2
AMSTEL-ECHO
EEN OASE IN DE WOESTIJN
METAMSTELBIER
Velen Uwer zullen de laatste maanden, wanneer
zij zich naar hun werk begaven, met vreugde heb
ben gezien hoe vrijwel dagelijks onze dekschuiten
worden volgeladen met de bekende kisten Amstel
Export Bier.
Hoevelen van U zal het bij het zien van deze vol
geladen schuiten Exportbier gegaan zijn als mij en
zuilen zich de vraag gesteld hebben: Waar zal dat
bier nu wel worden gedronken? Als in een statige
rij hoog door de lucht de transporteur deze kisten
vanuit de Bottelarij aanvoert, weet men wel waar
de reis begint, doch geenszins waar deze eindigt.
Bekijkt men de merken op de kisten dan leest men
namen als Caïro, Hongkong, Calcutta, Curasao,
San Francisco, Beira, Dakar, Haifa, Lagos en nog
tientallen andere namen van steden in alle wind
streken der aarde. Dat deze plaatsnamen slechts
tussenstations zijn op de lange reis, welke een fles
Amstel Export Bier maakt om tot een ledige Am-
stel-bierfles te worden gedegradeerd, zal U zon
der meer duidelijk zijn. Hoe en waarheen de ver
koop door onze overzeese agenten plaats vindt is
op de Export-afdeling natuurlijk in grote lijnen
bekend, doch op welke plaats ons bier zijn lafenis-
brengende taak zal verrichten, zal men U niet
kunnen zeggen.
Door een brief echter, welke eens de brou
werij bereikte is het mogelijk geworden een
tip op te lichten van de sluier, welke over dit deel
van de verkoop ligt en tegelijkertijd uw nieuws
gierigheid enigermate te bevredigen. Zo boeiend
als de schrijver van deze brief kan ik het U niet
vertellen, dus laat ik hem aan het woord.
WelEd. Heeren,
Dit is geen zakelijke brief, maar meer een lyrische
ontboezeming in proza en U weet, dat Nietzsche
gezegd heeft: ..Lyrik tönt aus den Abgrunden des
Seins' Mijn naam kent U vermoedelijk wel, niet
slechts uit de geschiedenis, maar ook als reizend
correspondent o.a. voor het Algem. Handelsblad,
voor welk blad ik echter sinds eenigen tijd niet
meer schrijf.
Ik laat me met een onwaarschijnlijke raderstoom
boot vanaf Bagdad den Tigrus afzakken en ik
drink vergenoegd Amstelbier.
Dit is de tweede maal, dat ik hier als bij verras
sing uw bier vond. De eerste maal was ruim een
maand geleden. Ik kwam van Teheran en was op
weg naar Bagdad. Op de Iraansche hoogvlakte
is het in Mei nog lente, maar ongeveer 70 km voor
de Iraksche grens daalt men neder naar de
woestijnvlakte, die zich vandaar uitstrekt tot aan
de bergen van den Libanon.
Bij de Iraansche douane, te Khosrovi, had ik uren
te wachten en er was zelfs geen glaasje thee te
krijgen. Daarna kwam de Iraksche contröle-post
en tenslotte de Iraksche douane te Khanikin, waar
ik wederom moest wachten in een gloeiende hitte.
Machmoed. mijn Mohamedaansche chauffeur,
fluisterde me in het oor: ,,Er is hier bier te krijgen
in het Resthouse. op vijftig meter van de douane."
..Machmoed," antwoordde ik, „laten we er on
middellijk heen gaan!"
De jongeman in het Resthouse vertelde me, dat
hij het beste bier ter wereld had, ook al zou ik
het waarschijnlijk niet kennen, „Amstelbier". Ik
heb hem argwanend aangekeken, want ik dacht
dat hij een loopje met mij wilde nemen, maar in
derdaad haalde hij uit een ijskast een flesch Am
stelbier, origineel. Ik d'en schuldvol. maar niet
berouwend, te erkennen, dat ik het niet bij één
flesch gelaten heb. En Machmoed, de Mohame
daansche chauffeur, aan wien door den Koran alle
alcohol verboden is, werd door het Amstelbier
tijdelijk afvallig en dronk mede. Ik ben overtuigd,
dat Allah het hem vergeven zal. Het voorschrift
in den Koran is trouwens geschreven vóór dat
Amstelbier bestond.
Khanikin, waar dit alles gebeurde, is feitelijk niets
anders dan een oase met enige duizenden palm-
boomen, waaronder z;ch een stadje verbergt. Ik
ben een oud woestijnreiziger, ik ken een deel der
Afrikaansche woestijnen en de Syrische woestijn,
waar ik dorst heb geleden en eenmaal ternauwer
nood aan den dood door dorst ben ontkomen en
terwijl ik in de oase Khanikin ijskoud Amstelbier
dronk, bedacht ik, dat dit de laatste droom van een
wcestijnzwerver moest zijn: een oase met Amstel
bier te vinden.
In het hotel te Bagdad waar ik woonde. Hotel
Claridge, heb ik dadelijk Amstelbier laten be
stellen, Ik kreeg echter den indruk dat de kellners
(hier allen Christenen, meest Chaldeeërs) het niet
graag verkoopen. Krijgen ze van de vertegenwoor
diger der andere bieren fooitjes? Het komt we
waarschijnlijk voor, want hier in den Orient gaat
niets zonder omkooping. De koningin der bieren,
het Pilsener Urquell, is hier niet drinkbaar; het
verdraagt het klimaat niet. Pauliner-Brau, dat hier
ook gedronken wordt, heeft een sterken smaak
„naar de apotheek er zijn blijkbaar chemicaliën
in ter conserveering.
Het klimaat speelt bij bier een belangrijke rol. Te
Djibouti had men verschillende buitenlandsche
bieren, daaronder een „Hollandsch" bier van de
„United Breweries", merk „Army-Club" (een
Amstel-product - Red.). Het was veel goedkooper
dan de andere bieren en zeer goed drinkbaar, veel
smakelijker dan de betere bieren, die zich in dit
klimaat veel slechter hielden.
Ik ben nu op reis met een boot, waarvan de ge-
heele bemanning bestaat uit Arabieren en daar
Mohamedaansche schippers en zeelui zeer gods
dienstig zijn zoo ook hier is er geen enkele
flesch bier aan boord. Te Koet-el-Amara heb ik
er iemand op uit gezonden om eenige flesschen
bier in te slaan. Op een papier had ik geschreven.
