oo
We halen dus nog snel een stel drijfnatte-
sneeuw-voeten tijdens het zoeken naar een
boom waarover we zo van te voren onze
eigen indeeën hadden. Doch na vele uren
sjouwen zijn die volkomen vergeten of op
gegeven en komen we met een miezerig
nevenproduct van die beroemde „Tanne-
baum" op ons flatje aan. En kijken nog
blij ook, ondanks de kale plekken die we in
de kamer pas ontdekken. Want ja, het is
bijna niet te geloven maar dan zijn we er
wel zowat, met onze voorbereidingen dan.
En als dan de boom een beetje benauwd
tussen het dressoir en de rooktafel prijkt
de tegenwoordige woningbouw houdt al
geen rekening met kinderen, laat staan met
feestproducten - versierd met verjaarde dus
geel geworden slingers en gebarsten ballen
die we met de goede kant naar voren
hangen onze voeten erger aanvoelen dan
na een volbrachte vierdaagse en de eerste
dennenaalden zich vastbesloten in het bou
clé nestelen, dan zeggen Uw en mijn man,
wanneer ze de zaterdag ervoor vroeg van
hun werk thuiskomen„Zo, en nu een paar
gezellige rustige kerstdagen."
Gezellig wel jamaar rustig?
Als de klokken luiden en de zon maar niet
door een onfeestelijk hollands wolkendek
wil breken, staan we bibberend naast ons
bed en zeggen, met alfe gevoel dat je in
een dergelijke situatie kunt opbrengen
„Gelukkig kerstmis lieverd" tegen onze ega
die in het gunstige geval van onder de wol
zoiets mompelt als „van 't zelfde". En zich
weer omdraait. We zetten daarom en daar
na 't eerste van honderden kopjes thee en
snijden het eerste van honderden sneetjes
kerstbrood, en draaien de radio aan om 'm
de eerste dagen niet meer af te zetten zodat
we toch het benodigde quantum aan kerst-
romantiek binnen krijgen, al is het dan
door middel van Hilversum 1 en 2 en
luisteren naar de goede wensen van mati-
neuze omroepdirecteuren die dank zij
ons radiobestel in vijfvoud tot ons
komen.
Daarna
Maar wat zal ik hier verder over Uw en
mijn kerstdagen uitwijden. Want zeg nou
zelf: of we nu kip eten of rollade, om de
vijf minuten rennen we naar de keuken om
het te bedruipen. De kunstig gefokte kerst-
krullen zakken door de stoom steeds diepet
over onze oren en we krijgen lamme armen
van het presenteren tussendoor. Niemand
ziet iets van onze feestjurk omdat we de
hele dag onze grote schort aan hebben. En
tegen etenstijd kunnen we geen eten meer
zien. Intussen stapelt alles wat we aan ser
vies hebben zich vuil opwe wisten niet
dat we zoveel hadden en zouden 't zowel
't raam uit willen kijlen, stuk voor stuk, en
ja, op de maat van „Vrede op aarde".
Maar danjuist wanneer we eigenlijk
alle hoop op rustiger tijden al hadden op
gegeven, we het woord kerstmis niet meer
kunnen horen zonder te gaan gillen en ont-
stuimig verlangen naar boerekool met
worst, dan, op dat moment, is het plotse
ling allemaal weer voorbij. Goed, er komt
nog even een epiloog in de vorm van oud
jaar met olievlekken op het behang, geani
meerd spelletjes spelen om het toch maar
tot 12 uur te rekken, weer naar 5 wensen
van vijf omroepdirecteuren luisteren en
weer die afwas. En op Oudjaar volgt na
tuurlijk ook onoverkomelijk de eerste dag
van het nieuwe met geforceerde vriende
lijkheden tegen ellendige mensen en moedig
happen in oudbakken kerstproducten en
taaie oliebol-restanten. En oh ja, niet re
vergeten de eerste week van het nieuwe
jaar waarin melkboeren, bakkers en krante
mannen je plotseling zo nodig veel goeds
moeten wensen op een kaartje en aan
de deur blijven wachten opnou ja, op
iets waar zij de feestdagen mee kunnen
betalen.
21
