werk van
de heftruckchauffeur
wordt onderschat'
Het Kasteel - een wit gebouwtje dat op geen enkele wijze aan een echt kasteel doet
denken - fungeert als het kloppend hart van het grote biermagazijn van Heineken
Zoeterwoude. Vanuit dit regelcentrum worden lege flessen en verpakkingen het pro
ductieproces in gemanoeuvreerd en worden de gerede producten naar de containers
en vrachtwagens geleid. Het is de plek waar de oud-collega's Gerard Vork (68) en Jeroen
Kalkers (37) elkaar opnieuw ontmoeten.
"Mis je het werk niet?" vraagt Jeroen Kalkers (Customer Service
Logistics-medewerker) aan de sinds drie jaar gepensioneerde
Gerard Vork. Gerards ogen beginnen te glimmen. "Daar heb ik
geen tijd voor", zegt de vitale zestiger. "Ik woon in Lisse en ben
na mijn pensioen in het vrijwilligerswerk gerold. Dit jaar ben ik
al negen weken voor het Rode Kruis op pad geweest. Ik heb
zelfs nauwelijks tijd om te biljarten."
Zodra de veiligheidsschoenen zijn aangetrokken, lopen Jeroen
en Gerard het immens grote biermagazijn binnen. Voor Gerard
is er veel veranderd. Het is groter geworden, maar niet echt
drukker. Veel van de werkzaamheden van toen worden nu door
robots uitgevoerd. De heftruck van Bert Lakenberg zoeft over
de in de betonnen vloer aangebrachte 'tags' in de hal. Deze tags
registreren de bewegingen van zijn truck en houden zo in de
gaten wat er met een lading gebeurt. De vorken tillen twee
pallets (breedtes noemen ze dat hier) Heineken-bier, bestemd
voor de Amerikaanse markt. Al rijdende van de productielijn
naar het laadpunt van containers geeft Bert zijn handelingen
door aan zijn boordcomputer. Hij is zo snel en geconcentreerd
bezig dat hij ons eerst voorbijrijdt. Dan stapt hij prompt op de
rem. Gerard springt met een jongensachtige souplesse op de
treeplank. De twee beginnen meteen oude anekdotes op
te halen.
Jeroen Kalkers staat er lachend bij en zegt: "Bert en Gerard
zaten vroeger in één team. Een hecht clubje van een man of
zes die voor EVM (Eenmalige Verpakking Materialen, red.)
werkten. Dat was toen nog een aparte afdeling, naast Export
en Binnenland. Sinds begin dit jaar zijn die drie afdelingen
geïntegreerd en vormen nu één geheel. Alle werkzaamheden
worden centraal aangestuurd. Vroeger hadden we drie
locaties, nu nog maar één hele grote."
GROTERE TEAMS
Als Bert is doorgereden, komt Gerard er weer bij staan:
"Hetzal allemaal wel een stuk efficiënter zijn, maar ik weet
niet of het werk er leuker op is geworden. Wij werkten als
zelfsturend team; draaiden altijd dezelfde diensten en waren
helemaal op elkaar ingespeeld. Ook privé gingen we goed met
elkaar om. Dat team is opgesplitst, omdat iedereen nu steeds
op andere plekken wordt ingezet." "Door de samenvoeging
van de afdelingen zijn de teams nu een stuk groter," beaamt
Jeroen. "En het werk is in een paar jaar tijd ook heel erg
veranderd. Veel van de processen zijn geheel of gedeeltelijk
geautomatiseerd. Er zijn onbemande heftrucks gekomen en
een tracking-en-tracingsysteem waarmee we ieder pallet
nauwgezet kunnen volgen. Vroeger had je twee of drie chefs
per subafdeling. Als er een probleem was, ging je naar je chef.
Nu moetje zelf de oplossing bedenken. Als er binnen het
systeem een storing optreedt, bijvoorbeeld. Waren we eerst
alleen heftruckchauffeurs, nu zijn we operator en veel breder
inzetbaar. Ook fysiek is het werk een stuk zwaarder, want je
Heineken nl kwartaalnieuws [21]
