HET PRILLE BEGIN
Toen ik mijn eerste foto's gemaakt had ben
ik met de voordeur in het filiaal gevallen
en heb ik maar meteen gevraagd om mij alles
van Heerlen te vertellen wat de moeite
waard is.
En dat was het een en ander.
Achteraf bezien had ik misschien niet zoveel
P. J. Duysens Jr.
....een zware taak op jonge schouders..
(Van onze redacteur)
Het is wel prettig om 's morgens om zes
uur uit je bed te rollen, de gordijnen open
te schuiven en te zien dat het voor één keer
tje eens niet regent. Dat was 17 augustus j.l.
Een dag die me heugen zal.
Ik had me niet vergist toen ik die regenloze
ochtend een beetje argwanend in het bleke
gezicht staarde en mij nog eens extra be
dacht vóór ik er toe besloot om toch maar
een regenjas mee naar het zuiden te nemen.
De afstand van het station naar mijn huis
is té groot om het risico te nemen. Ook al
zou het in Limburg mooi weer zijn. En dat
was het.
Ik toog dus naar het zuiden voor een dubbel
feest; er werd een nieuw viaduct geopend
(de Heerlenaren noemen het een hele voor
uitgang, maar ik kon daar niet zo over oor
delen, omdat ik de situatie ter plaatse te
weinig kende)de brouwerij had daarbij de
Koninklijke Harmonie St. Caecilia uitgeno
digd om na afloop van de feestelijke ope
ning een glas bier te komen drinken.
ALS EEN DIEF IN DE NACHT
Daar kwam nog bij, dat de plannen tot uit
breiding een definitievere vorm hadden ge
kregen. Het filiaal in ons zonnige zuiden
was uit zijn jasje gebarsten; het kon niet
langer volstaan mef de beschikbare ruimte.
Als een dief heb ik om de gebouwen ge
slopen voor ik mijn aanwezigheid aankon
digde. Ik wilde het terrein verkennen voor
iemand mij voor zou kunnen kauwen hoe het
allemaal ging worden. Bovendien, foto's
maken zonder dat iemand het merkt is altijd
prettiger, dan een paar stijf vertrokken
smoelen te zien, die met een verlegen grijns
in de lens kijken op het ogenblik waarop je
juist van plan bent om een échte actie-foto
te maken. Voor een deel is het me ook ge
lukt, de andere heb ik maar niet laten ver
groten.
