GOUDEN GOLD
hoog om vooral niet naar huis te moeten
gaan met een bierlucht aan haar kleren.
Van de bottelarij kon zij trouwens helemaal
niet meer wegkomen. Telkens moesten wij
haar weer opnieuw uitleggen hoe de spoe
ling, de screening en de pasteurisatie in zijn
werk gaat. Van onder tot boven heeft zij de
machines staan bekijken en als het mogelijk
was geweest had zij er beslist eentje uit el
kaar geschroefd tot grote ergernis van Fokke
en de anderen. Wij hebben er dan ook schie
lijk voor gezorgd, dat alle schroevendraaiers
uit de buurt waren toen zij, van het dak
komend, nog éven een kijkje in die boeien
de afdeling wilde nemen. Je kunt nooit
weten.
In de lagerkelders waren ze de boel aan het
schoonmaken toen wij binnenkwamen, maar
zij heeft toch net nog even een idee kun
nen krijgen van de miljoenen liters in de
enorme tanks en gezien, hoe de vaten ge
vuld worden. Ik moet zeggen: er zijn weinig
mensen waarvoor het zo plezierig is om
een excursie te organiseren. Allicht.
Op het hoofdkantoor hebben wij haar later
nog een goed glas pils laten proeven en
daarna een flesje Gold voor haar neergezet,
bij wijze van proef.
Eerlijk is eerlijk. Zij zei„Gold is best",
maar ja, u weet het, dat is echt een kwestie
van smaak. Maar wij geloofden haar graag.
Ten slotte vonden wij het jammer dat zij
weer naar de stad terug moest. Wij hadden
haar graag op de brouwerij gehouden als
een soort mascotte, een troetelkindje. Maar
er was niets aan te doen. Geloof mij, ik heb
het haar echt gevraagd, maar zij zei, dat er
nog zoveel familieleden van haar Hollandse
echtgenoot waren, die zij nog niet had ge
zien, dat zij gewoon maar naar haar man
wilde. Of ze gelijk had.
