PRENTJES EN HUN BOODSCHAP
-- J
Hij* zit op een terras, waarschijnlijk
naast zijn nieuwe lief, met wie hij
zielsgelukkig was
COLUMN
Ik sta er niet alleen voor! Fijn, de
reacties die ik kreeg na mijn oproep
voor vrijwilligers. Er kwamen veel
aanmeldingen en dat geeft me een
goed gevoel. Nu weet ik ook zeker dat
Heineken bijvoorbeeld bij alle begra
fenissen is vertegenwoordigd: dat is
belangrijk.
Over begrafenissen gesproken, vaak
worden daar gedachtenisprentjes
uitgedeeld en ik heb er inmiddels
al heel wat verzameld. Binnenin
worden lovende woorden gespro
ken, respect en dankbaarheid geuit
liefdevolle herinneringen aangehaald.
In een notendop wordt verteld over
hobby's, (klein)kinderen, maar ook
over Heineken. Allemaal prachtige,
veelal ontroerende woorden. Op de
buitenzijde staan altijd mooie foto's,
zelfgemaakte tekeningen of schilderij
en; ik verzeker u, er zitten prachtige
exemplaren bij.
Een oude man kijkt me aan vanaf
zijn prentje, hij zit tevreden met een
arm op zijn wandelstok geleund. Op
een andere prent zie ik een lachende
jonge kerel, goed vijftig. De foto is
nog recent, hij zit op een terras,
waarschijnlijk naast zijn nieuwe lief,
met wie hij zielsgelukkig was. Het
heeft maar kort geduurd, binnen een
jaar was hij weg. Een oude man buigt
over zijn schop in zijn volkstuin en
kijkt schuin in de camera, hij draagt
een bemodderde overall, zijn eeltige,
mee wil geven, me iets toe wil roe
pen. Een pasfoto van een Limburgse
collega die gemaakt is voor zijn
afscheidsreceptie prijkt op de laatste
prent. Hij is net zestig en gaat met de
VUT, ik ben nog naar zijn afscheids
receptie geweest. Hij was zo blij dat
met aarde overdekte handen hou
den bloemen vast. Tuinieren was zijn
hobby, een schitterende foto: zó was
deze man. Een oud-collega, mooie
vrouw, glimlacht naar de camera, ze
weet dat ze dood gaat, ze ziet er toch
nog heel goed uit ondanks de slopen
de ziekte. Zoals velen, is ook zij veel
te jong overleden. Haar man, inmid
dels ook overleden, tuurt vanaf zijn
prentje over de zee bij Zoutelande,
hun geliefde plek.
Bij elk prentje krijg ik het gevoel dat
de overledene me een boodschap
hij kon gaan genieten van zijn vrije
tijd. Actiefin de buurt, koster in de
kerk en juist in de tuin bij deze kerk
is hij elf dagen na zijn VUT door onze
lieve Heer gehaald, pats boem, over
en uit. Zijn lachende ogen kijken me
doordringend aan en terwijl ik in
stilte wegmijmer, hoor ik hem met
zijn schorre stem op zijn Limburgs
roepen: Geneet van 't laeve!
Miryam van der Linden
Sociaal Contactenwerker
Tel. 06 - 26 56 40 28
Heineken nl kwartaalnieuws 7
Vanuit het Sociaal Contactenwerk heeft Miryam van der Linden nauw contact met oud-medewerkers. Of, zoals
zij liever zegt, met de 'anders-actieven' van Heineken. Op verzoek van Heineken nl kwartaalnieuws schrijft ze
over haar ervaringen.
