Gist in het bier en het bittere einde
Doelmatig legeren en filtreren heeft ons
een glashelder biertje bezorgd. Vroeger
bleef een hoeveelheid gist altijd in het
bier achter en dat kwam dan ook in het
glas of de kroes. Lekker waren die gist-
restanten niet; daarop wijst het spreek
woord
Den Kelch bis zur Hefe leer en (de kelk
tot de gist leegdrinken)
In de uitdrukking, de heffe des volks,
vinden we dat Duitse woord voor gist
terug in een Nederlandse vorm.
Een ander spreekwoord zegt
Wenn das Bier getrunken ist, folgen die
Hef en
(Als het bier gedronken is, volgt de gist
En in Denemarken is een spreekwoord
ontstaan, dat op de tapper betrekking
heeft
Wie bier tapt, krijgt ook gist mee.
Gelukkig zijn dergelijke spreekwoorden
door de techniek achterhaald, maar uit het
feit, dat zij konden ontstaan blijkt wel hoe
nauw het volksleven met het bier en het
bierbrouwen in betrekking stond.
Of het laatste restje uit het glas bitter
was, weten we niet, hoewel we geneigd
zijn te geloven van welhet einde is im
mers bitter. We spreken toch van het bit
tere einde? Grappig is, dat dit bitter niets
met smaak heeft te maken. In de scheep-
dat dwars door „het hol" op Soesterberg
een buis van de centrale verwarming liep.
Men was nu echter op het lumineuze idee
gekomen, dit storende element dienstbaar
te maken aan de versiering; het werd een
„pijpleiding", aldus een rechtstreekse ver
binding van de Amstel Brouwerij naar
Soesterberg suggererend, waarmede tevens
een reeds lang gekoesterde wens van velen
op Soesterberg tot uitdrukking gebracht
werd. Dat het goed geslaagd is, toont u
bijgaande foto.
Op de drukbezochte receptie, die na de
opening volgde, hadden wij het genoegen,
nog vele oude bekenden, ook van andere
onderdelen, te mogen begroeten.
We wensen het messbestuur in dit Hol
nog vele gezellige avonden toe en we ho
pen, dat de samenwerking tussen Amstel en
Basis in lengte van jaren zo mag blijven
voortduren.
De Weerd
vaart noemt men een opstand aan het dek
(voor of achter) waaraan het ankertouw
of de ankerketting is bevestigd, dan wel
omheen is gewonden, de beting (klemtoon
op be-)in het Engels de 'bitt' genaamd.
Het vieren van het anker geschiedde dus
door het laten slippen van het ankertouw
dat om de beting was gewonden. Was het
eird van het touw bereikt, dan kon het
anker niet lager meer, want het touw had
'the bitt's end' bereikt. Dat 'bitt's end'
werd door de landrotten niet begrepen en
men maakte ervan 'tot het bittere eind'.
Overigens kon dat bereiken van het eind
van 'the bitt' natuurlijk zeer bitter zijn,
maar dan in figuurlijke zin...
Gonzend stutje
Lies Rohde van onze typekamer hanteert
hier een elektrisch stuf je, dat gonzend
ongerechtigheden in het typewerk aan het
oog onttrekt. Zo'n motorisch stukje vlak-
gom behoort tot de verschijnselen, welke
men pleegt tegen te komen op uitvinders
tentoonstellingen. Men lacht er dan om,
maar opeens ligt het in een toonzaal op
de jaarbeurs en wordt een bemonsterde
offerte gedaan.
Rubber heeft in de beginjaren zijn grootste
bekendheid gekregen als middel om pot
loodschrift uit te vlakken; vandaar de
naam rubber (to rub wrijven). Zou een
Engelse typiste, bij het zien van dit, door
een batterij, aangedreven stuf je, niet uit
roepen: That's the stuff (dat is je ware)!?
13
