Kraan kapseisde
Ogen spoelen met
de Barikos Hes
Op diverse hieronder opgesomde
afdelingen is een kastje aanwezig
waarin zich een fles bevindt met
Barikos oogspoelvloeistof. Krijgt
men een bijtende of irriterende
vloeistof (b.v. een loog of een
zuur) in het oog dan kan het oog
met de Barikos vloeistof worden
gespoeld. Is dit gebeurd dan moet
men zich naar de verbandkamer
begeven of zich melden bij de
portier.
In elk kastje is een instructie op
gehangen hoe deze fles gebruikt
moet worden.
De afdelingen waar zo'n kastje
aanwezig is zijn: instrumentmake
rij, spoelplaats, tapkelder, bottela
rij (2de en 3de verdieping), gist-
kelder, brouwhuis, wortkoeling,
Las Botellas Barikos"
Algunos departamentos han sido
equipados con una BOTELLA
BARIKOS, para enjuagar los ojos.
Esta botella es, para enjuagar los
ojos, en caso necessario o sea
cuando a uno le ha caido o salpi-
cado lejia o algun acido en uno o
dos ojos.
Despues del uso es necessario pre-
sentarse en el depto medico o en
la porteria.
Las instrucciones como usar esta
botella se encuentren en los ar-
marios donde estan colocados las
botellas.
mouterij, legerkelder (5x), labora
torium bottelarij, machinekamer,
ketelhuis, garage, portier (hoofd
kantoor en fabriek), Poviet.
(Vervolg van pag. 1)
in Utrecht studeert, houd ik wel wat
anders voor, dat laat zich verstaan."
In 1944 kwam Pieter Kranenberg naar
Amsterdam. Hij werd hier als employé
aangesteld bij de in oprichting zijnde
Vereniging „De Amsterdamsche Haven",
die pas na afloop van de oorlog haar
activiteiten zou kunnen ontplooien. Men
gaf hem een kamer in het gebouw van
de Maatschappij Nederland aan de Java-
kade en droeg hem o.m. op, het gehele
waterwegenstelsel op papier te zetten dat
vanuit het achterland naar Amsterdam
voert. Lang duurde deze werkzaamheid
niet, want gedurende de hongerwinter
werd hij uitgeleend aan de Centrale
Rederij voor de Voedselvoorziening, die
door een aantal industriëlen onder lei
ding van mr Stikker was gesticht om
voedsel (aardappelen, rogge en tarwe)
over de Zuiderzee naar het noodlijdende
Westen te transporteren. ,,lk ben", aldus
de heer Kranenberg, „voor de directeur
van die rederij, mr Ivens (nu secretaris
van de groep Meelfabrieken), zo onge
veer het manusje-van-alles geweest. Maar
ook dit duurde niet lang, want een half
jaar later was de oorlog voorbij. De Ver
eniging De Amsterdamse Haven kon mij
niet terugnemen, maar wilde mij wel een
betrekking bij de Maatschappij Neder
land bezorgen; dan moest ik naar Indië
en dat zinde mij niet.
Maar er kwam toch gauw uitkomst. De
heer Ivens was niet alleen directeur van
de Centrale Rederij voor de Voedsel
voorziening, maar ook secretaris van het
Centrale Brouwerijkantoor en hij was
de mart die mij aanspoorde te solliciteren
naar een betrekking bij één van onze
grote brouwerijen. Een sollicitatie bij
Heineken mislukte doordat daar al vijf
mensen in opleiding waren, maar op
15 oktober 1945 - onvergetelijke datum
voor mij - werd ik door jhr Six van
Hillegom bij de Amstel Brouwerij aange
nomen: kantoorbediende ter secreta
riaat'. En zo is dat hier begonnen. Alle
rangen en standen heb ik doorlopen, in
den beginne overige afdelingen, in 1947
werd ik overgeplaatst naar een dochter
onderneming in Utrecht. In 1956 werd
ik adjunct-directeur en in 1958 commer
cieel directeur voor de Benelux. Een jaar
of vijf geleden ben ik voor het Preserven-
bedrijf, enige malen naar Amerika ge
reisd. Overigens heb ik heel veel door
Nederland en België gezworven, maar
de laatste anderhalf jaar is er voor mij
vooral toch een massa kantoorwerk ge
weest: het voorbereiden van marktstra
tegie, het uitwerken van beleidsplannen
en het toezicht houden daarop."
Op onze vraag of de heer Kranenberg
nog tijd heeft om er, naast zijn vele
werk, liefhebberijen op na te houden,
antwoordt hij met een ontwapenende
vanzelfsprekendheid: „Mijn werk is mijn
grootste hobby, dat kan ik eerlijk zeggen.
Het is een voldoening voor me, dat ik
dit leven zelf heb kunnen maken. Het
commerciële boeit mij. Maar ja, als ik
mijn leven mocht overdoen, dan zou het
ook mogelijk zijn dat ik mij overgaf aan
de studie - dat is óók een hobby - de
studie van de geschiedenis en dan spe
ciaal de economische geschiedenis van
onze wereld. Ik lees altijd bijzonder
graag biografieën van vooraanstaande
mensen. De historie van de Westeuro-
pese landen intrigeert mij bepaald. Er
valt zoveel van te leren."
Vijf kinderen heeft de heer Kranenberg:
vier uit zijn eerste huwelijk en een
dochtertje van 3Yi jaar uit zijn tweede
(het portretje staat vóór hem op tafel.
Hij leeft graag met de jeugd mee en
Op het in aanbouw zijnde expeditieter
rein (plaats van de oude garage) is
donderdagmorgen een tientallen meters
hoge kraan gekapseisd en tegen de dak
lijst van de mouterij terechtgekomen;
het horizontale deel kwam te rusten op
een keetje dat boven op de mouterij
staat. De kraanmachinist kwam met de
schrik en een paar schrammen vrij. De
kraan was bezig een ijzeren balk van
drieduizend kilo te vervoeren toen de
linker voorpoot van de kraan, waaraan
een wiel is bevestigd, brak. De ijzeren
balk viel in een berg zand.
Hoewel het ongeluk enige meters van
de verbandkamer gebeurde, hebben
degenen die daar aanwezig waren er
niets van gehoord.
De schade aan ons gebouw is gering;
wel werd de transportbuis voor het ge
leiden van de gerst vanuit de lichter naar
de silo kromgebogen, maar hij kon nor
maal gebruikt worden.
De werkzaamheden aan het expeditie
centrum zijn enige tijd gestagneerd ge
weest.
deelt haar grote belangstelling voor alles
wat met sport te maken heeft. Zondags
ga ik altijd trouw naar de kerk, dat is
nu eenmaal een gewoonte waar ik niet
van afstap; bijna altijd naar dezelfde,
de goede oude Wester, omdat ik daar de
sfeer zo vertrouwd vind, zo echt histo
risch Oud-amsterdams. Het is niet te
zeggen wat er voor mij van dat gebouw
afstraaltMaar zondagmiddag, dan
ga ik graag met de kinderen mee. In
mijn jeugd heb ik heel veel gevoetbald.
Niets doe ik zo graag als supportertje
zijn als mijn kinderen tennissen of
(slot pag. 3)
2