HET SPONGAT
AMSTEL
Super repas
De mens in de onderneming
1
Nr. 10 - 20 mei 1965
is een uitdrukking die voorkomt in
in de bekende rode Michelingids van
Frankrijk. Deze aanduiding, die betekent
uitstekende maaltijd, staat vermeld ach
ter die hotels en restaurants waar de toe
rist heel lekker kan eten. Een nuttige
aanduiding voor vacantiegangers, die
houden van culinair genot. Maar zo'n
bijzonder kenmerk kan ook gevaarlijk
worden, zoals wij een dezer dagen hoor
den van een meisje, dat met een Engels
gezin op vacantie door Frankrijk was
getrokken. De heer des huizes liet de
route en de reistijden uitsluitend bepalen
door de super repas. En dat kan risico
opleveren voor de gezondheid, afgezien
van het feit, dat het vreemd is een land
te willen leren kennen via de fijne
keuken.
De een zal zijn vacantie op de hierboven
aangeduide wijze wensen te besteden, een
ander geeft de voorkeur aan het vissen
op forellen, terwijl een derde thuis
blijft om zijn huis te schilderen. Flet
kenmerkende van de goede vacantiebe-
steding is, dat wij iets anders doen, dan
dagelijks van ons gevraagd wordt. De
vrijheid van dat „andere" te mogen,
geeft ons een heerlijk ontspannend ge
voel, dat tenslotte moet leiden tot inner
lijke rust. Om die geestelijke rust gaat
het tenslotte in de vacantie. Immers als
wij die bereiken, zijn wij in staat tot
bezinning te komen over de dingen die
ons wereldje beheersen. Dit afstand
nemen van ons werk, van ons gezins
leven, van onze omgeving, kortom van
onze totale leefwereld, kan bijzonder
verhelderend werken en daardoor ons
innerlijk verrijken. Zo wordt ons mis
schien ineens duidelijk, waar wij in een
bepaalde situatie zijn vastgelopen of wij
krijgen plotseling een goed idee hoe wij
ons werk straks moeten aanpakken.
Wie zó vacantie wil houden, moet zich
op deze periode instellen door zich tijdig
los te maken van de dagelijkse dingen, in
de wetenschap dat de wereld ook wel
doordraait zonder zijn aanwezigheid.
Wij wensen onze lezers een goede va
cantie! Gebruik de vrijheid door te doen
waar u zin in heeft en vooral alles te
laten wat u niet wilt!
Attendens
Hoewel we kunnen zeggen, dat de aan
dacht voor de mens in de onderneming
al dateert van het begin van deze eeuw,
is tot na de tweede wereldoorlog deze
belangstelling voornamelijk beperkt ge
bleven tot de rechtspositie van de werk
nemers. Naarmate de sociale weten
schappen vorderden, steeg deze aandacht
voor de problemen rondom de arbei
dende mens. Door studie en onderzoek
ontdekte men, dat de mens een zeer in
gewikkeld fenomeen is dat psychisch in
hoge mate gecompliceerd in elkaar zit.
Zoiets klinkt heden ten dage nogal be
lachelijk, omdat dit soort opmerkingen
doen denken aan gemeenplaatsen. Toch
vergeten wij snel hoe vlug de ontwikke
ling op sociaal terrein plaats vindt. Het
heeft er veel van weg dat wij thans in
een stroomversnelling verkeren. Wat ons
vandaag onzinnig in de oren klinkt, is
waarschijnlijk over een jaar gerealiseerd.
Deze zeer snelle ontwikkeling maakt
ons onrustig en ook onzeker. De waar
heden van vandaag, zijn morgen ver
geten historie.
Beperken wij ons tot de sociale ver
anderingen binnen de onderneming, dan
zien wij dat ook op dat terrein veel in
beweging is. Wij schreven hierover in
het laatste nummer van dit blad. Inmid
dels is verschenen het rapport van de
staatscommissie „Herziening van het
ondernemingsrecht" van de commissie
Verdam. Wie de kranten en tijdschriften
regelmatig leest, zal wel ervaren hebben,
dat de meningen over dit geschrift in de
verschillende kampen erg uiteenlopend
zijn. Wel bestaat er o.m. éénstemming-
heid t.a.v. het grote belang van een
goede communicatie in het bedrijf waar
bij gepleit wordt voor meer openheid van
het te voeren ondernemingsbeleid.
Op het punt van de medezeggenschap
zijn behalve het rapport Verdam nog
vele andere geschriften verschenen, zo
wel van werknemers- als van werkgevers
organisaties. Al deze publicaties spreken
over een uitbreiding van de taak van de
ondernemingsraad. De staatssecretaris
dr De Meyer heeft over dit onderwerp
advies gevraagd aan de SER, omdat hij
meent, dat de vijftien jaar oude wet
op de O.R. wel enige herziening be
hoeft.
Tenslotte noemen wij nog het arbeids-
verbod voor veertienjarige jongens, dat
is ingegaan op 1 april 1965. Eigenlijk
is het slechts een voorwaardelijk ver
bod, omdat een veertienjarige jongen
wel mag werken in een bedrijf, mits hij
a. een arbeidskaart heeft, h. medisch ge-
Het einde van de periode dat wij over eigen spoorwagons beschikten is in zicht.
Van de achtentwintig wagons die wij eens bezatenzijn er nog twaalf over en deze
zullen volgende maand verdwijnen. Het einde is een beetje triest, zoals de foto toont,
op het autokerkhof.
