PERSONEELSORGAAN VAN DE AMSTEL BROUWERIJ N.V.
Nieuwe kantine gaat volgende week open
1
HET SPONGAT
NUMMER 45
Onze nieuwe kantine wordt maandag
3 oktober te half vijf officieel geopend.
Vandaar dat in dit nummer veel aan
dacht wordt geschonken aan dit perso-
neelsrestaurant, want zo mogen wij onze
prachtige kantine beslist wel noemen.
Twintig meter boven de grond gaan de
werknemers in Amsterdam van dinsdag
4 oktober af daar tussen de middag de
inwendige mens versterken. Die twintig
meter worden overbrugd door een lift,
die veertig personen met een snelheid
van 75 m/sec (dat wil zeggen 2,7 km
per uur) omhoog brengt. Wie gegaran
deerd hongerig wil binnenkomen kan
gebruik maken van de trap.
Zowel gedurende de rondwandeling die
wij maakten in gezelschap van de heer
Kramer als tijdens het gesprek dat wij
met de heer J. J. F. Nicolai over de
kantine hadden, trof ons de geweldige
afstand die er ligt tussen de situatie, nu
vele jaren geleden, dat de werknemers
bij of op hun werkbank even hun brood
moesten opeten en de toestand van
heden. Nu betraden wij een brede goed
verlichte gang, die in het geheel niet laat
vermoeden dat wij op weg waren naar
een bedrijfskantine. Links en rechts was
gelegenheid (met twaalf wasbakken) en
toiletten, garderobe met hangruimte
voor honderdtwintig jassen en mantels,
van de gang gescheiden door een afgifte-
tafel met een blad van zwart marmer.
Daar tegenover een kamertje waarin de
kleine commissie van de ondernemings
raad kan vergaderen en waar deze al
haar bescheiden kan onderbrengen.
Even verderop een telefoon (nr. 469)
achter een kap van plexiglas. En dan
betreedt men de kantine - licht en
ruimte zijn de eerste indrukken. Licht
door de kolossale raamoppervlakten.
Het lage plafond doet de zaal veel groter
lijken dan hij in werkelijkheid is
(33 m x 18 m).
De heer Nicolai, de architect, verbonden
aan het Ingenieurs- en Architecten
bureau Langhout en Huisman N.V.,
vertelde dat het eigenlijke dak bestaat
uit dakplaten; daaronder liggen leidingen
en om die te onttrekken aan het gezicht
is een tweede zoldering aangebracht van
houten stroken. Dat houten dak loopt
niet helemaal door, zodat men aan de
zijkant van de kantine, daar o.a. waar
de trossen lampen hangen, duidelijk de
constructie kan zien. Nu we toch naar
(Vervolg op pag. 2)
Gezicht op de toegangsdeuren, met daarboven de klok. Aan het verhoogde plafond
hangen trossen lampen. Links een plantenbak.
EEN INDRUKWEKKEND.
kort filmpje, onlangs gemaakt door
een Belgische cineast, toont ons op in
dringende wijze hoe de mensheid in
deze wereld leeft en waartoe hij op zijn
beste momenten in staat is.
Als de film begint, zien wij een oude
straat met huizen voorzien van mooie
gevels. Als we goed kijken, dan zien wij
tegen de huizen iets bewegen. Dit blijken
dan mensen te zijn die met het gezicht
naar de muur tastend met de handen
voortschuifelen langs de ramen en deu
ren. Plotseling gebeurt er iets heel ern
stigs in de straat, de mensen kijken om
en zien elkaar. Deze ontdekking leidt
tot ontmoeting waarbij zij gezamenlijk
tot actie komen.
Wij willen niet meer over deze film ver
tellen, want misschien komt hij binnen
kort op de t.v.
A.s. maandag 3 oktober is voor onze
Amsterdamse werknemers een belang
rijke dag want dan zal de nieuwe kantine
haar deuren openen. Zo is dan gelukkig
een einde gekomen aan de situatie dat
onze koffie een loog aroma kon ver
krijgen of dat wij in de gewelven ge
dwongen werden op de maat van „We
gaan nog niet naar huis" onze kaken te
bewegen.
Een kantine is een functionele ruimte
evenals een kantoorlokaal, een labora
torium of een produktiegebouw. Wij
komen in de kantine voor een korte
rustpauze, die letterlijk en figuurlijk een
ver-ademing dient te zijn. Vandaar dat
een kantineruimte enigszins moet con
trasteren met de omgeving waarin wij
de rest van de dag moeten verkeren. Wij
menen dat de architect hierin zeer goed
is geslaagd.
Er is echter nog een facet aan de
opening van de kantine, waarvan de
betekenis ver uitgaat boven het in ge
bruik nemen van een nieuwe lokaliteit.
Gedurende bijna honderd jaar hebben
groepen werknemers in ons bedrijf zich
voortbewogen zoals de mensen in de
film die wij hierboven beschreven,
d.w.z. met de ruggen naar elkaar toege
keerd. Aanstonds zullen zij elkaar kun
nen zien waardoor een werkelijke ont
moeting mogelijk wordt.
Overal in de wereld vervagen de gren
zen en worden barrières doorbroken,
omdat dit een voorwaarde is om te
komen tot een leefbare wereld. Daar
voor hebben wij mensen elkaar nodig,
óók hier, in ons bedrijf.
Attendens.
