We motten weI
Kigenlijk zouden wij óók wel harder wil
len rijden dan 50 km per uur. We
zouden ook graag doldriest de gas
pedaal willen intrappen en ons niet ge
noodzaakt voelen om ons ergens aan te
storen.
Maar gaan we het verstandelijk beredene
ren en bekijken we de cijfers, dan zien we
dat een grotere snelheid in bepaalde con
treien onmogelijk is zonder het noodlot te
tarten.
Daarom moeten we er wel rekening mee
houden.
Ja, we motten wel.
Zo was het ook in het begin van onze
jaartelling in Rome. Als we ons in die tijd
per reiskoets hadden willen verplaatsen,
hadden we dat 's avonds of 's nacht moe
ten doen. Voetgangers waren toen de al
leenheersers van de weg. En ook toen wa
ren er mensen die er niet over uitgespro
ken raakten. Men vond het eenvoudig een
schande, de koetsbezitters tenminste, dat
het niet overdag mocht. Maar ook toen
moesten ze wel. Het was nu eenmaal voor
geschreven.
De eerste Parijse automobilisten hadden het
nog moeilijker. Als die uit rijden wilden,
moesten zij ondermeer een wegreglement,
documenten waarin de eigenschappen van
de auto vermeld stonden, een compleet
wetboek, een boek met tweehonderdtien
vragen, een controleboekje voor de wagen
dat van week tot week moest worden afge
stempeld, een wetboek van de prefectuur
van Parijs over het verkeer, een boek dat
de man achter het stuur machtigde aan het
Parijse verkeer deel te nemen, een dito
boekwerk voor buiten Parijs en een carnet
voor het laden van brandstoffen, met zich
meeslepen.
En, o wee, als zij niet alles bij zich had
den, dan konden ze er op rekenen dat de
besnorde magistraat een reeks processen-
verbaal voor ze in petto had.
U ziet, dat in de tijd dat onze grootouders
nog jong en onbezonnen waren, het ook
niet alles was. Daarom troosten we ons met
de gedachte, dat als nu het Verbond voor
Veilig Verkeer ons vraagt om aan de maxi
mum snelheid te denken het echt niet zo
erg is wanneer we het gaan vergelijken
met wat men aan het eind van de negen
tiende eeuw van ons in Frankrijk geëist zou
hebben.
Een schrale troost Kom nouU bent 't
toch met ons eens dat wetten en regels er
altijd zullen blijven. Maar er zullen altijd
weer mensen zijn, die zich er aan trachten
te ontrekken, hoe gunstig de wetten ook
zouden zijn. Als morgen de maximum snel
heid van 50 km op 60 zou worden ge
bracht, zouden we ook weer hierover onte
vreden zijn. Daarom zullen we nooit met
z'n allen het verkeer kunnen regelen. Want
als dat mogelijk was zou oom Karei 30 km
als maximum snelheid willen hebben en
Pepita 90 als hoogste norm aangeven. In
dit geval (al houden we in principe niet
van zulke mensen en u evenmin, veronder
stellen we) moeten we „meerijdertjes" zijn.
Er blijft ons echt geen andere keuze over
Want bedenk wel, vandaag kan het uw
kind zijn dat het slachtoffer wordt en mor
gen kan het noodlot u uitzoeken.
Marde Verdenius
MISS AMSTEL OP ARUBA
Op Aruba, het tweede eiland van de Ne
derlandse Antillen, heeft een meisje als
Miss Amstel meegedongen naar de titel
van Carnavalskoningin. De jury plaatste
haar evenwel achter de kandidate van Esso.
Onze agent op Aruba stuurde ons neven
staande foto van de aantrekkelijke Miss
Amstel.
21
