■iF" DINER TAARTEN „Hoé1 ik het er afgebracht?" De heer Kranen berg met v.r.n.l. de heren Van Haag, Tournier, Beekman en De Winter. het onvermijdelijke besloten: alleen de voorwedstrijden zouden worden afgespeeld, de demifinale en de finale zouden moeten worden verschoven naar een nader te be palen datum. Onbewust van deze beslissing ploeterden de mannen voort; gezien van de organisa tietafel leek het een bos van witte over hemden, die nu eens recht op, dan weer horizontaal stonden. De opgave was zwaar: in een poule van zes spelers moest ieder dus vijf partijen spelen, maar ook tellen en schrijven voor zijn poulegenoten; steeds waren er dus vier man bezig, terwijl de overige twee zich even konden vertreden. De kelners hadden het druk, want het was warm in de zaal. De dames die hun echt genoten of verloofden begeleidden, hadden plaatsgenomen in de nabijheid van de biljarts of waren bij elkaar gaan zitten voor een praatje. Anderen buitten het voor deel van een dag in Amsterdam uit en gingen de winkelstraten doorkruisen. Weer anderen kwamen tegen de tijd, dat het diner geserveerd zou worden, hetgeen ge beurde om ca. zes uur. Dat diner was een welkome onderbreking en men had echt honger gekregen. De bediening was vlot en het eten goed. Onze Haagse collega J. A. I. Stolwijk ver hoogde de gezelligheid door zo nu en dan de piano te laten horen, die hij bekwaam wist te bespelen. Onze dank voor dit on verwachte dinermuziekje. De heer Beekman maakte aan tafel de be slissing bekend aangaande het verschuiven van de finalewedstrijden. Als aandenken kwam voor iedere deelnemer een vaantje, waarna de heer Kranenberg zijn vreugde uitsprak over de massale opkomst van biljartende Amstelmensen. Want niet al leen dat er veel waren, ze kwamen ook uit alle geledingen van het bedrijf en dat voor al was zo verheugend. Hier was geen sprake vandeze groep kan niet samengaan met een andere groep. Neen, hier had men (op een vrije dag!) met genoegen de weg naar De Kroon ingeslagen om daar het W* jasje uit te trekken en een marathonwed strijd te spelen tegen (vaak) totaal onbe kende andere mensen. De woorden van de heer Kranenberg wer den met grote aandacht beluisterd en met een gul applaus beloond. Weer terug in de biljartzaal bleken alle ballen van onderbroken partijen door de ijverige kelners op acquit te zijn gelegd, maar de koffie stond klaar en met enigs zins frisse moed begon men aan de laatste fase van deze dag. De Amstelvrouwen spraken over hun Am- stelkinderen; sommige dames, die met hun filiaalmannen reeds zeer vroeg waren ge start, onderdrukten een geeuw, aan een ander tafeltje werd hartelijk gelachen, kort om, het was een tafereel vol afwisseling. Duidelijk was te merken, dat het de tweede interfiliale ontmoeting was, want vele dames kenden elkaar nog van vorig jaar en al zullen wij niet zeggen, dat zij de draad van I960 weer opnamen, toch scheelde het, A dat er geen ijs meer gebroken hoefde te worden. Langzaam maar zeker werd poule na poule volgemaakt en Henny Jager kreeg hoe langer hoe minder te doen; ze had die dag heel wat kilometers afgelegd, een bezig heid die haar goed afging, want ze is een wandelsportbeoefenaarster. Toch was ieder het er mee eens, dat haar een beloning toekwam en onder veel bijval bood de heer Beekman haar een taart aan, waartegen men instinctief u zou zeggen. Een taart ging ook naar de heer De Vries uit Groningen een poedelprijs voor de •man die in 145 beurten ruim twintig caramboles had verzameld. Maar hij had 2

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Amstel - Het Spongat | 1961 | | pagina 4