VoUebak
dit weekend.
Sterren
stralen overal
BAKERMAT VAN HET BRUINE CAFÉ
Café De Blaffende
Vis was vroeger
een 'fout café'.
Nu is het een
populair eetcafé.
Helneken affiches
uit de jaren zeventig
met de bekende
slogan 'Heerlijk,
helder Heineken'.
Heerlijk, helder Heineken.
"Het is bijzonder dat hij nu ook in dit rayon
werkt en het zonder mijn hulp voor elkaar
heeft gekregen." Paul van Daalen (65) staat aan
de toog van Café Papeneiland in Amsterdam
en zet een mooi getapt glas Amstel aan de
mond. Vijf jaar na zijn prepensioen is hij samen
met zoon Léon (28), Senior Account Manager,
terug in het stukje stad dat hem zo lief is, en
waar hij als 26-jarige-we schrijven 1973 -
begon als vertegenwoordiger voor HEINEKEN.
De Jordaan is dan nog een vervallen volks
buurt met een slechte naam. Nu is het een hip
stadsdeel waar met kroost gevulde bakfietsen
door de straten rijden, biologische groente
winkels floreren, toeristen zich vergapen aan
de eeuwenoude panden en hippe tentjes als
paddenstoelen uit de grond schieten.
En toch, als Van Daalen senior schetst hoe het
er hier in zijn tijd uitzag, is dat nog steeds mak
kelijk te visualiseren. Zeker in een aantal van
de bruine buurtcafés waar de tijd simpelweg
lijkt te hebben stilgestaan. Zoals in Papen
eiland, het bedrijf van de familie Netel dat
zetelt in een pand uit 1641. Populair bij zowel
stadsbewoners als toeristen, die zich vergapen
aan het authentieke interieur. Het café werd
in 2011 zelfs bezocht door oud-president Bill
Clinton. Onder de indruk van de huisgemaakte
appeltaart vroeg én kreeg hij een compleet
exemplaar mee naar huis.
Of neem Café Chris. Het kleine hoekcafeetje
op de Bloemgracht, waar het biljart bijna de
helft van de ruimte in beslag neemt en dat al
zo lang café is dat het volgens eigenaresse Nel
Mulder wel bezocht móét zijn door schilder
Rembrandt van Rijn. Die woonde rond 1650
immers op een steenworp afstand. En natuur
lijk Café Hegeraad, waar Peter Hegeraad 31
jaar geleden de zaak overnam van zijn oudere
zuster en als 23-jarige nog een speciale onthef
fing nodig had om te mogen beginnen. Van
Daalen kan het zich goed herinneren. Hij was
erbij. Hegeraad zelfwijst naar de scharnieren,
halverwege het café. Ooit zat er een deur, de af
scheiding tussen café en de huiskamer van zijn
ouders - destijds in meer cafés gebruikelijk.
Net als het piepkleine urinoir, midden in het
café, dat vandaag de dag op straffe van een door
de gemeente opgelegde dwangsom van liefst
1.000 euro niet meer mag worden gebruikt.
heineken NL magazine 17
