U weet wat het
waard is
14
■p r is in Nederland een bedrijf met ongeveer 20.000 mede-
■*-"werkers, die op elk moment van de dag of de nacht klaar
staan om hun opdracht uit te voeren, maar die geen cent salaris
ontvangen. Schrik niet, dit is geen uitbuiting deze mensen
hebben vrijwillig een opdracht aanvaard. In het Nederlandsche
Roocle Kruis willen zij werken en hun medemens, die lijdt of
in nood verkeert, helpen.
Wij noemden het Rode Kruis dus een bedrijf en wij geloven,
dat dit een compliment is. Natuurlijk, een ieder weet, dat in
het Rode Kruis het begrip naastenliefde vorm gekregen heeft
ja, het is juist vooral de naastenliefde, waarop het in het
Rode Kruis het eerste aankomt. Het moet altijd, overal en
iedereen kunnen helpen. Daarvoor is zelfopoffering nodig.
Maar daarnaast is het nodig, dat het Rode Kruis goed georga
niseerd is en de technische middelen bezit om doeltreffend te
kunnen optreden. En in dit opzicht is het een bedrijf. Als we
de vergelijking nog even doortrekken, dan kunnen we zelfs
stellen, dat het Nederlandsche Roode Kruis deel uitmaakt van
een wereldconcern.
Te Genève zetelen het Internationale Comité van het Rode
Kruis en de Liga van Rode-Kruisverenigingen. Het eerste treedt
als internationaal erkende neutrale instantie op in tijd van
oorlog of verwikkelingen. Het ziet er op toe, dat gewonde en
zieke militairen, krijgsgevangenen en de burgerbevolking be
handeld worden overeenkomstig de Rode-Kruisverdragen van
Genève. De Liga heeft een taak in vredestijd. Deze bond vormt
het punt van onderling contact voor de ruim 70 Rode-Kruis
verenigingen en in de verschillende landen. In geval van een
ramp zoals bij ons de watersnood van Februari 1953
coördineert de Liga de hulpverlening. Dit gebeurt uiteraard,
zoals alles bij het Rode Kruis, op basis van vrijwilligheid. De
nationale vereniging biedt hulp aan en de Liga zegt in welke
vorm dit het beste kan gebeuren.
De nationale organisatie verschilt niet veel van de internatio
nale organisatie. Het hoofdbestuur van het Nederlandsche
Roode Kruis, dat in Den Haag zetelt, vertegenwoordigt ons
Rode Kruis naar buiten en treedt naar binnen in hoofdzaak
coördinerend en stimulerend op. Een belangrijk deel van de
uitvoerende taak van het Rode-Kruiswerk berust in Nederland
bij de 398 afdelingen. En in zo'n afdeling, die één of meer
gemeenten bestrijkt, vinden wij die medewerkers, over wie wij
het in het begin hadden. Dat zijn de leden van de colonnes,
die tijdens de hulpverlening na de ramp van verleden jaar
zulk uitmuntend werk gedaan hebben. Er zijn in ons land 247
colonnes grote en kleine, die tezamen het Rode Kruis Korps
vormen en 13.000 helpsters en helpers, onder wie 400 artsen,
omvatten. Dan zijn er de duizend vrijwillige welfare-werksters,
die hun vrije tijd geven om een zieke bezigheid te verschaffen,
die de verveling verdrijft.
In de grote ziekenhuizen en sanatoria werken ongeveer 80 be
zoldigde welfare-werksters. Enige duizenden bestuursleden in de
afdelingen werken verder in dit Rode Kruis. Zij hebben zich
geen gemakkelijke taak gekozen, want elk ogenblik eist het
werk hen op. Zij kunnen gelukkig dikwijls een beroep doen
op de medewerking van leden en buurtgenoten. Bij de grote
jaarlijkse inzameling, die dit jaar van 21 Mei tot 7 Juni gehou
den is, kan men steeds op de steun van zeer velen rekenen.
Als wij al die vrijwillig geleverde prestaties, de avondoefenin
gen van de colonnes, het welfare-werk, de vele vergaderingen
en besprekingen, de organisatie van een inzameling, eens zou
den omrekenen in geld, dan kwam het totaal voor het gehele
land zeker op omstreeks vijf millioen gulden.
Natuurlijk kunnen wij onze vergelijking niet volledig doorvoe
ren. Wie zou de waarde willen bepalen van een halve liter
bloed, die de Bloedtransfusiedienst ontvangt van een vrijwillige
donor ten behoeve van een ernstig gewonde of een zieke? Tach
tigduizend vaste donors zijn in ons land ingeschreven bij het
Rode Kruis voor directe bloedtransfusies en daarenboven zijn er
nog duizenden, die op zogenaamde bloedplasma-avonden een
halve liter afstaan.
Op medisch terrein is het Nederlandsche Roode-Kruis ook werk
zaam met de moedermelkcentrale, de verstrekking van been-
transplantaten, de propagering van hoornvliestransplantaties
en in enkele plaatsen sinds kort met de thrombosediensten.
Wij zijn nu inmiddels al gedeeltelijk op het terrein van het
hoofdbestuur gekomen. Bij dit hoofdbestuur valt ook het accent
van het Lectuurdepöt, dat boeken en tijdschriften verzendt,
voornamelijk naar zieken. Wij kennen nog het Jeugd Rode
Kruis, dat de jeugd op de scholen of in de verenigingen betrekt
in het werk van het Rode Kruis.
Het is een machtig bedrijf dit Rode Kruis. Langs onze wegen
heeft het 840 hulpposten geplaatst. In alle delen van het land
installeert het rampendepöts met bedden en toebehoren voor
mensen, die om welke reden ook moeten evacueren. En in
de periode na de watersnood heeft dit Rode Kruis in ons land
een programma van hulpverlening uitgevoerd, dat zijn weerga
niet had. In samenwerking met de buitenlandse Rode-Kruisver
enigingen en de Liga heeft het goederen voor de directe hulp
verlening, textiel, huizen, landbouwwerktuigen en -gereedschap
pen ter waarde van 65 millioen verdeeld onder de slachtoffers
van de ramp. Dit programma is nog niet helemaal voltooid,
omdat men niet overal direct kon bouwen.
Ongeveer een half millioen Nederlanders hebben begrepen, dat
zij dit werk moeten steunen door zich als lid aan te sluiten bij
het Nederlandsche Roode Kruis. Dat is veel, maar het is te
weinig. De contributies en giften zijn practisch de enige in
komsten. Per jaar geeft het Nederlandse volk ongeveer 1 mil
lioen. Ook dat is veel, maar ook dat is toch nog te weinig om
al het werk volledig naar behoren te kunnen doen. Wij herha
len dan ook gaarne de wens, die een groep vooraanstaande
Nederlanders, verenigd in het Centraal Campagne Comité voor
het Nederlandsche Roode Kruis, heeft uitgesproken. Laat men
tenminste 0.25 per persoon of 1.— per gezin aan het Rode
Kruis geven. Het Rode Kruis staat altijd klaar om II te helpen,
helpt U het een keer per jaar. Dat is toch niet te veel gevraagd.
