Oenen op bezoek
Enige tijd geleden kreeg de Amstel Brou
werij bezoek van een delegatie werknemers
van de grote Deense brouwerij Carlsberg
uit Kopenhagen. Een bedrijfsingenieur ver
gezeld van een zeer gemengd gezelschap
(er waren voorlieden en bazen, chauffeurs
en kantoormensen, cheffinnen van de limo
nadetapperij en de personeelschef) werd
door de heer ir. R. van Marwijk Kooy
in onze ontvangstkelder met enige welge
kozen Deense woorden welkom geheten,
waarna de toespraak werd voortgezet in
het Nederlands. Een tolk vertaalde zin voor
zin in het Deens.
Onder de koffie volgde een geanimeerde
gedachtenwisseling, waarbij de gasten te
woord gestaan werden door de heren mr.
Elink Schuurman, Stomps, Nooy, Kramer,
Dalmolen, Verhaar en Broers. Na de rond
leiding door de brouwerij gaf de heer Van
Marwijk Kooy een uiteenzetting over de
sociale voorzieningen, waarna de lunch
werd gebruikt.
De leider van het gezelschap bracht woor
den van dank uit voor de prettige ont
vangst en onderstreepte zijn waardering
door de aanwezige Amstelmensen op te
nemen in de orde van de Olifant; het
versiersel van deze orde is een hangertje
in de vorm van een olifant. De ingang van
de Carlsberg brouwerij wordt aan weers
zijden gesierd door nagenoeg levensgrote
olifanten, die een imposante indruk maken.
(Door een misverstand kon dit bericht niet
meer in het vorige nummer worden opge
nomen.)
(Slot van pag. 21)
veelheid bier die daar in die achtendertig
jaar doorheen heeft gelopen, kwam hij tot
een „bierlengte" van 570.000 km. Dat is
naar de maan en terug... „Eenmaal per
jaar was ik bang", aldus de heer Falken-
hagen, „dat was op twee januari, want
dan moest ik hem een hand geven". Het
viel nogal mee met die angst, want nadat
hij een boek, Suizende Vleugels, had over
handigd, schudde hij Zevenster toch de
hand.
De heer Beers sprak namens het Jubileum
fonds en bood de envelop met inhoud aan,
alsmede een rokertje namens de kantine
baas.
Toen de heer Zevenster enige woorden
van dank had gesproken, kwam ieder on
bevreesd (voor zover wij konden zien) na- tl\
der om hem te feliciteren en afscheid van
hem te nemen. Onder de aanwezigen be
vonden zich uiteraard ook de beide hier
werkzame broers, de heren S. en W. Ze
venster. „Wij hebben uitgerekend, dat we
met zijn drieën er honderdtwintig dienst
jaren hebben opzitten", zei W., „en we
wegen gedrieën zeshonderd pond".
Het hoeft geen verwondering te wekken,
dat er na het officiële gedeelte talrijke
sterke staaltjes van sterkte en kracht ter
tafel kwamen. Het waren ervaringen die de
in alle rust zijn koffie met koek verorbe
rende Zevenster meermalen tot een glim
lach verleidden.
Draaiend eten
In Dortmund bevindt zich wellicht 's we
relds merkwaardigste restaurant: het is ge
legen in een toren van 235 m hoog, die
in het stadspark staat. Het draait langzaam
rond en wel met een snelheid van zes
omwentelingen per uur. De gasten behoe
ven dus niet van tafel op te staan om een
deel van het panorama te zien. Ook de
genen die liever niet draaien onder het
eten kunnen in de toren terecht, want er
is tevens een stilstaand restaurant.
