kunstenaar Entile Brumsteede
heeft in onze opdracht de 54 meter
lange bouwschutting aan de Ferdi
nand Bolstraat te Amsterdam van een
zeer bijzondere en opvallende recla
mebeschildering voorzien. Te Am
sterdam is deze Heineken schutting
een veelbesproken „verschijning" ge
worden. De pers besteedde er aan
dacht aan, in de reclamewereld was
het een veelbesproken novum en
zelfs een Amerikaans reclame expert
verklaarde zo iets origineels en bru
taals nog nooit te hebben gezien.
Intussen schreef Brumsteede ons, wat
hij tijdens zijn werk aan de schutting-
heeft meegemaakt en moeten aanho
ren. Zijn brief laten wij hier volgen:
Om te beginnen dan de opmerkingen die
„negatief" waren. Ten eerste de man die
langsfietsend riep: „Rembrandt zal zich
wel in z'n graf omdraaien!" Ik heb hem
nageroepen, dat Rembrandt het heerlijk
moest vinden eindelijk op zijn andere zij
te kunnen liggen. Dan de man met het
sombere gezicht, die van zijn fiets stapte,
vijf minuten met een broeierige gelaats
uitdrukking bleef toekijken en toen
vroeg: „Noemen ze dat nou moderne
kunst?" Ik zei: „Mijnheer, het is niet mo
dern en het is geen kunst." Nog tien
seconden bleef hij staan, toen is hij weer
op zijn fiets gestapt.
Hoeveel maal ik kleine vriendelijkheden
van de dames heb gehoord in de stijl van:
„Nou, U kent het hoor!", dat weet ik
niet. Ook spraken moeders met kinderen
heel dikwijls hardop om mij te laten
horen iaat ze dachten, zo in het genre:
Kijk eens, Piet, wat maakt die mijnheer
een mooi schilderij!"
Ook is er een kunstenaar langs gekomen
die me in de ogen keek, op m'n schouder
klopte en zei: „Bravo mijnheer, wij
kunstenaars hebben al lang gewacht op
opdrachten als deze!"
Een jonge vrouw informeerde heel pre
cies hoe ik het deed, was verwonderd dat
ik de strakke contouren juist een beetje
wegborstelde, ging van het andere trot
Brumsteede aan 't nerk
toir het effect bekijken, kwam toen weer
naast me staan en zei: „Ja, daar was ik
niet op gekomen."
Een ventje dat naast me stond toe te
kijken onthulde dat z'n buurvrouw een
schilderes zuas, ze woonde tegenover hem
in de straat.
Een „gekke" ervaring xvas de ervaring met
de „gek". Hij kxucm achter me staan en
droeg een verschrikkelijk vet mormel van
een hond op de arm. Opeens riep hij:
„Dat worden allemaal chansons, mijn
heer, al die tekeningen van U!" Ik vroeg
hem wat hij bedoelde, en hij vertelde dat
hij een liedjescomponist xvas. Dat nam ik
nog grif, maar ik begon te twijfelen toen
hij vervolgens zei: Luistert U wel eens
naar de radio, naar de hoorspelen, mijn
heer? Alle hoorspelen die de KRO, de
A VRO, de VARA geeft zijn door mij ge
schreven. Natuurlijk achter de gordijnen
mijnheer! Trouwens, alle hoorspelen die
ze in Parijs en in het buitenland spelen
zijn ook van mij! En kent u de chansons
van Charles Trenet? Die heb ik ook alle
maal geschreven!" En toen begon hij te
dansen, terwijl hij zong: „Tu es mon
coeur, Paris!" Het schijnt, dat gekken
gekken aantrekken het klinkt niet leuk
voor mezelf!) xvant opeens hoorde ik de
hond vervaarlijk keffen. Een jongeman
met een simpele blik had het dier willen
aaien. „Blijf van 'm af, hij bijt je!" zei de
componist.
„Dan moet je waarschuwen! Wat ben ik
geschrokken. Hij beet bijna in me hand!",
zei de jongen, en hij huilde haast. Ilt ben
toen maar aan een van mijn andere tafe
relen gaan penselen, luat verder weg, dat
kon gelukkig met een schutting van 54
meter!
En dan was er nog de ervaring met de
jongen die juist aan zijn eindexamen
bezig was. Hij begon opeens, ter introduc
tie, me te bedanken, xvant voor Neder
lands was een van de opgaven: „Het pret
tige bezit van fantasie" (of iets in die
geest, dat is nog na te gaan) en hij had
dit onderwerp gekozen, uitgaande van de
schutting. Wat schuchter verzocht hij mij
toestemming me te interviewen voor zijn
schoolblad. Juist kwam U aan met de
mededeling dat er een persconferentie
gehouden zou worden. Hij hoorde het en
zuchtte: „IVat jammer, dan ben ik mijn
primeur kwijt!"
Hij heeft me later, op een caféterras, toch
nog allerlei vragen gesteld.
Dat is xvat ik me op het ogenblik herin
ner. De blocnote met aantekeningen is
momenteel onvindbaar
Met vriendelijke groeten,
w.g. BRUMSTEEDE
