PERSONEELSORGAAN VAN DE AMSTEL BROUWERIJ N.V.
Ongeïnteresseerdheid
Servicedienst - „Een interessante afdeling
HET SPONGAT
NUMMER 37 - 9 JUNI 1966
geen liefde voor het werk, gebrek
aan verantwoordelijkheidsgevoel, een
slappe mentaliteit, veel geld verdienen
en weinig werken, ziedaar een opsom
ming van enkele negatieve hoedanig
heden van de gemiddelde werknemer
zoals die door bijna de helft van de
werkgevers in Nederland wordt ge
geven. Dit lazen wij afgelopen zaterdag
in een krantebericht. Het verslag was
het resultaat van een wetenschappelijk
onderzoek dat de visie van de werk
gevers moest weergeven op een aantal
sociaal economische problemen. Ge
lukkig dacht 29% anders over de men
taliteit; zij oordeelden zeer positief over
de werknemer terwijl de rest geen uit
gesproken mening had.
Wij vonden het een nogal alarmerend
bericht dat we een beetje op ons fatsoen
trokken. Vanzelfsprekend gingen we er
eens over nadenken of dat nu allemaal
wel echt waar is. Zien de werkgevers de
zaken nu wel goed en is de enquête wel
betrouwbaar? Tenslotte zijn gedragingen
en instellingen als mentaliteit e.d. moei
lijk objectief meetbaar, terwijl boven
dien generalisaties altijd bijzonder ge
vaarlijk zijn. Maar gesteld dat die direc
teuren wel gelijk zouden hebben, dan
rijst onmiddellijk de vraag hoe het komt
dat de werknemers geen liefde voor hun
werk hebben en geen verantwoordelijk
heidsgevoel bezitten.
Waarom hebben diezelfde werknemers
wel verantwoordelijkheidsgevoel voor
hun gezin, voor hun verenigingen?
Waarom hebben zij wél liefde voor hun
duiven, hun tuinen, hun auto's of hun
aquaria en niet voor hun werk?
Wij dachten dat dat kwam omdat de
bedrijfsorganisatie in zijn huidige vorm
voor de gemiddelde werknemer die uit
voerende arbeid moet verrichten te
weinig mogelijkheden biedt om een eigen
bijdrage in het werk te kunnen leveren.
De geuite klacht kan en zal daarom
misschien wel juist zijn maar de werk
gevers behoeven daarover niet te treu
ren. Een andere en nieuwe wijze van
denken over het leiderschap, over de
organisatie, over de functieverdeling zal
een andere - een positievere - instelling
van de werknemer met zich kunnen
meebrengen.
Deze veranderingen zoeken en tot stand
brengen, lijkt ons in de eerste plaats een
uitdaging en een opdracht voor alle
werkgevers en hun organisaties, maar
(Vervolg op blz. 2)
kwamen we op de zolder terecht - in
die twijfelaar."
Wie nu denkt dat de hotelkosten werden
uitgespaard, heeft het mis, want de ho
telhouder schreef een brief waarin hij
verontwaardigd mededeling deed van het
feit dat de twee gasten niet waren ko
men opdagen. „We waren zo goed niet
of we moesten van onze dagvergoeding
alsnog de hotelkamer betalen."
De heer Keyer zit op de bank in zijn
huiskamer als hij dit verhaal vertelt. Hij
is een paar dagen thuis in verband met
rugklachten; zijn vrouw is met hun
kleindochter naar de tandarts zodat we
het rijk alleen hebben.
Zo'n verhaal als het vorenstaande staat
op zichzelf; zulke gebeurtenissen doen
zich niet meer voor. Vroeger gingen on
ze bierleidingmonteurs dagen op stap,
maar hun rayon is steeds meer inge
krompen doordat er in Groningen,
Hengelo, Helmond en Den Haag ge
zorgd wordt voor monteursassistentie in
die steden en hun omgeving. „In Rot
terdam hebben we nooit gewerkt, daar
hebben ze altijd zelf een monteur gehad.
Ik ben pas sinds 1946 in dienst, maar ik
weet dat er voor de oorlog alleen in
Amsterdam service werd verleend. Er
was toen één loodgieter, die onder de
heer Kuyvenhoven sr. werkte. In die tijd
was er niet zoveel te doen omdat bijna
altijd de biertapinstallatie eigendom was
van de kastelein. Nu is veelal de brou
werij eigenaar. Amstel heeft een goede
naam omdat zij altijd heeft vooraan
(Slot op pag. 3)
„En daar lagen we dan - samen in een
twijfelaar". De heer W. Keyer, een van
onze servicemonteurs moet nog lachen
als hij eraan terugdenkt. „Veel geslapen
hebben we natuurlijk niet
Voordat uw gezicht een bedenkelijke
uitdrukking krijgt, gepaard aan een puri
teins fronsen van de wenkbrauwen
(„Wat krijgen we nou in Het Spongat?")
zeggen we er gelijk bij: het lijkt pikanter
dan het was. Hoe was het dan?
De heer W. Keyer.
El senor Keyer, uno de nuestros Técni-
cos, quienes instalan y cuidan los equipos
de despachar cerveza en los cafés.
„We waren ver van huis, mijn maat en
ik; we moesten een biertapinstallatie
aanleggen ergens in de provincie en via
de kastelein hadden we telefonisch een
kamer besproken in het plaatselijke loge
ment. Toen we in het dorp aankwamen
gingen we regelrecht naar het café om
ons karwei aan te vatten en toen de
dienst erop zat, namen we met de hele
familie een pilsje, we aten en bleven
gezellig natafelen. Het was al laat toen
we naar ons hotel togen; we hielden el
kaar maar vast want het was aarde
donker. Maar we konden niet naar
binnen - het hotel was gesloten en op
ons bellen kregen we geen gehoor. Dan
maar weer terug naar het café, daar zou
nog wel een plaatsje voor ons zijn onder
het biljart. We zullen eerst nog maar een
glaasje nemen, zei de waard en daar
zaten we weer; zijn vrouw en dochters
namen hun brandewientje-met-soeker
(niet de eerste die avond). Tenslotte
1
