De B(edriifs)
Z(elf) B(escherming)
door G. Struiksma
Het doel
We hebben een personeelsorgaan!„Ja, dat weet iedereen nu wel" is prompt de reactie
van de man die de algehele verzorging van dit blad op zich heeft genomen.
Een gek begin voor een verhaal over de B.Z.B. en daarom wil ik deze aanhef ook graag
verduidelijken. Toen ik op de afdeling publiciteit werd geplaatst, maakte ik dus kennis
met bovenbedoelde man. Ik wist toen niets over „Het Spongat" als personeelsorgaan en
vermoedde ook niet dat juist hij, de heer Swinkels, er mee te maken had.
Ik stelde mij aan hem voor en kreeg als
antwoord„Swinkels, ra'n spongat moet er
uit". Welke gedachten toen door m'n hoofd
flitsten zal ik hier niet nader uiteenzetten,
U kunt zelf Uw conclusies wel trekken.
Welaan dan, na gezien te hebben het ren
nen van deze heer, de snelheid waarmede
adresseerplaatjes-ponsers werken, de vaart
waarmee de omslagen van adressen werden
voorzien, de routine waarmee het stempeltje
„drukwerk" van het stempelkussen op de
enveloppen sprong, afijnna al deze
snelheidsrecords te zien vestigen, wist ik,
dit heeft met het „m'n sponsgat moet er
uit" te maken.
Vanaf dat moment voel je je een soort
„tapstang" en besef je, als het gaat en mo
gelijk is, moet je in dit spongat gedreven
worden. Net als goed parelend bier mag
je dan gaan spuien. Je mag dan vertellen
wat je op je lever hebt, vooral als het in
het belang is van onze Amstel-familie.
Nu terzake. Ik zal U in enige opeenvolgen
de afleveringen iets vertellen over onze
B.Z.B. en het belang van een goede orga
nisatie.
Alvorens daartoe over te gaan, eerst een in
leiding over het doel van de Dienst Be
scherming Burger Bevolking (D.B.B.B.).
In tijden van oorlog of oorlogsdreiging zal
de D.B.B.B., niet met wapens in de hand,
deelnemen aan de verdediging van ons land.
Wij zijn en blijven non-combattanten die
zelfs geen wapens mogen dragen. Wij jagen
slechts een vredesdoel na; hulp bieden,
leed verzachten, slachtoffers redden, het
normale leven zo goed mogelijk op gang
houden en vooral het moreel hoog houden.
Wij moetet. er voor zorgen dat het achter
land niet „in elkaar klapt".
Laten wij immer hopen dat er nooit weer
een oorlog zal uitbreken, maar mocht dit
wel het geval zijn, dat zal het een „totale
oorlog" zijn, een oorlog die niet alleen
militair bevochten zal worden. Het hoofd
doel van een vijand zal dan zijn, het mo
reel van de bevolking te ondermijnen door
bombardementen en honger. Wij weten dit
en het zou dus struisvogel-politiek zijn dit
niet in te zien.
Dat er momenteel grote spanningen in de
wereld zijn, behoeft niet verbloemd te wor
den. Vooral nu staan de dagbladen er vol
van. Het broeit nog steeds achter het
ijzeren-gordijn, de olie uit het midden-oos
ten vloeit traag etc. etc.
Wij zullen dus paraat moeten zijn. Over
het tijdstip, waarop we paraat moeten zijn,
lopen de meningen uiteen. Sommigen be
schouwen het als noodzakelijk dat nu reeds
alles klaar is, dat allen nu reeds afgeoefend
moeten zijn en dat al het benodigde mate
riaal nu reeds in ons bezit moet zijn. Dit
lijkt verstandig op het eerste gezicht. Elk
ogenblik kan er iets op internationaal ge
bied gebeuren, geschiedt dat, dan zijn we
hopeloos te laat, met alle gevolgen van
dien. Toch doen we het niet zo snel als
menigeen zou wensen. Afgezien van de tijd
en de enorme kosten die een prima B.Z.B.-
organisatie met zich meebrengt, mogen we
toch ook wel vergelijkingen treffen met
andere ondernemingen en met de hele orga
nisatie B.B.B. Naar regerings-richtlijnen is
ook onze organisatie opgezet.
En voortsals we nu reeds afgeoefend zou
den zijn en als al het materiaal in één keer
was aangekocht, zouden wij er dan niet
gauw de brui aan geven en zou alle enthou
siasme niet in de kiem worden gesmoord
Hoewel het zeker bezwaren heeft, zullen
ook wij nog even moeten wachten alvorens
geheel klaar te zijn met onze B.Z.B. Ik
kan U echter wel zeggen: het tijdschema
is gereed, onze afgeoefende groepen zijn
beter berekend voor hun taak dan menige
blokgroep of zelfs wijkgroep.
14
