Een dag uit mijn leven
Zomerherinnering*)
Rrrrt, afijn de rest weet je nog wel van de vorige
keer. Weer 6 uur present. Deze keer stralend zomer
weer. Het is zo mooi op een zomerdag vroeg buiten.
De bestemming is ditmaal Middelburg. Heerlijk in het
overhemd. Beide raampjes open. 't Gaat lekker. Maar
verder. Dordrecht. Hé, wat is dat daar in de lucht voor
mij. Een roofvogel. Een buizerd misschien? Hij is in
ieder geval groter dan een sperwer. Maar hij heeft iets
in zijn poten geklemd. Zijn prooi natuurlijk. Daar nog
een tweede zelfde soort vogel. Wat gaat die nu doen?
Gaat vlak onder hem vliegen en draait zich plotseling,
als een stuntvlieger zijn machine, op zijn rug. De
bovenste vogel laat zijn prooi los en de onderste vangt
het handig in zijn poten op, draait zich weer om en
schiet met een mooie duikvlucht naar de aarde, waar
ik hem uit het oog verlies. Ook de andere vogel raakt
nu buiten mijn gezichtskring. Leuk zo iets te zien.
Maar verder. Onder Breda bloeit de brem, een pracht
gezicht. Verder, Wouw. Zat juist te denken, waarom
hier geen weg omheen gelegd wordt, toen midden in
het nauwe dorpsstraatje een knal weerklonk. Wagen
zo dicht mogelijk aan de kant. Lekke band aan de
bijwagen. Jassen uit, o nee, die hadden we niet aan.
Het was intussen behoorlijk warm geworden. Lekke
band aan de linkerkant. Weet U wat dat betekent in
een straatje van hooguit zes meter rijstraat? Twee
slagen aan een moer, dan wegduiken, twee slagen,
dan wegdenz. Want het verkeer is om die tijd
al zeer druk. Het zweet stroomde van ons hoofd en
lichaam. Maar aan alles komt een eind, dus kwam ook
dat in orde. Maar verder. Enkele kilometers voor ons
doel weer een lekke band aan de bijwagen. Terwijl
ik er aan bezig ben, nadert een militair convooi. Gelijk
dat zij passeren, een klap en er suist iets op een
meter afstand van mij achter de bijwagen over de
sloot. Het bleek een velgring van één der wagens te
zijn. Een meter verder en deze regels zouden mis
schien niet geschreven zijn. Maar ja, op die kleinig
heden kun je niet letten. Verder, Middelburg. Lossen,
laden. Terug. In de buurt van Goes. Een lekke band
aan de motorwagen. Gauw genoeg verholpen. Maar
ook nu emmers zweet van ons lichaam. Het was
intussen smoorheet geworden. Verder niets, vraagt U?
Nee, verder niets. Mij dunkt, dat het welletjes is. Drie
lekke banden op een snikhete dag en op een haar na
aan magere Hein ontsnapt. En zo ziet U, dat er niet
alleen in het buitenland wat gebeurt.
BINNENLANDS CHAUFFEUR.
De aandachtige lezer zal hebben begrepen, dat „Een dag
uit mijn leven", gepubliceerd in ons vorig nummer, een
reactie was op het stukje „Chauffeur in de winter" in Vers
van 't Vat van Mei j.l.
(Taven wij vorig maal een afbeelding van onze brouwerij in Amsterdam, daterende van ongeveer 50 jaar geleden,
J thans plaatsen wij een foto van onze Rotterdamse brouwerij, welke gemaakt werd kort na de eeuwwisseling.
Links zien wij „Hollandia"dat in al die jaren weinig van uiterlijk is veranderd, maar toen nog in het bezit was van
een luisterrijke „vrij"tuin met prieeltjes en heggetjes. Op deze romantische plaats staat nu het nieuwe kantoor
gebouw. Het oude kantoor ziet men nog achter het inmiddels een buit van de sloper geworden poortgebouwtje.
De nog beslaande kap (laadperrons fusten) zien wij op de achtergrond (rechts). Tot de laatste overblijfselen van het
oude „Hollandia" behoren de schietbanen van de handboogschutterij „De Romeinen"welke banen op het punt staan
te verdwijnen. Wanneer zal het oude „Hollandia" zelf ten offer vallen aan de moderne tijd en de hoek bij de Linker
Rottekade worden opgenomen in het architectonisch geheel, dat de schepper van ons nieuwe kantoorgebouw dertig jaar
geleden voor ogen stondEen volgend maal hopen wij enige afbeeldingen te geven
van onze brouwerijen in hun huidige omvang.
V
«-
