CIfïluzlkale wandeling
Commentaar
8
De I(injure stelt zicli op; aan het
hoofd: de burgemeester, het Kamer
lid en de reclamechef
Onze reclamechef kwam en zag. En het
mocht gezien wórden. Met de burgemeester
en het Kamerlid van der Sande was hij het
volkomen eens, dat het corps er kranig bij
liep en dat zijn benoeming tot commissaris
als een hoge eer beschouwd moest worden.
'I oen hem als teken van zijn nieuwe waardig
heid een oranje cocarde op de borst was
gespeld, trad de dirigent naar voren en ver
zocht hem, zich tussen de burgemeester en
het Kamerlid, achter het vaandel te willen
opstellen, voor de muzikale wandeling door
het dorp.
,.En waarheen wilt U dat het corps zich zal
begeven, commissaris?" klonk het vervolgens.
„Naar het café van der Ven", besliste de
Van directie-zijde mochten wij vernemen, dat de instelling van een
vragenrubriek ten zeerste wordt toegejuicht en wij zijn voor deze
waardering uiteraard erkentelijk.
Ons werd verzocht, naar aanleiding van de vraag in ons vorig num
mer over het aantal werknemers, dat bij ons concern werkzaam is,
te vermelden, dat het genoemde aantal van 3500 te laag is, aangezien
bij de telling niet de brouwerijen in de Congo zijn begrepen.
Hel genoemde aantal zal bij velen de conclusie hebben opgeleverd,
dat dit toch wel erg klein is voor een zo grote internationale onder
neming. Hierbij moet echter niet uit het oog worden verloren, dat
Heineken een kapitaalintensief-bedrijf en niet een arbeidsintensief-
bedrijf is. Wanneer wij b.v. gaan vergelijken met een machinefabriek
dan betaalt deze per 1000,— omzet veel meer aan loon dan een
brouwerij, door het grote aantal werknemers, dat voor de vervaardi
ging van deze 1000,— aan producten nodig is. Dit kan als een gun
stige factor beschouwd worden voor de kostprijs van bier maar dit
voordeel wordt weer geheel teniet gedaan door de accijnsheffing,
welke in Nederland en ook bijna overal in het buitenland een enorm
zware druk betekent.
Toen de auteur van de Heinekensfilm ,,'t Meest getapt" jaren gele
den in zijn scénario schreef: „Een fanfarecorps marcheert over een
typisch Zuid-Nederlands dorpspleintje", realiseerde hij zich stellig
niet, welke ver strekkende gevolgen deze eenvoudige zin zou mee
brengen voor de reclamechef van ons bedrijf, de heer J. G. Timmer.
Dat het vinden van een werkelijk typisch Zuid-Nederlands dorps
pleintje, met voldoende visuele kwaliteiten, nog niet zo eenvoudig
was, raakte deze functionaris nog maar ten dele, al droeg hij naar
vermogen bij tol het vinden van het dorpje Eersel in Brabant, welks
plein er niet alleen goed uitzag, maar welks fanfare bovendien klonk
en liep volgens de eisen die de film stelde.
Toen de première ging in het Luxor Theater te Rotterdam, werden
alle muzikanten uitgenodigd. Zij brachten de burgemeester mee en
het Kamerlid van der Sande die, als prominent zoon van het dorp,
natuurlijk niet mocht ontbreken.
Nadat de film met veel succes was vertoond, werd een goed glas
Heinekens getapt. Dat maakte de tongen los en wekte ook gene
reuze gevoelens op. Eerst stond een ingezetene op, die als zijn mening-
te kennen gaf, dat het door de film beroemd geworden muziekcorps
het in de vervolge onmogelijk langer zonder uniformen stellen kon.
,,Ik bied het bestuur de stof voor die pakken aan", besloot hij.
1Ioera
Zijn aanbod was het begin van een kettingreactie. Want de kleer
maker verhief zich en beloofde, ze gratis te zullen maken. En de
schoenmaker bleef niet achter, toen hij toezegde alle muzikanten
een paar stevige stappers te zullen aanmeten. Het allermooiste was
echter, dat iedereen woord hield! Aan terugkrabbelen dacht geen
enkele Eerselaar.
Al bleek het een héél karwei, de beloften werden uitgevoerd. De
heer Timmer kreeg dan ook enige tijd geleden een uitnodiging om
als gast deel te nemen aan het muziekfestival te Vessem, want dat
zou worden opengeblazen door het Eerselse muziekcorps, voor het
eerst nieuw in het pak.
Erhéén.
commissaris.
Even later zag de reclamechef van Heineken zich. tot zijn verbazing,
aan de kop van een muziekcorps, met een oranje cocarde op de
borst, door de dorpsstraten marcheren. Het bestuur, in jaquet ge
stoken. liep ernstig mee naar hel aangegeven doel. Daar werd halt
en front gemaakt. Kamerlid van der Sande hield een toespraak tot
de nieuwe commissaris, die daarna op zijn beurt zeide, dat het hem
gepast voorkwam, in de streek van de Acht Zaligheden, ook de
negende niet te vergeten: een goed glas Heineken.
De kastelein had het al koud gezet.
En het bleef ook die dag niet bij één glas
S.C.
Bestuursleden van de fanfare „De Goede
Hoopdrinken graag een glas Heineken
